W zeszłym tygodniu, byliśmy świadkami małej powtórki wielkiej międzynarodowej konferencji z 1944 znanej jako „Bretton Woods”. Jeden z think-tanków Georga Sorosa, Institute for New Economic Thinking, zorganizował dyskusję dla ekonomistów i innych autorytetów w tym samym miejscu: hotelu Breton Woods w New Hempshire. Tam, w 1944 roku Stany Zjednoczone przekonały kilkadziesiąt państw do systemu sztywnych kursów walutowych. Ten system stał się fundamentem wielkiego powojennego boomu gospodarczego.
W programie konferencji Sorosa było poszukiwanie odpowiedzi na pytanie co zrobić z dzisiejszym pogrążonym w chaosie światowym systemem gospodarczym. Przedstawione rozwiązania sprowadzały się do tego aby przekazać pałeczkę Międzynarodowemu Funduszowi Walutowemu. W skrócie – brak dobrych pomysłów.
Skoro Soros namawia nas do reminiscencji, można zapytać, o co chodziło w pierwszym porozumieniu z Breton Woods. Przecież, jeśli to był tak wielki sukces – a był – czyż nie powinniśmy próbować odkryć jakie cele ten system miał realizować? Mówiąc ściślej, jak dziś wyglądałaby gospodarka światowa gdyby cały program zawarty w porozumieniu z Breton Woods został zrealizowany?
Dalsza część artykułu na stronie Forbesa.
W styczniu 2020 roku Wielka Brytania formalnie opuściła Unię Europejską. Oczekiwane korzyści z brexitu, poza odzyskaniem suwerenności w zakresie kształtowania prawa i zewnętrznych relacji gospodarczych, jednak się nie zmaterializowały. Widoczny jest natomiast spadek wydajności i konkurencyjności brytyjskiej gospodarki, co wpływa także na kondycję rynku pracy.
