Korporacje próbują się przebić z obligacjami na rynku USA
Polkomtel rozpoczął spotkania z inwestorami związane z planami emisji obligacji. Polski operator jest pierwszą od dwóch miesięcy firmą, która próbuje sprzedać nominowane w euro obligacje o wysokiej rentowności. Transakcja jest ważna, bo określi apetyt rynku na dług firm o spekulacyjnych ratingach oraz na kolejne emisje obligacji firm z naszej części Europy.
(CC BY-NC-SA davepatten)
Drugi pod względem przychodów operator komórkowy w Polsce (właściciel sieci Plus) chce sprzedać papiery o łącznej wartości 900 mln euro, z czego połowa ma przypadać na obligacje dolarowe, a reszta na papiery nominowane w euro i złotych. Mają to być ośmioletnie obligacje, które emitent – wehikuł finansowy Eileme 2 AB – może wykupić po czterech latach. Planowana sprzedaż będzie pierwszą od 9 listopada 2011 roku emisją nominowanego w euro długu o ratingu nieinwestycyjnym (junk bonds, tzw. obligacje śmieciowe). Tamta emisja miała wartość 200 mln euro, a obligacje oprocentowane na 9,5 proc. sprzedał niemiecki producent cementu HeidelbergerCement AG.
Emisja obligacji związana jest z finansowaniem przejęcia operatora przez Zygmunta Solorza-Żaka. Pieniądze mają posłużyć do spłaty finansowania pomostowego udzielonego przez banki.
Od 9 stycznia trwają w USA spotkania przedstawicieli Polkomtelu z inwestorami. Tydzień później – od 16 stycznia – podobne spotkania mają się odbywać w Europie. Oczekuje się, że wycena obligacji nastąpi po 18 stycznia. Organizatorami emisji są – według agencji Bloomberg – Deutsche Bank, Credit Agricole, Royal Bank of Scotland oraz Societel Generale.
Obligacje na razie nie mają ratingu, ale pewne jest – ze względu na aktualną ocenę wiarygodności kredytowej Polkomtelu (Standard & Poor’s 30 listopada 2011 roku ze względu na przejęcie firmy obniżył go do B+ ) – że będzie ona na poziomie spekulacyjnym, czyli poniżej Baa3 w przypadku agencji Moody’s i poniżej BBB- w przypadku Standard & Poor’s.
Poczynania Polkomtelu, który ma opinię stabilnej spółki z solidnymi przepływami finansowymi, są bardzo uważnie obserwowane zarówno przez inwestorów operujących na rynku długu, jak i przez potencjalnych emitentów. Jak podkreślają inwestorzy wyspecjalizowani w kupowani obligacji o wysokiej rentowności, transakcja Polkomtelu jest ważna, gdyż określi apetyt rynku na dług europejskich firm o spekulacyjnych ratingach oraz na kolejne, spodziewane emisje obligacji firm z Europy Środkowej i Wschodniej. Jeśli się nie powiedzie będzie to bardzo zły sygnał dla rynku.
Jeśli emisja się uda, inwestorzy spodziewają się, że w styczniu dojdzie do kolejnych, w których europejskie firmy o nieinwestycyjnym ratingu będą starały się zrefinansować finansowanie pomostowe związane z ich przejęciem. Na razie wiadomo o jednym takim chętnym – belgijskiej firmie chemicznej Taminco (przejęta w grudniu 2011 roku przez fundusze zarządzane przez Apollo Global Management), która chce pozyskać 450 mln dolarów kredytów i sprzedać obligacje warte także 450 mln dolarów. Według bankierów inwestycyjnych, w kolejce stoją też takie firmy Orange Swizerland (przejęty w ostatnich dniach grudnia 2011 roku od France Telecom przez fundusze private equity zarządzane przez Apax Partners), francuski Ascometal (przejęty jesienią 2011 roku od Luccini przez fundusze zarządzane przez Apollo Global Management), czy Wind.
