W ekonomicznej prasie pojawiają się głosy, że rozwiązaniem problemu narastających długów fiskalnych może być inflacja. Stąd bierze się sugestia, aby banki centralne podniosły poziom celów inflacyjnych z ok. 2 proc do 4 proc. Richard Berner z banku Morgan Stanley argumentuje, że taka strategia nie przyniesie pozytywnych skutków z trzech zasadniczych powodów.
Po pierwsze, w ciągu ostatnich dekad rynki finansowe rozwinęły się i dziś trudno oczekiwać, aby inwestorzy pozwolili się oszukać przez wybuch niespodziewanej inflacji. Obecnie jest wiele instrumentów, które pozwalają chronić portfele przed spadkiem wartości pieniądza.
Po drugie, prawie połowa wydatków z amerykańskiego budżetu jest indeksowana do inflacji. W związku tym, kiedy ceny zaczną rosnąć, istniejący dług rzeczywiście będzie coraz lżejszy, ale automatycznie będą rosły wydatki na służbę zdrowia, zasiłki społeczne itp.
Po trzecie, Berner oczekuje, że FED nie będzie tolerował podwyższonej inflacji, mimo że może to być ryzykowne politycznie.
W styczniu 2020 roku Wielka Brytania formalnie opuściła Unię Europejską. Oczekiwane korzyści z brexitu, poza odzyskaniem suwerenności w zakresie kształtowania prawa i zewnętrznych relacji gospodarczych, jednak się nie zmaterializowały. Widoczny jest natomiast spadek wydajności i konkurencyjności brytyjskiej gospodarki, co wpływa także na kondycję rynku pracy.
