Euro musi jeszcze spaść

Eknomiści dochodzą do wniosku, że euro, by przetrwać, potrzebuje unii politycznej. Bo gdy pojawia się kryzys, rządy zaczynają walczyć między sobą. A unia polityczna, sugeruje prof. ekonomii i doradca przewodniczącego Komisji Europejskiej Jose Barroso Paul de Grawe, pozwoliłaby na zbudowanie scentralizowanego budżetu i stworzenie solidarnych mechanizmów pomocy. To głos przeciwny w stosunku do prezentowanego wcześniej przez Metablog tekstu dr Charlesa Gave, który  twierdził, że inwestorzy raczej nie czekają na Europejskie Stany Zjednoczone.

I coś w tym może być. El Pais ukrył w swoim tekście nieprzyjemnego dla Unii newsa, że by wymóc na Niemcach wykup Grecji, prezydent Francji Nicolas Sarkozy zaszantażował kanclerz Merkel, iż wycofa swój kraj z eurostrefy. Skoro wychwalany pod niebiosa program opiera się na takich podstawach, to nic dziwnego, że inwestorzy wyzbywają się euro. Tak działo się do piątku włącznie.

Być może dlatego, że jak sugeruje w dzisiejszym (16 maja) wydaniu Financial Times piórem Wolfgang Munchaua, bankructwo Unii jest oddalone o conajmniej trzy lata, ale niebezpiecznie przybliżyło się widmo jej rozpadu? Bo naciski Unii, a zwłaszcza Niemiec, by Hiszpania i Portugalia zaciskały pasa, wpędzą je w spiralę długu-deflacji, co spowoduje zwiększenie ich konkurencyjności i przyczyni się z kolei do jeszcze większej deflacji.

I choć Ameryka się nieco odbiła z kryzysu, to pojawiły się obawy, iż trzeszcząca w szwach Unia sprowadzi jego nową odsłonę. Spadki euro gnębią europejski przemysł. W komunikacie giganta zbrojeniowego EADS z 15 maja firma poinformowała, że jej zysk w pierwszym kwartale spadł o 39 proc. Ze 170 mln euro do 103. EADS wraz ze swoją spółką matką Airbusem buduje superjambodżety A380. Airbus wciąż nie daje rady produkować ich takim kosztem i w tempie podobnym do budowych innych modeli. Z tego powodu EADS stracił w zeszłym roku 240 mln euro.

Paper Economy komentuje piątkowe dane, na które 16 maja zaczynają zwracać uwagę elektroniczne media ekonomiczne. Produkcja przemysłowa w USA wzrosła o 5,18 proc. w kwietniu w stosunku do analogicznego okresu w 2009 r. Ale jak zauważa Paper Economy, jeszcze nie wyschło całkiem źródło pakietu stymulacyjnego.

“Final product” consumer durable goods declined 0.05% on a month-to-month basis while jumping some 11.84% above the level seen just one year ago.

It’s important to note that the home appliances, furniture and carpeting component of durable consumption showed its first year-over-year increase in 53 consecutive months increasing 0.62% compared to April 2009.

Construction supply production now shows the first year-over-year increase seen in 43 consecutive months increasing 2.91% while wood products increased 2.44% over the same period.

Infectious Greed przedstawia za MFW wielkość długu wewnętrznego poszczególnych krajów świata. I skalę koniecznej redukcji wydatków lub zwiększenia podatków, jeśli zdecydowałyby się na którąś z reform.

Blog Instytutu Roosevelta New Deal 2.0 twierdzi, że wzrost bierze się z rozwoju. I przeciwstawia go handlowi. Dodaje też, że konieczność inwestowania kapitału nie może skutkować spadkiem płac pracowników.  I dodaje, że rozwiązanie jednak jest w Chinach to znaczy w podwyższeniu tamtejszym pracownikom pensji.

The solution is not to push down US wages, but to push up Chinese wages to reach bilateral parity between the two trading partners. International trade, driven by cross border wage and income disparity globally, will wither away from its own internal contradiction, which ultimately will lead to market failure. Low-paid workers are the fundamental obstacle to growth from operative demand management at both the domestic and international levels. Pitting workers in one country against workers in another will only destroy international trade with counterproductive protectionism, which is not to be confused with economic nationalism.

