„This Time is Different. Eight Centuries of Financial Folly”
Kenneth Rogoff & Carmen M. Reinhart, wydawnictwo Princeton University Press, 2009
Kenneth Rogoff z Uniwersytetu Harvarda, były główny ekonomista Międzynarodowego Funduszu Walutowego, i Carmen Reinhart z Uniwersytetu Maryland w swojej najnowszej książce „Tym razem jest inaczej. Osiem wieków finansowego szaleństwa” analizują przyczyny dawnych i współczesnych kryzysów gospodarczych. To jedna z najbardziej dyskutowanych w USA książek końca ubiegłego roku. Potrzebowali prawie dziesięciu lat, by zebrać dane dotyczące 66 krajów. Rogoff i Reinhart udowadniają, że kryzysy gospodarcze we wszystkich krajach, zarówno biednych jak i bogatych, poprzedza zazwyczaj zbyt szybko rosnące zadłużenie oraz pycha i arogancja polityków. Jak wynika z ich badań, rządy upiększają dane finansowe i ukrywają zazwyczaj prawdziwą skalę długu publicznego. Kiedy zamiast zapowiadanej wiecznej prosperity pojawia się kryzys, politycy powtarzają, że nie dało się go przewidzieć. Jak jednak przekonują Rogoff i Reinhart, nie warto wierzyć w te zapewnienia. Historia nadmiernego zadłużania się, życia na kredyt i niespłacania należności powtarza się od wieków i dlatego przyczyny kryzysów bankowych z XIX stulecia nie różnią się specjalnie od tych współczesnych.
Kenneth Rogoff & Carmen M. Reinhart, wydawnictwo Princeton University Press, 2009
W dyskusji o kosztach ocieplenia klimatu otwarte pozostaje pytanie, jakie skutki będą miały zmiany klimatyczne dla Arktyki. Rysuje się w perspektywie groźba zniszczenia ekosystemu czy też mogą się pojawić nowe możliwości rozwoju gospodarczego?
Właśnie dokonuje się duży zwrot w polityce najważniejszych banków centralnych na świecie. Ściśle wiąże się z tym obserwowany wzrost rentowności obligacji rządowych, który rozpoczął się w 2021 r. i nabrał gwałtownego przyspieszenia w tym roku.
Z uwagi na niepewne perspektywy wzrostu i inflacji część gospodarek rozwijających się może stanąć wobec konieczności zawieszenia spłat długu. Światowa społeczność może temu zaradzić poprzez skoordynowaną akcję szybkiego i skutecznego umarzania długów i ich restrukturyzacji.
Na podstawie przekazu płynącego z Moskwy można by wnioskować, że gospodarka Rosji od dawna nie miała się tak dobrze, jak w okresie nakładanych na nią lawinowo narastających sankcji. Jaka jest jednak prawda? Czy Rosja rzeczywiście – jak twierdzi jej prezydent Władimir Putin – „nic nie straciła i nie straci” na wojnie, czy też sankcje to nasilający się czynnik degradacji tego państwa na gospodarczej mapie świata?
Polska energetyka wiąże duże nadzieje z rozwojem farm wiatrowych na Bałtyku, czyli z sektorem offshore wind. Pierwsza morska farma wiatrowa w krajach bałtyckich została zbudowana w Danii już w 1991 r., natomiast Polska do dziś nie ma takich elektrowni.
Rosja zajmuje największe terytorium i jest surowcowym graczem na świecie, a za rządów Władimira Putina odżyły też jej mocarstwowe zapędy. Tymczasem – za jego prezydentury – dochodzi do osłabienia pozycji Moskwy na arenie międzynarodowej. Co ma do tego wojna w Ukrainie?
W sierpniu mieliśmy do czynienia z dużym deficytem na rachunku obrotów bieżących. Wpływ na to miały przede wszystkim silne wzrosty cen surowców energetycznych, co wpłynęło na wzrost importu, a także wysokie wyniki finansowe przedsiębiorstw. O ile deficyt znacznie nie wzrośnie, to nie obawiałbym się go – uważa Jacek Kocerka, zastępca dyrektora w Departamencie Statystyki NBP.
