Laureat Nagrody Nobla w dziedzinie ekonomii, profesor Uniwersytetu Columbia, publicysta Project Syndicate.
W pewnych kręgach modne stało się twierdzenie, że polityka pieniężna jest lepszym instrumentem niż polityka fiskalna – jest bardziej przewidywalna, działa szybciej i nie powoduje negatywnych skutków w postaci zadłużenia. Co więcej, niektórzy zwolennicy tego poglądu są tak entuzjastyczni, że popierają politykę zaciskania pasa w wielu krajach europejskich, twierdząc, że jeśli pojawią się negatywne skutki, to będą mogły być zniwelowane przez politykę pieniężną. Niezależnie od teoretycznej zasadności powyższego stanowiska, jest ono nonsensem w obecnych warunkach gospodarczych.
Ćwierć wieku temu zwolennicy monetaryzmu twierdzili, z równym zaangażowaniem, że najbardziej niezawodna interwencja w gospodarce polega na utrzymywaniu stałego tempa wzrostu podaży pieniądza. Niewielu ekonomistów uważa tak dzisiaj, ponieważ prędkość krążenia pieniądza okazała się mniej stała niż przewidywali monetaryści. Kraje, które dały się uwieść pozornej pewności monetaryzmu, znalazły się w świecie wysokiej niepewności.
Tradycyjnie, banki centralne skupiają się na regulowaniu wysokości krótkoterminowych stóp procentowych. Ale, pomijając fakt, że poziom stóp procentowych w pobliżu zera pozostawia małe pole manewru, wpływ zmian stóp procentowych na realną gospodarkę pozostaje wysoce niepewny. Zasadniczy powód tego stanu rzeczy powinien być oczywisty: dla większości firm (lub konsumentów) nie jest ważna nominalna stopa procentowa, ale dostępność funduszy oraz zasady, na jakich kredyty są udzielane. Te zmienne nie są określane przez bank centralny. Amerykańska Rezerwa Federalna może udostępnić środki finansowe dla banków po stopie procentowej zbliżonej do zera, ale jeśli banki w ogóle udostępniają te środki małym i średnim przedsiębiorstwom, to żądają znacznie wyższego oprocentowania.
Ciąg dalszy artykułu „It is folly to place all our trust in the Fed” na stronie Financial Times’a.
W styczniu 2020 roku Wielka Brytania formalnie opuściła Unię Europejską. Oczekiwane korzyści z brexitu, poza odzyskaniem suwerenności w zakresie kształtowania prawa i zewnętrznych relacji gospodarczych, jednak się nie zmaterializowały. Widoczny jest natomiast spadek wydajności i konkurencyjności brytyjskiej gospodarki, co wpływa także na kondycję rynku pracy.