Coraz częściej pojawia się opinia, że wykupy wielkich banków nie są odczuwalne dla małego biznesu. Banki nadal nie udzielają im kredytów. Intagible Economy proponuje zatem, by zaradzić temu problemowi za pośrednictwem tzw. „nieuchwytnych zasobów”.  To narzędzie finansowe, niepodobne do derywat, a raczej przypominające szybkie kredyty. Według Intangible Economy stąd właśnie znalazłyby się środki na tak potrzebne innowacje.

(….):Government funding to U.S. banks has done little to ease the credit crunch for small businesses–and the situation doesn’t seem to be improving, according to a new report. The value of large banks’ loans to small businesses shrank 9% between 2008 and 2009, more than double the 4.1% drop for overall lending, said a report released Thursday by the Congressional Oversight Panel, (…) we need some alternative mechanisms to fund innovation in small and medium size businesses. That is why I continue to advocate for the use of intangible assets as collateral for business loans (…) As we noted (…), this is not some exotic new financial vehicles but a use of traditional financial techniques in new ways.

A tak właśnie wygląda spadek euro od końca stycznia 2002 do 30 kwietnia tego roku. I lepiej nie będzie, ponieważ jak sugeruje spora część ekonomistów euro jest przewartościowane. A zatem w tych warunkach waluta musi się jeszcze bardziej osłabić. Sam ten fakt, sugeruje Macro Man, nie jest zbyt wielkim powodem do smutku. Ale problem tkwi w tak zwanych ryzykownych zasobach, z których zyski były zagwarantowane siłą waluty.

On a basic level, the transmission mechanism is via lower European growth and lower demand from Europe, but the ECB’s „no it’s not QE, you are wrong” version of QE, the Fed’s unsterilised FX swaps as well as lower yields and monetary tightening being pushed out further, globally, mean that at least some of this effect will be offset. (…) The point is that Euro-weakening is not inconsistent with risk asset-strengthening. EU policy incompetence since late-last year has created a Pavlovian-dog approach to moves in the Euro being transmitted to risky assets. Provided the Euro only grinds lower, it does not provide a particularly big risk to global growth. But if the moves become disorderly then you know what to do…

Prof. Bradford DeLong narzeka na brak zainteresowania polityków bezrobociem. Twierdzi, że za konserwatywnego Reagana, gdy co dziesiąty Amerykanin nie miał pracy, budżet był eksploatowany. A także modyfikowano politykę monetarną. Dziś według DeLonga politycy i media są oderwani od rzeczywistości.

The most astonishing and surprising thing I find about Washington DC today is the contrast in mood between DC today and what DC was thinking a generation ago, in 1983, the last time the unemployment rate was kissing 10%. Back then it was a genuine national emergency that unemployment was so high–real policies like massive monetary ease and the eruption of the Reagan deficits were put in place to reduce unemployment quickly(…) Today…. nobody much in DC seems to care. A decade of widening wealth inequality that has created a chattering class of reporters, pundits, and lobbyists who have no connection with mainstream America?

Skoro już zrobił się taki minorowy nastrój, to trzeba się trochę zabawić. Tym razem dawka ekonomicznego humoru od Marginal Revolution. Otóż Kongres debatuje nad nową ustawą wyrównującąliczbę toalet damskich w stosunku do męskich w budynkach federalnych. Komentarze są przednie. Jak choćby:

@Jacqueline If the bathroom is truly packed how much time people spend in front of the mirror will affect the inflows to the toilet.

@John Charging money would be great but how would it work? Where/when would you pay (bearing in mind sanitation issues)?

I dodatkowo piosenka uznana przez niektórych ekonomistów-blogerów za prawdziwszą niż najnowsze prognozy gospodarcze.

graphics12

euro_trading

Poprzednie zdjęcie> Następne zdjęcie Zamknij pokaz zdjęć