Czesne: 1 dolar tygodniowo

Okładkowy tekst najnowszego The Economist dotyczy rozwoju prywatnego szkolnictwa w krajach ubogich (z czesnym np. 1 dolara tygodniowo), dzięki któremu podnosi się poziom edukacji. Edukacja państwowa w tych krajach kuleje ze względu na nieudolność rządów, silną pozycję związków zawodowych broniących słabych i nieobowiązkowych nauczycieli oraz niechęci organizacji pozarządowych do sektora prywatnego. Szkoły prywatne typu low-cost oferują często wyższy poziom, bardziej zaangażowanych nauczycieli, dodatkowe źródła środków na edukację i innowacyjność, której nie ma w państwowym szkolnictwie. Pouczające także dla Polski.

Analitycy Deutsche Bank przygotowali materiał na temat prywatyzacji w niektórych krajach Europy Zachodniej. Wynika z niego, że prywatyzacja postępuje w Grecji (bardzo powoli) i Portugalii (całkiem szybko, 5 procent PKB w ostatnich 4 latach), we Włoszech ( z opóźnieniem) i Hiszpanii (rząd wycofuje się z banków). We Francji rząd planuje sprzedaż aktywów wartych 10 mld euro do końca tego roku, ale także kupuje udziały w firmach.

Biały Dom opublikował raport o licencjonowaniu zawodów w USA. Zakres licencji jest zdumiewający i stale rośnie – jedna czwarta pracowników, by wykonywać swój zawód musi zdobyć licencję, pięciokrotnie więcej niż w latach 50 XX wieku. 2/3 wzrostu w wynika z obejmowania licencjami coraz to nowych zawodów (jedna trzecia ze zmian w strukturze zatrudnienia). Licencjonowanie zmniejsza zatrudnienie w zawodach licencjonowanych, a koszt produktów i usług rośnie do 3 do 16 procent. 1100 zawodów jest regulowanych w co najmniej jednym stanie, ale tylko 60 zawodów we wszystkich 50 stanach, co pokazuje, że w znakomitej większość przypadków licencjonowanie obiektywnie nie jest konieczne do wykonywania zawodu. Różne są wymagania. By zostać strażnikiem w Michigan potrzebne są trzy lata szkoleń i ćwiczeń, w większości stanów wystarczy 11 lub nawet mniej dni. Niektóre wnioski: należy ograniczyć wymagania licencyjne tylko do sytuacji, w których faktycznie poprawiają zdrowie i bezpieczeństwo publiczne i rozpowszechnić analizę cost-benefit, by zredukować liczbę licencji zbędnych lub nadmiernie restrykcyjnych.

Amazon po cichu kontynuuje prace nad projektem zastosowania dronów do dostarczania przesyłek klientom. Na jednej z konferencji poświęconych rozwojowi technologii dronów Gur Kimchi z Amazona przedstawił wizję regulacji ruchu dronów w powietrzu (strefa do 200 stóp nad ziemią dla wszystkich, od 200 do 400 stóp tylko dla najnowocześniejszych dronów z systemem unikania zderzeń (sense and avoid), czyli autostrada dla dronów dostawczych). Amazon uważa, że nowoczesne drony będą mogły bezpiecznie latać na terenach zurbanizowanych, jeżeli zostaną wyposażone w połączenia internetowe, będzie istniał system zarządzania i planowania ruchu, będą mogły komunikować się z innymi dronami i będą miały wspomniany system sense and avoid do unikania zderzeń z ptakami. Amazon uważa, że dopiero takie nowoczesne drony, a także stosowne regulacje, umożliwią pełne wykorzystanie ich potencjału. Obecnie możliwość stosowania dronów wymaga wzrokowego kontaktu operatora z dronem.

Rządy i usłużni ekonomiści idą na wojnę z gotówką. Dlaczego teraz? To proste – wyjaśnia Charles Hugh Smith. Rządom brakuje pieniędzy, wprowadziły ujemne stopy procentowe, żeby taniej pożyczać, ale ludzie broniąc się przed nimi trzymają gotówkę zamiast depozyty w bankach. Likwidacja gotówki umożliwi opodatkowanie każdej transakcji, a przede wszystkim konfiskatę części oszczędności. Konfiskata (bail in) może być bezpośrednia, jak to się stało w bankach na Cyprze, albo via opodatkowanie depozytów, albo via inflacja.