Polkomtel już w końcu 2011 roku sondował europejski rynek długu, ale do emisji nie doszło. Dlatego firma zdecydowała się na zaoferowanie emisji także w USA, gdzie rynek korporacyjnych papierów dłużnych o wysokiej rentowności jest dużo bardziej rozwinięty niż w Europie, a na dodatek inwestorzy mają doświadczenie z takimi obligacjami emitowanymi przez telekomy. Znane z hojnych wycen emisji akcji rynki azjatyckie, w tym zwłaszcza giełda w Hongkongu nie jest dobrym miejsce do lokowania długu, a zwłaszcza tego emitowane przez spółki o spekulacyjnych ratingach.
Amerykański road-show Polkomtelu nie jest pierwszą tegoroczną transakcją papierami o wysokiej rentowności za Atlantykiem. W pierwszym tygodniu stycznia 2012 roku dwie firmy o spekulacyjnym ratingu – Ford Motor Credit i AmeriGas – sprzedały w USA dolarowe obligacje o łącznej wartości 2,55 mld dolarów.
Jak podkreślają eksperci, po zaostrzeniu się w drugiej połowie 2011 roku kryzysu w strefie euro rynek europejskiego długu korporacyjnego skurczył się. Kłopotów ze sprzedawaniem emisji nie miały firmy o inwestycyjnych ratingach i to nawet z krajów takich jak Włochy, gdzie kryzys mocno uderzył w rynek obligacji rządowych. W październiku 2011 roku warte 1,3 mld euro obligacje sprzedała włoska firma naftowa Eni.
W wielu przypadkach były to jednak rutynowe emisje, służące refinansowaniu wcześniejszych obligacji. W pierwszym tygodniu stycznia obligacje nominowane w euro sprzedały m.in. BMW i Renualt, a papiery nominowane w dolarach – Daimler. W drugim tygodniu stycznia dołączył do nich Volkswagen (emisja w euro), a emisję wartych 900 mln dolarów 30-letnich obligacji na rynku w USA przeprowadził France Telecom. Ta emisja ma posłużyć do wydłużenia terminu zapadalności długu telekomu. Także w USA pieniądze z emisji obligacji – 7 mld dolarów – na zrefinansowanie przejęcia australijskiego browaru Forster’s zdobył koncern SABMiller.
Amerykańscy inwestorzy cytowani przez „Wall Street Journal” podkreślają, w sytuacji, gdy amerykańskie obligacje mają rentowność poniżej 2 proc., wszystkie emisje długu spółek o wysokiej wiarygodności kredytowej są mile widziane.
Prawo na polskim rynku obligacji nieskarbowych istotnie zaostrzono w latach 2017–2024. Główną przesłanką „dokręcania śruby” w obligacjach było wzmocnienie ochrony inwestorów będących osobami fizycznymi. W tym celu m.in. ograniczono ofertę obligacji mogących mieć cechy missellingu, wprowadzono nowe obowiązki informacyjne dla emitentów i zwiększono wymogi dotyczące oferowania osobom fizycznym nieskarbowych papierów dłużnych (zwłaszcza obligacji korporacyjnych).
W ciągu ostatnich 200 lat bankowość centralna przeszła poważną ewolucję, zmieniały się jej zadania oraz reguły polityki pieniężnej. Tekst pokazuje z tej perspektywy dwa banki centralne: Bank Polski (1828–1866) oraz Bank Polski SA (1924–1939). Akcent położono na okoliczności ich powstania oraz intencje i oczekiwania projektodawców, które zdeterminowały statutowy zakres ich uprawnień. Pokazano trudne wybory odnośnie do priorytetów i gradacji celów, przed jakimi stawiała je rzeczywistość gospodarcza. Okoliczności te skłaniały do pytań o właściwe cele i zasady funkcjonowania banków centralnych, tworzyły przestrzeń dla ścierania się koncepcji swoistego bankowego wariabilizmu i statyzmu.
