Pół dnia rozmów premier Ewy Kopacz ze związkami zawodowymi górników zakończyło się niczym w nocy z poniedziałku na wtorek. Jak donosi IAR związkowcy uznali za nie do przyjęcia propozycję szefowej rządu by cztery przynoszące największe straty kopalnie należące do Kompanii Węglowej przygotowały w ciągu 3 miesięcy program restrukturyzacji. Jego dobra ocena pozwoliłaby zakładom przetrwać. Górnicy domagali się wieloletnich gwarancji utrzymania pracy kopalń. Szefowa rządu w trakcie negocjacji złożyła propozycję związkowcom, aby zagrożone likwidacją kopalnie zostały przekształcone w spółki pracownicze. Ten wniosek też nie zyskał akceptacji górników. Ewa Kopacz nie odniosła się do doniesień, że jest chętny do zakupu trzech z czterech zagrożonych likwidacją kopalni.
Tym inwestorem miałaby być Universal Energy, powstała w kwietniu 2014 roku spółka zainteresowana, jak twierdzi, przejęciem trzech z czterech kopalni przewidzianych do zamknięcia. Prezesem jest w niej wieloletni wiceszef Katowickiego Holdingu Węglowego a wiceprezesem menedżer spółki restrukturyzacji kopalń. Patronuje ofercie Krzysztof Domarecki, właściciel firmy Selena, którego wartość majątku Forbes szacował na początku 2014 roku na 460 milionów złotych, ale notowania giełdowe Seleny od lutego 2014 spadły jednak prawie o połowę.
Kolejny tekst Andersa Aslunda z Peterson Institute w którym wskazuje na dramatyzm sytuacji gospodarki rosyjskiej, jeżeli utrzymają się obecne ceny ropy. Z jego analizy i rachunków wynika, że Rosja straci wówczas w tym roku jedną trzecią wpływów eksportowych i będzie musiała zmniejszyć import o około połowę, co będzie niszczące dla gospodarki.
Leonid Bershidsky, komentator Bloomberga, przewiduje negatywne skutki wojny naftowej także dla Stanów Zjednoczonych. Na razie ropa łupkowa choć z mniejszej liczby odwiertów, ale jest pompowana w rekordowej ilości ponad 9 mln baryłek dziennie, a „frackersi” będą ją wydobywać nawet ze stratą, ponieważ mają około 200 miliardów dolarów długu, który trzeba obsługiwać. Jednak utrzymanie się ceny 40 dolarów za baryłkę obniży wydobycie o 1,5 mln baryłek, głównie z piasków roponośnych w Kanadzie i USA.
Wczoraj cytowaliśmy Barry’ego Eichengreena, że wyjście Grecji ze strefy euro byłoby kosztowne. Dziś Roger Bootle (Telegraph) pisze, żeby nie straszyć Grexitem, bo nie byłoby żadne nieszczęście. Po pierwsze sytuacja jest odmienna niż 5 lat temu, bo rząd grecki ma już nadwyżkę pierwotną i po zawieszeniu obsługi długu miałby środki na bieżące funkcjonowanie. Po drugie, nieprawdą jest, że wówczas nikt nigdy Grecji nie pożyczyłby pieniędzy. Bankierzy inwestycyjni zapukaliby do drzwi już w kilka miesięcy później, bo jak zauważa Bootle pożyczkodawcy nie boją się historii bankructw, tylko nowego bankructwa. A tymczasem jeśli kraj zbankrutuje, to szansa, że to samo stanie się jeszcze raz w ciągu, powiedzmy, następnych dwóch lat jest mała. To, że w greckim establishmencie nikt nie chce opuścić euro i zerwać z sytuacją, która pogłębia kryzys, jest przejawem syndromu sztokholmskiego, w którym więźniowe uzależniają się psychologicznie od swoich strażników i nie chcą wcale uciekać.
Zdaniem ekonomistów z Royal Bank of Scotland, by uchronić eurostrefę przed deflacją luzowanie ilościowe w wykonaniu Europejskiego Banku Centralnego wyniesie 2,3 biliona euro (trzy razy więcej niż sugerowano dotychczas) i powiększy sumę bilansową EBC do 4,5 miliarda. Raport RBS nazwano: „Deflation Motel: you can check in, but you can’t check out” czyli Motel Deflacja: możesz się zameldować, ale wymeldować już nie”. Zakupy obligacji państwowych przez EBC są niemal pewne, rentowności 10-letnich obligacji głównych krajów strefy spadną do zera.