Ciekawy wykres porównujący stopień restrykcyjności przy otrzymywaniu zasiłków dla bezrobotnych w krajach OECD publikuje Daily Shot. Polska jest pod tym względem w środku stawki. Szczególnie małe są w Polsce wymagania wobec beneficjentów poszukujących pracy, natomiast dostępność zasiłków i sankcje za niespełnianie warunków dość restrykcyjne. Najłatwiej o zasiłek na Węgrzech, w Izraelu, na Cyprze i w Turcji, najbardziej restrykcyjne są przepisy na Malcie, w Chorwacji, Estonii i Portugalii.

Laura Tyson (University of California) opowiada się za upowszechnieniem programów współudziału w zyskach. Byłby to sposób na złagodzenie skutków zjawiska, że wzrost wynagrodzeń w USA w ostatnich 35 latach dotyczył tylko nielicznych pracowników, natomiast zyski gromadzili głównie akcjonariusze. Takie programy podnosiłyby zaangażowanie i lojalność pracowników oraz ich produktywność a także zyskowność firm. Już obecnie połowa firm na liście 100 najlepszych korporacji pod względem warunków pracy, zawiera takie programy, wykraczające swoim zasięgiem poza grupę zarządzających. Mimo korzyści tylko 20 proc. pracowników w USA posiada akcje firm, w których pracują. Menedżerowie, którzy już mają akcje firm w programach motywacyjnych, są nim przeciwni, bo obniżyłyby ich zyski. Pracownicy, bo obawiają się, że niepewne zyski zastąpią pewne wynagrodzenia. Nadto wymagałyby fundamentalnej zmiany w kulturze korporacyjnej. Mimo opowiadania o kapitale ludzkim, akcjonariusze i menedżerowie nadal traktują pracę jako czynnik kosztowy, a nie dochodowy. Należy wprowadzić zachęty podatkowe dla takich programów.

The Economist uruchomił nowy dodatek: „Jeśli świat….” czyli co by było, gdyby było. W „The World If” artykuły dotyczą m.in. po wygranej w wyborach prezydenckich Hillary Clinton, co stałoby się, gdyby Rosja się rozpadła, co zrobi NATO, gdy jeden z jego członków zostanie zaatakowany w wojnie hybrydowej, co by się wydarzyło, gdyby wprowadzono na świecie podatek Piketty’ego (odpowiedź: niewiele) oraz jak wyglądałby świat z walutą chińską jako konkurentem dolara. W dodatku także czysto historyczny tekst, co by było, gdyby Czang Kai Szek nie przegrał z Mao wojny domowej w Chinach pod koniec lat 40.

W sumie kilkanaście artykułów, ciekawy pomysł, ale tylko niektóre teksty się udały. Autorzy nie zawsze przestrzegali bowiem podstawowej zasady, że tekst ma przedstawiać uprawdopodobniony scenariusz wydarzeń. Całość – zapewne na zachętę – jest dostępna bez ograniczeń ze strony The Economist.

Agencja Rozwoju Przemysłu (ARP) prawdopodobnie weźmie udział w finansowaniu procesu przebudowy w stoczni Nauta platformy „Petrobaltic”, należącej do spółki Lotos Petrobaltic. Z opisu wynika, że udział Agencji ma sprawić, że nieopłacalny projekt stanie się dla Lotosu opłacalny. „Warunki finansowania zostały uzgodnione – przyznała w rozmowie z wnp.pl Joanna Zakrzewska, rzecznik prasowy ARP. Ze względu na zobowiązania stron dotyczące zachowania poufności nie chciała jednak ujawnić kwoty zaangażowania agencji w realizację tej umowy”. Z tekstu wynika, że Agencja w projekcie dostarczy miękkiego kredytu albo dotacji, czyli udzieli pomocy publicznej dla państwowych firm.

Poprzednie zdjęcie> Następne zdjęcie Zamknij pokaz zdjęć