Wartość relacji długu publicznego do PKB we Włoszech nie zawsze była tak wysoka jak obecnie. Dług zjednoczonego państwa włoskiego w 1861 r. stanowił mniej niż 40 proc. jego PKB, zaś jeszcze w latach 60. XX w. zaledwie 25 proc. PKB. W historii tego kraju zdarzały się także okresy, w których relacja długu publicznego do PKB była jeszcze wyższa niż obecnie i sięgała 160 proc. PKB, by następnie spaść. Skąd zatem wziął się dług publiczny Włoch, notujący dziś jedne z wyższych poziomów w ponad stusześćdziesięcioletniej historii tego państwa?
Gotówka to wolność? A może zbędny, trącący myszką, relikt? Jak przekonuje Brett Scott w książce „Cloudmoney”, to jeden z niezbędnych aspektów niezależności w wymiarze społecznym i indywidualnym.
W przełomowym ruchu członkowie NATO poparli nowy narodowy wskaźnik wydatków: 5 proc. PKB na wojsko. W przeszłości do takiego zobowiązania nawoływał m.in. prezydent RP Andrzej Duda, ale decydujący był sygnał nadany przez prezydenta USA Donalda Trumpa.
Rewolucja Generatywnej Sztucznej Inteligencji (GenAI) obiecuje skokowy wzrost globalnej produktywności, którego skala jest porównywalna jedynie z epoką elektryfikacji. Historyczne analizy wskazują jednak, że obecna trajektoria innowacji może wprowadzić rynek pracy w pułapkę technologiczną.
Rosja od lat starannie przygotowywała swoją gospodarkę na czas konfrontacji z Zachodem. Sankcje, które zostały nałożone na nią po inwazji na Ukrainę, nie przyniosły spodziewanego rezultatu. Czy „forteca Rosja” jest odporna na presję i czy jest bliska samowystarczalności, jak chciałby tego Putin, czy może znajduje się już na krawędzi załamania?
Unia Europejska coraz bardziej zacieśnia relacje polityczne, gospodarcze i handlowe z Republiką Mołdawii – jednym z najmłodszych państw Starego Kontynentu, które Rosja uznaje za swoją strefę wpływów.
Na październikowym posiedzeniu Rada Polityki Pieniężnej (RPP) obniżyła stopy procentowe NBP o 0,25 pkt. proc. w tym referencyjną do 4,50 proc. Co dalej? „Członkowie Rady widzą przestrzeń do obniżek, ale kiedy to nastąpi jeszcze nie wiedzą” - poinformował prof. Adam Glapiński.
Nie istnieje jedna ponadczasowa i prawdziwa historia o inflacji; ceny potrafią rosnąć z różnych powodów, a podnoszenie stóp procentowych to nie jedyne remedium – o czym starają się przekonywać Mark McGann Blyth i Nicolo Fraccaroli w „Inflation: A Guide for Users and Losers”.
Czy ludzkość nauczy się kontrolować ogień gwiazd? Fuzja termojądrowa, choć wciąż odległa, może fundamentalnie zmienić globalny paradygmat energetyczny i geopolityczny. O tym, dlaczego fizyka jądrowa to coś więcej niż technologia, opowiada prof. Michał Kowal z Narodowego Centrum Badań Jądrowych.
Polska chce zablokować umowę o wolnym handlu z krajami Ameryki Południowej. Powodem są głównie obawy rolników o konkurencyjność ich produktów. W jaki sposób realizacja umowy z Mercosur może wpłynąć na unijne rolnictwo i jakie mogą być też jej inne skutki?
Czy Polska rzeczywiście dokonała gospodarczego cudu? Ostatnie trzy i pół dekady pokazują, że odpowiedź może być tylko jedna – tak. Nowy numer kwartalnika „Obserwator Finansowy” to opowieść o sukcesie, który nie wydarzył się w naszej gospodarce sam, ale był efektem odwagi, determinacji i pracy całego społeczeństwa. A także o wyzwaniach, które dopiero przed nami.
Rosnące napięcia geopolityczne, demontaż globalnych łańcuchów dostaw, protekcjonizm, wojny handlowe i ekspansja sztucznej inteligencji coraz mocniej kształtują nowy, wielobiegunowy ład gospodarczy. Najnowszy numer kwartalnika Narodowego Banku Polskiego stawia pytania o przyszłość światowej gospodarki.