Wojna w Ukrainie przyczyniła się do niezwykle dynamicznych zmian w strukturze geograficznej polskiego importu. Rosja, po raz pierwszy od wielu dekad, nie jest już najważniejszym dostawcą paliw do Polski. Wraz z kolejnymi pakietami unijnych sankcji znaczenie Rosji będzie się jeszcze zmniejszać.
Na podstawie przekazu płynącego z Moskwy można by wnioskować, że gospodarka Rosji od dawna nie miała się tak dobrze, jak w okresie nakładanych na nią lawinowo narastających sankcji. Jaka jest jednak prawda? Czy Rosja rzeczywiście – jak twierdzi jej prezydent Władimir Putin – „nic nie straciła i nie straci” na wojnie, czy też sankcje to nasilający się czynnik degradacji tego państwa na gospodarczej mapie świata?
Niemal hazardowa jest stawka gry o wielki chiński renesans, którą podjął Xi Jinping. Jeśli faktycznie do niego doprowadzi wewnętrznymi siłami będzie bohaterem, jeśli mu się nie uda będzie opluwany – uważa prof. Bogdan Góralczyk, sinolog.
Nie każdy czytał najbardziej znaną książkę Francisa Fukuyamy „Koniec historii i ostatni człowiek”, ale wiele osób doszło do podobnych wniosków, co ten amerykański futurolog japońskiego pochodzenia.
Polska energetyka wiąże duże nadzieje z rozwojem farm wiatrowych na Bałtyku, czyli z sektorem offshore wind. Pierwsza morska farma wiatrowa w krajach bałtyckich została zbudowana w Danii już w 1991 r., natomiast Polska do dziś nie ma takich elektrowni.
Przez wiele lat ukraiński sektor metalurgiczny był jednym z filarów, na których opierał się eksport, a w konsekwencji wpływy walutowe naszego sąsiada. Na skutek rosyjskiej agresji dziś ten filar został mocno nadwątlony.
Napaść Rosji na Ukrainę 24 lutego 2022 r. wydarzyła się w świecie już inflacyjnym, z wysokimi cenami surowców i firmami zapełniającymi magazyny. Wojna tylko zaostrzy te tendencje, a w Polsce oznacza przejściowo nawet dwucyfrową inflację.
Obecna wojna będzie miała znacznie silniejszy negatywny wpływ na polski handel zagraniczny niż sytuacja w 2014 r. Wysoka ekspozycja Polski na skutki zakłóceń w handlu z Ukrainą, Rosją i Białorusią wynika z relatywnie wysokiego udziału tych krajów w naszych obrotach handlowych.
Większość osób czytających ten tekst dożyje chwili, gdy liczba ludności na Ziemi zacznie się zmniejszać. Wielu ekspertów szacuje, że ten moment może nadejść około 2050 r. – piszą Darrell Bricker i John Ibbitson w książce „Empty Planet: The Shock of Global Population Decline”.
Mimo trwającej w Ukrainie wojny rosyjski rubel jest najbardziej zyskującą od początku roku walutą na świecie. Jego aprecjacja następuje w warunkach obniżania stóp procentowych przez Centralny Bank Rosji i łagodzenia ograniczeń przepływów kapitałowych.
Po dekadach niezłej koniunktury, rosnących płac i stabilnych cen Niemcy muszą zmierzyć się z coraz mniej przewidywalnym otoczeniem gospodarczym. Jego częścią jest rosnąca inflacja.
Wysoki poziom rezerw walutowych i zasoby w Funduszu Dobrobytu Narodowego (FDN) to dwa czynniki przywoływane w kontekście siły ekonomicznej Rosji i odrobienia przez nią lekcji po sankcjach z 2014 r. Czy Rosja jest rzeczywiście lepiej przygotowana niż poprzednio, czy może słaba, jak nigdy dotąd?
