Europie grozi atak spekulacyjny na obligacje

 – Musimy zrobić wszystko, by ten scenariusz się nie spełnił – mówił wczoraj w CNBC przewodniczący Komisji ds. Finansów Izby Reprezentantów  Barney Frank. Prof. Simon Johnson, który był głównym ekonomistą Międzynarodowego Funduszu Walutowego, przedstawił Komisji ds. Budżetu scenariusz wydarzeń  ( tłumaczenie w j. polskim) na rynkach finansowych w Europie w ciągu najbliższych kilku miesięcy. Ekspert stwierdził, że wysiłki Europy, by ograniczyć kryzys związany z zadłużeniem Grecji. pojawiły się zbyt późno i dlatego ich skuteczność będzie niewielka. Prof. Johnson ostrzegł przed atakiem spekulacyjnym na kraje PIIGS (Portugalię, Irlandię, Włochy, Grecję i Hiszpanię).

The IMF also cannot be expected to play any meaningful role in the near term. Portugal, Ireland, Italy, Greece, and Spain, a group known to the markets as PIIGS, will all come under severe pressure from speculative attacks on their credit. These attacks are motivated by fiscal weakness and made possible by the reluctance of relatively strong European countries to help out the PIIGS.

Jego zdaniem ataki będą przybierać formę tych z końca lat 90. w Azji.

(…) We are moving towards is a full-scale speculative attack on sovereign credits in the eurozone. Brought on by weak fundamentals—worries about the budget deficit and whether government debt is on an explosive path—such attacks take on a life of their own. We should remember—and prepare for—a spread of pressure between countries along the lines of the panic that moved from Thailand to Malaysia and Indonesia, and then jumped to Korea all in the space of two months during 1997. (…) The equity prices of weaker European banks will come under pressured. Fears about their solvency may also be reflected in higher credit default swap spreads, i.e., a higher cost of insuring against their default. (…) If the European situation spins seriously out of control, as it may well do in coming weeks, the likelihood of a double-dip recession (or significant slowdown in the second half of 2010) increases dramatically.

Zdaniem Eurointelligence to nie Grecja, a raczej Hiszpania stanowi problem dla Unii. I podobnie jak m.in. prof. Paul Krugman twierdzi, że Hiszpania zbyt szybko weszła do strefy euro. Wraz z członkostwem pojawił się potężny napływ zagranicznego kapitału i wzrost popytu kredytów hipotecznych. I to są dwa czynniki, które w najpoważniejszym stopniu wpłynęły na powstanie bańki na rynku nieruchomości. Większość ekonomistów zaskoczyła ta sytuacja. Eurointelligence zastanawia się, czy przypadkiem w Hiszpanii nie powtórzy się japoński scenariusz: dwie dekady bardzo nieznacznego wzrostu gospodarczego i stosunek PKB do długu 200 proc. I podkreśla, że Japonia podobnie jak Hiszpania była fiskalnie powściągliwa. Wykup Hiszpanii przez same  Niemcy ani nawet wspólnymi siłami z Francją jest wykluczony. Hiszpania jest zbyt duża.

In every scenario, there is always the possibility of an accident. There is now in the case of Greece. But should Spain ever get into trouble, I can hardly see how an accident can be avoided. Furthermore, Spain is very likely to get into trouble. This is why the EU and the euro area in particular need to be prepared. The new bailout rule is fine for now, fine for Greece, but it will not stand up to a larger shock. We should not repeat the mistake of the stability pact, which was revised in 2005 only to fail again in 2009. If our bailout rule fails, the survival of the euro area itself will be at risk.

Jest jasne, że klucz to ryzyko finansowe. O nim przypomina prof. James Kwak z Baseline Scenario, Big Picture i Calculated Risk.

W tym kontekście Międzynarodowy Fundusz Walutowy rozpoczął debatę na temat modyfikacji w polityce makroekonomicznej.

In many ways, the general policy framework should remain the same. The ultimate goals should be to achieve a stable output gap and stable inflation. But the crisis has made clear that policymakers have to watch many targets, including the composition of output, the behavior of asset prices, and the leverage of different agents. It has also made clear that they have potentially many more instruments at their disposal than they used before the crisis. The challenge is to learn how to use these instruments in the best way. The combination of traditional monetary policy and regulation tools, and the design of better automatic stabilizers for fiscal policy, are two promising routes. These need to be explored further.

A ciekawa pogłębiona dyskusja znalazła się na blogu Fed Atlanta.