Europejski Kongres Finansowy, cykliczne spotkanie środowiska finansowego w Sopocie, zapytał wybitnych makroekonomistów z największych banków oraz instytucji nadzorczych i regulacyjnych, renomowanych firm konsultingowych, a także ekspertów akademickich o prognozę wzrostu gospodarczego na najbliższe 3 lata. Zwrócił się także o wskazanie największych źródeł ryzyka rozwoju.
Z odpowiedzi wyłania się mapa wyzwań, z jakimi będą mieli do czynienia w najbliższych latach przedsiębiorcy i politycy. Kolejne oceny i prognozy będą sporządzane dwukrotnie w ciągu roku.
Jeśli chodzi o spodziewane tempo wzrostu gospodarczego, to szacunki 29 polskich makroekonomistów są zbliżone do znanych już oficjalnych prognoz. Wzrost PKB w 2021 r. może spowolnić – średnia prognoza – do ok. 2,9 proc. rocznie. Inflacja nieznacznie będzie wzrastać, ale po szczycie w 2020 r. na poziomie 2,6 proc. (nieznacznie powyżej celu inflacyjnego NBP) w kolejnym roku powinna obniżyć się do ok. 2,5 proc. Oczekiwany jest w związku z tym wzrost stopy referencyjnej NBP i stawki WIBOR. Trzymiesięczna stawka WIBOR może wzrosnąć, jak oceniają makroekonomiści, do 2,6 proc. W tym kontekście EKF wyraża opinię, że niedoceniane jest obecnie w Polsce ryzyko wzrostu stop procentowych.
EKF: Niedoceniane jest w Polsce ryzyko wzrostu stop procentowych
Stabilnie natomiast w ocenie makroekonomistów powinien kształtować się w najbliższych 3 latach kurs złotego wobec zarówno euro (4,22 – 4,24 złotego za 1 euro), jak i dolara (3,45 – 3,51 złotego za 1 dolara).
Najmniej optymistycznie kształtują się perspektywy rozwoju rynku pracy oraz inwestycji. Sytuacja na rynku pracy, a ściślej brak rąk do pracy, to najważniejsze wewnętrzne wyzwanie dla rozwoju gospodarki w najbliższych latach. Średnioroczny poziom bezrobocia (liczony według Badania Aktywności Ekonomicznej Ludności) może obniżyć się z 3,96 proc. w 2018 r. do 3,82 proc. w 2021 r., przejściowo spadając jeszcze niżej. Ekonomiści obawiają się coraz bardziej ograniczonej dostępności wykwalifikowanych pracowników i niewystarczającej migracji do naszego kraju pracowników z zagranicy.
Brak rąk do pracy, to najważniejsze wewnętrzne wyzwanie dla rozwoju gospodarki w najbliższych latach
W przypadku inwestycji, po spodziewanym wzroście tempa ich wzrostu do ok. 8,1 proc. w 2018 r., w kolejnych latach mogą one wyhamować do 4,6 proc. w skali roku. Spadek ten może wynikać w dużej mierze z powodu wyhamowania inwestycji prywatnych. Może to mieć związek z generalnym pogorszeniem koniunktury, na co w dużej mierze będą wpływać czynniki zewnętrzne. Najsilniejsze są obawy o pogorszenie koniunktury u partnerów handlowych Polski.
Na podstawie odpowiedzi makroekonomistów EKF stworzył listę rekomendacji dla decydentów gospodarczych. Największą wagę przywiązuje się w nich do aktywizacji zawodowej, zapewnienia stabilnych reguł gry w gospodarce i zwiększenia przewidywalności otoczenia regulacyjnego oraz do reformy finansów publicznych i zmniejszenia ich nierównowagi strukturalnej.
W styczniu 2020 roku Wielka Brytania formalnie opuściła Unię Europejską. Oczekiwane korzyści z brexitu, poza odzyskaniem suwerenności w zakresie kształtowania prawa i zewnętrznych relacji gospodarczych, jednak się nie zmaterializowały. Widoczny jest natomiast spadek wydajności i konkurencyjności brytyjskiej gospodarki, co wpływa także na kondycję rynku pracy.
