Czy obejmując szefostwo w jednej z największych informatycznych firm świata, chciałbyś, żeby dwóch Twoich poprzedników zaglądało Ci przez ramię? Raczej nie. A taka właśnie przyszłość czeka zapewne Satyę Nadellę, nowego szefa Microsoftu.
Satya Nadella, nowy prezes Microsoftu (CC BY LeWeb13)
Nad głową będzie stał mu zarówno bezpośredni poprzednik, Steve Ballmer (wciąż w zarządzie), jak i założyciel – Bill Gates, który właśnie ogłosił, że znów chce aktywnie angażować się w firmę.
Tymczasem Nadella musi zrobić to, co nie udało się ani Gatesowi, ani Ballmerowi: zaimponować ludziom nowym przełomowym oprogramowaniem. Oczywiście Gates będzie mu w tym kibicował, ale czy powstrzyma się od ingerencji? Nadella musi wstrząsnąć silnie upolitycznioną strukturą korporacyjną Microsoftu i uniezależnić się od swoich poprzedników. To warunek odzyskania przez firmę dawnego blasku.
Autora przedstawiać nie trzeba. Jest powszechnie znany i ceniony za kreatywność, która przyniosła mu status jednego z najbogatszych ludzi na globie. Bill Gates i jego Fundacja przez lata pomagali najbiedniejszym na świecie, a on sam od 2006 roku zainteresował się też zmianami klimatycznymi.
Na Zachodzie duże wzmożenie podatkowe. W mediach doniesienia, że krezusi rok w rok dodają do swych majątków miliardy, a w podatkach płacą liche miliony. Pod pręgierzem za „optymalizację” stają wielkie korporacje, fundusze i właściwie prawie każdy, kto nie boi się stawać w szranki z państwem.
Amerykańskie giganty technologiczne unicestwiają konkurencję, wykorzystując dla zysku prywatne dane użytkowników i hamując innowacje. Jak „chłopcy z garażu” przechytrzyli waszyngtońską elitę i z apologetów wolności i innowacji stali się ich opresorami?
Po raz pierwszy, od kiedy pamiętam, mamy do czynienia z obniżeniem zarówno nominalnego poziomu kapitałów w bankach, jak i nadwyżek kapitałowych ponad poziomy wymagane ustawowo i nadzorczo. Może na tym ucierpieć akcja kredytowa – ostrzega dr Olga Szczepańska, dyrektor Departamentu Stabilności Finansowej NBP.
Po rosyjskiej inwazji na Ukrainę dyrektor generalny BlackRock, Larry Fink, stwierdził, że nadszedł zmierzch globalizacji, a Henry Kissinger, człowiek-legenda, powiedział, że świat wszedł w całkowicie nową erę. Czy globalizacja rzeczywiście się kończy, czy może tylko zmienia?
Można śmiało zaryzykować stwierdzenie, że Indie są obecnie jednym z najszybciej rozwijających się krajów świata, zaś indyjska gospodarka jest najdynamiczniej rozwijającą się na świecie – mówi Paweł Woźniak.
Celem artykułu jest zbadanie czy kraje Europy Środkowo-Wschodniej i Południowej ze szczególnym uwzględnieniem Polski „skazane są” na peryferyjność, czy mają szanse na zmianę i awansowania do grupy państw centrum.
Wraz z wybuchem globalnego kryzysu finansowego głównym wyzwaniem w europejskiej bankowości stało się wzmocnienie siły kapitałowej i płynności banków. Okazało się bowiem, że banki są podatne na zagrożenia zewnętrzne i mają zbyt ryzykowną strukturę bilansu. Przeprowadzone reformy regulacyjne przyczyniły się do wzrostu adekwatności kapitałowej i delewaryzacji banków.
Obecnie jeden kryzys pogania drugi, ale równocześnie jeden nakręca drugi. Błędem, jednym z wielu, jaki popełnialiśmy było utożsamianie wzrostu gospodarczego, czyli wzrostu PKB z rozwojem. Może być bowiem dziki wzrost gospodarczy, który nie służy ani ludziom, ani klimatowi, tylko samemu biznesowi. Gospodarka nie jest celem samym w sobie. Gospodarka jest po to, żeby poprawiała się jakość życia ludzi – mówi dla „Obserwatora Finansowego” prof. Elżbieta Mączyńska, prezes honorowy Polskiego Towarzystwa Ekonomicznego.
