Szybki przyrost liczby mieszkańców miast staje się coraz większym problemem, z którymi same miasta nie potrafią już sobie poradzić. W czasach nowej „wędrówki ludów” spowodowanej między innymi suszą i zamachami terrorystycznymi ludność wiejska jeszcze szybciej przenosi się do miast, co najczęściej oznacza koczowanie w coraz większych skupiskach miejskich.
W miastach potrzebujemy inteligentnych, nie utopijnych pomysłów
Życie gospodarcze już obecnie koncentruje się głównie w miastach i wokół miast. 80 proc. światowego PKB powstaje w miastach. Zużywają one dwie trzecie światowej konsumpcji energii, odpowiadają one jednocześnie za dwie trzecie światowej emisji gazów cieplarnianych. Miejskie kolosy to właściwie miasta-państwa. Dość powiedzieć, że Tokio z przedmieściami, największe dziś miasto świata liczy ok. 38 milionów mieszkańców, tyle do Polska.
Na liście 10 największych miast świata dopiero na 10 miejscu, nie licząc stolicy Japonii, jest miasto z rozwiniętego świata (Nowy Jork z Newark razem liczyły w 2015 r. ok. 18,6 mln mieszkańców). W 2030 r., według przewidywań ONZ, Tokyo pozostanie nadal największym miastem, ale największe jeszcze w 1950 r. miasta w świecie (w USA i w Europie) z listy tej już całkiem wypadną.
W gwałtownie pęczniejących miastach krajów rozwijających się gwałtownie rosną potrzeby finansowe. Według oceny Banku Światowego postępujące same skutki zmian klimatycznych będą za 10 – 12 lat kosztować miasta każdego roku około 314 mld dolarów. Dla porównania środki Banku Światowego przeznaczane na pomoc rozwojową miastom to ok. 6 mld dolarów rocznie.
Potrzebne są nie tylko nowe pomysły na rozwiązanie narastających problemów, a przede wszystkim nowe źródła finansowania. Światowy przegląd miast odbywa się właśnie w trakcie 9 już World Urban Forum w Kuala Lumpur w Malezji. Kuala Lumpur liczy obecnie zaledwie 1,7 mln mieszkańców, więc jak na światowe skupiska ludzkie, to zaledwie miasteczko.
