(CC By NC ND Luna Amada)
Michael Pettis pisze o trzech problemach eurostrefy. Płynność została uratowana przez EBC. Wypłacalność – jest wątpliwa, relacja długów do PKB w krajach południa stale rośnie. Problem wielkiego bezrobocia pozostaje kompletnie nie rozwiązany, przy czym analiza Pettisa zaczyna się od kwestii zbyt niskiego popytu w Niemczech. Ponieważ coraz większa część elektoratów zaczyna zgłaszać wyraźną niechęć do euro, a tolerancja dla niezwykle wysokiego bezrobocia w Europie Południowej wyczerpie się, politycy będą musieli odstąpić od obrony euro. Dalej Pettis rozważa co by się stało, gdyby Hiszpania opuściła strefę euro – przewiduje 30-40 procentową dewaluację pesety i zasadniczą redukcję długu Hiszpanii.
To chyba pierwszy do dawna tekst, który wraca do kwestii trwałości strefy euro gdyż niski wzrost gospodarczy lub stagnacja, rosnące długi i wielkie bezrobocie w krajach peryferyjnych nie są do utrzymania.
Do tego pouczająca aktualna mapa o bezrobociu wśród młodych ludzi na świecie
Z kolei Paolo Manasse rozważa, czy euro przyniosło Włochom więcej strat czy korzyści, porównując co się działo z tym, co działoby się, gdyby nie przyjęły wspólnej waluty. Oczywiście takie porównanie wprost jest niemożliwe – stosuje zatem metodę „syntetycznej kontroli” używając odpowiednio dobranej mieszaniny danych z krajów, które euro nie przyjęły, a najlepiej mogą symulować włoską gospodarkę. Jakie znalazł efekty pozytywne przyjęcia euro? Niższa inflacja i wzrost handlu zagranicznego.
Korzyści z niskich stóp procentowych (mierzone rentownością obligacji) są też faktem, choć mniejsze niż się zwykle sądzi, głównie przez dramatyczny wzrost rentowności w okresie kryzysu. Z drugiej strony – Włochy w porównaniu z krajami kontrolnymi poniosły straty w PKB per capita (choć niższe niż w Niemczech) i przede wszystkim zapanowała w nich po przyjęciu euro stagnacja jeśli chodzi o produktywność pracy. Bardzo ciekawa analiza.
Oczywiście dla nas jeszcze ciekawsze byłoby sprawdzenie przy użyciu podobnej metodologii, czy Polska zyskała czy nie, że nie wstąpiła do strefy euro, a przynajmniej nie usztywniła kursu 10 lat temu. Pewnie zyskała, ale być może w niektórych kategoriach jak np. stopy procentowe i koszty obsługi długu, płace liczone w euro, inflacja, handel zagraniczny, inwestycje zagraniczne, straciła.
Profesor Gary Galles z Pepperdine University zwraca uwagę w tekście o niedocenianych kosztach rządowych interwencji, że pieniądze wyekstrahowane od obywateli na ubezpieczenie społeczne, by pokryć wydatki Social Security zmniejszają oszczędności, a zatem i inwestycje. Generalnie efekt wypychania, na przykład przy „walce” z recesją, jest niedoceniany, tymczasem występuje praktycznie przy każdym programie zwiększania dochodów określonych grup społecznych, zmniejszając inwestycje i ograniczając tworzenie miejsc pracy. Efekt wypychania dotyczy także programów pomocy społecznej, które zmniejszają dobroczynność. Podobnie negatywne skutki, zdaniem autora, ma płaca minimalna, czy kontrola czynszów.
W Economonitorze obszerna analiza, jak pakt handlowy Unia Europejska – USA w zakresie surowców energetycznych może pomóc w uniezależnieniu się od Rosji.
Kilka dni temu informowałem o błędach w książce Thomas Pikkety’ego, które znalazł Chris Giles z Financial Times. Jego analiza spotkała się z żywą reakcją, dziś komentarz Gilesa na temat głosów czytelników (lektura chyba już tylko dla fanów).
Od razu powiem, że nie czytałem, bo prezentacja znanej analityczki Mary Meeker na temat przyszłości internetu i internetowych firm ma 164 strony. Z zajawki na portalu Zerohedge wynika, że warto się przebić, jeśli ktoś pracuje w tym sektorze.
Na stronie znanej firmy Sedlak&Sedlak dość obszerna analiza danych GUS (zebranych w X 2012, późniejszych nie ma) na temat zarobków specjalistów ekonomicznych i od zarządzania. Fragment : „Przeciętne wynagrodzenie specjalistów ds. ekonomicznych i zarządzania w październiku 2012 wyniosło według badania GUS 5 200,86 zł. To o 429,84 zł więcej od średniego wynagrodzenia wszystkich specjalistów łącznie i o 1 305,14 zł więcej od średniego wynagrodzenia ogółem. W grupie specjalistów ds. ekonomicznych i zarządzania najwięcej zarabiali specjaliści ds. finansowych (5 869,01 zł). Pensje pozostałych grup również przekroczyły średnie zarobki ogółu specjalistów. Specjaliści ds. sprzedaży, marketingu i public relations zarabiali przeciętnie 5 115,04 zł. Wynagrodzenia specjalistów ds. rynku nieruchomości oraz ds. administracji i zarządzania nie przekroczyły 5 000 zł. Wyniosły odpowiednio 4 889,94 zł i 4 793,59 zł”.
Nasze problemy z wędzonkami to nic w porównaniu z kłopotami Chanel no 5. Wygląda na to, że już wkrótce Bruksela zakaże stosowania istotnych składników różnych perfum, w tym liczącej 93 lata i używanej przez miliony kobiet Chanel no 5, w trosce o zwalczanie alergii u pań. W laboratoriach trwają gorączkowe poszukiwania składników zastępczych. Niestety Daily Telegraph nie pisze, ile kosztują te idiotyzmy biurokracji europejskiej. Kto zapłaci za poszukiwania jest natomiast oczywiste.
Choć nie wiadomo co gorsze, europejska biurokracja czy amerykańskie rozpasane finanse. Joshua Brown opisuje na portalu Business Insider jeden z funduszy alternatywnych, który od trzech lat w każdych warunkach przynosi straty, mimo że wymyślił go jeden z najzdolniejszych ekonomistów i naukowców w świecie finansów Andrew Lo.
OF
W styczniu 2020 roku Wielka Brytania formalnie opuściła Unię Europejską. Oczekiwane korzyści z brexitu, poza odzyskaniem suwerenności w zakresie kształtowania prawa i zewnętrznych relacji gospodarczych, jednak się nie zmaterializowały. Widoczny jest natomiast spadek wydajności i konkurencyjności brytyjskiej gospodarki, co wpływa także na kondycję rynku pracy.