Poziom stóp procentowych w kontekście pogłębienia deflacji ze względu na spadek cen ropy naftowej analizuje Wiktor Wojciechowski z Plusbanku. Fragment cotygodniowego komentarza (bez linku): Naszym zdaniem cięcie stóp jest nieuzasadnione ekonomicznie, ponieważ prawdopodobnie pogłębiająca się deflacja wynika z globalnego spadku cen paliw, a nie ze słabości gospodarki. Dodatkowo w obecnej sytuacji byłoby to działaniem procyklicznym, gdyż niższe ceny paliw zmniejszają koszty działania firm i zwiększają siłę nabywczą gospodarstw domowych, podobnie jak niższe stopy procentowe”. I dalej: ”Według naszych prognoz dynamika PKB na przełomie 2014 i 2015 r. tylko nieznacznie wyhamuje, utrzymując się powyżej 3%, a w końcówce br. może nawet przyspieszyć do ok. 3,7% r/r, co średniorocznie powinno dać wynik rzędu 3,5%. Niższe stopy byłyby – obok niższych cen paliw – dodatkowym stymulatorem wzrostu popytu w gospodarce, czyli działaniem procyklicznym w czystej postaci”. Pointa: „najbardziej prawdopodobnym scenariuszem jest stabilizacja poziomu stóp procentowych w Polsce. Naszym zdaniem obecny koszt pieniądza będzie utrzymywał się również w 2016 r.”. Decyzja RPP w środę.
Jak pisze Deloitte nowy raport firmy „Liderzy na dziś – Liderzy na jutro” to pierwsza na polskim rynku analiza dotycząca kompetencji przywódczych członków zarządów i rad nadzorczych. Raport powstał w oparciu o kompleksowe badanie wśród menedżerów najwyższego szczebla. Eksperci wyłonili dziesięć najważniejszych kompetencji: Przyjmowanie szerokiej perspektywy, Perspektywa finansowa, Tworzenie i realizacja wizji, Elastyczność w działaniu, Przewodzenie zmianom, Nastawienie na wzrost wartości firmy, Budowanie efektywnych relacji, Rozwijanie talentów, Wywieranie wpływu oraz Budowanie firmy opartej na wartościach. Badani menedżerowie jako najistotniejsze kompetencje dla członków zarządu uznali: przyjmowanie szerokiej perspektywy, perspektywę finansową (wykorzystywanie analizy finansowej do oceny strategicznych możliwości biznesowych oraz podejmowania kluczowych decyzji) i przewodzenie zmianom. Natomiast za relatywnie najmniej ważne wywieranie wpływu, rozwijanie talentów i nastawienie na wzrost wartości firmy. Raport Deloitte o menedżerach można pobrać stąd:
Branko MIlanovic zastanawia się, dlaczego właściwie rewolucja przemysłowa zaczęła się w Anglii. Bo tam były złoża węgla i równocześnie wymyślono silnik parowy. Inna hipoteza – tam rozwinęły się ważne instytucje – spółka z ograniczoną odpowiedzialnością i ochrona własności prywatnej. Ale możliwe też, że tam doszło do rewolucji przemysłowej, bo płace na północy (Londyn, Amsterdam) były trzykrotnie wyższe niż na Południu, w Wiedniu czy Walencji i opłacało się zastępować ludzi maszynami (pracę – kapitałem). No dobrze, ale dlaczego były relatywnie wysokie? Otóż inna była reakcja na Północy, a inna na Południu na Czarną Śmierć, epidemię dżumy, która wybiła od 30 do 60 procent mieszkańców Europy w XIV wieku. Jak zbadał włoski młody naukowiec Mattia Fochesato na Południu spadek populacji wywołał wzrost płac, ale ponieważ silne były instytucje feudalne, właściciele ziemi byli w stanie ograniczać zarobki ludzi metodami pozarynkowymi. Na Północy instytucje feudalne były słabsze i wzrost płac wyższy. Gdy liczba mieszkańców zaczęła się znowu rosnąć, płace na Południu znowu spadły, a na Północy pozostały na wysokim poziomie. Pouczający tekst w kontekście problemów demograficznych i wzrostu (lub nie) płac w współczesnych państwach, także Polsce.
Polska chce zablokować umowę o wolnym handlu z krajami Ameryki Południowej. Powodem są głównie obawy rolników o konkurencyjność ich produktów. W jaki sposób realizacja umowy z Mercosur może wpłynąć na unijne rolnictwo i jakie mogą być też jej inne skutki?