Zasoby ludzkie to największy atut każdego z państw, które rywalizują o tytuł tego najbardziej rozwiniętego. Technologiczna przewaga czy zasoby surowców nie wystarczą, bo bez nowych pracowników nie da się utrzymać tempa wzrostu. W przypadku Polski problem z dzietnością z roku na rok się pogłębia, a nie wygląda na to, by coś miało się poprawić.
Za naszą południowo-wschodnią granicą toczy się walka na śmierć i życie o zachowanie niepodległości i ocalenie integralności terytorialnej. Do przekształcenia się Ukrainy w państwo upadłe jest jeszcze bardzo daleka droga – wcześniej musiałoby dojść do faktycznego rozpadu struktur władzy i struktur społecznych.
Jednym ze skutków rosyjskiej inwazji na Ukrainę będzie degradacja rosyjskiej gospodarki, nie tylko w wyniku zastosowania sankcji przez kraje zachodnie, ale z przyczyn wewnętrznych – prowadzenia wyniszczającej polityki demograficznej. Obecne władze Federacji Rosyjskiej w sposób ekstensywny, podobnie jak w okresie ZSRR, zarządzają nie tylko surowcami, ale również własnym społeczeństwem.
Zastępowanie ludzi maszynami rodzi obawy o przyszłość człowieka na rynku pracy. Postulaty opodatkowania stosujących takie rozwiązania firm nie znalazły posłuchu w UE. Wraca za to pytanie, czy automatyzacja będzie sprzyjała powiększaniu się grona prekariuszy – osób, które żyją w ciągłej zawodowej niepewności.
Wobec kryzysu energetycznego wzrosło zainteresowanie energetyką jądrową. Niektóre kraje posiadające elektrownie atomowe zapowiedziały przedłużenie eksploatacji pracujących reaktorów, inne przygotowują się do budowy kolejnych elektrowni. Realnych kształtów nabiera „Program polskiej energetyki jądrowej”, zakładający budowę reaktorów jądrowych o łącznej mocy od 6 do 9 GWe.
Napaść Rosji na Ukrainę 24 lutego 2022 r. wydarzyła się w świecie już inflacyjnym, z wysokimi cenami surowców i firmami zapełniającymi magazyny. Wojna tylko zaostrzy te tendencje, a w Polsce oznacza przejściowo nawet dwucyfrową inflację.
Większość osób czytających ten tekst dożyje chwili, gdy liczba ludności na Ziemi zacznie się zmniejszać. Wielu ekspertów szacuje, że ten moment może nadejść około 2050 r. – piszą Darrell Bricker i John Ibbitson w książce „Empty Planet: The Shock of Global Population Decline”.
Obecna wojna będzie miała znacznie silniejszy negatywny wpływ na polski handel zagraniczny niż sytuacja w 2014 r. Wysoka ekspozycja Polski na skutki zakłóceń w handlu z Ukrainą, Rosją i Białorusią wynika z relatywnie wysokiego udziału tych krajów w naszych obrotach handlowych.
Mimo trwającej w Ukrainie wojny rosyjski rubel jest najbardziej zyskującą od początku roku walutą na świecie. Jego aprecjacja następuje w warunkach obniżania stóp procentowych przez Centralny Bank Rosji i łagodzenia ograniczeń przepływów kapitałowych.
Ten rok upłynie wielu gospodarkom na zabezpieczaniu łańcuchów dostaw metali ziem rzadkich. Ważną rolę odegra tutaj Australia, która może posiadać około 1/5 światowych zasobów tych surowców. Tym samym rośnie liderowi rynku, czyli Chinom poważny konkurent.
Wysoki poziom rezerw walutowych i zasoby w Funduszu Dobrobytu Narodowego (FDN) to dwa czynniki przywoływane w kontekście siły ekonomicznej Rosji i odrobienia przez nią lekcji po sankcjach z 2014 r. Czy Rosja jest rzeczywiście lepiej przygotowana niż poprzednio, czy może słaba, jak nigdy dotąd?
