Chiny odchodzą od dotychczasowego modelu opierającego się głównie na inwestycjach infrastrukturalnych i eksporcie do krajów rozwiniętych i chcą zwiększyć znaczenie konsumpcji w gospodarce. Zapoczątkowana w pierwszych latach dekady transformacja zaczyna być coraz wyraźniej widoczna w ekonomicznych wskaźnikach.
Wydatki na konsumpcję rosną w większym tempie niż cała chińska gospodarka. Od 2010 r. sprzedaż dóbr konsumpcyjnych w relacji do PKB zwiększyła się o 7 pkt proc. Stosunek wolumenu eksportu do wielkości produkcji zmniejsza się od początku dziesięciolecia, a w ciągu ostatnich trzech lat trend ten wyraźnie przyspieszył.
Chińczycy mają coraz większy apetyt, by konsumować na kredyt. Od 2012 roku rośnie dość szybko zadłużenie gospodarstw domowych – w relacji do PKB jest to wzrost o kilkanaście procent.
Większy popyt wewnętrzny i niższy eksport wpływają również na strukturę produkcji chińskiej gospodarki – szybko rośnie znaczenie usług, a maleje przemysłu.
Niestety zmiana modelu gospodarczego odbija się niekorzystnie na dynamice PKB. W ubiegłym dziesięcioleciu wskaźnik ten rósł w średnim tempie 10,5 proc. Od kilku lat oscyluje on wokół 6 – 8 proc.
W styczniu 2020 roku Wielka Brytania formalnie opuściła Unię Europejską. Oczekiwane korzyści z brexitu, poza odzyskaniem suwerenności w zakresie kształtowania prawa i zewnętrznych relacji gospodarczych, jednak się nie zmaterializowały. Widoczny jest natomiast spadek wydajności i konkurencyjności brytyjskiej gospodarki, co wpływa także na kondycję rynku pracy.
