Młodsi politycy są bardziej rozrzutni

Zbadań wynika, że lepsze wykształcenie polityków sprzyja wzrostowi gospodarczemu. Alberto Alesina, znany ekonomista z Uniwersytetu Harvarda, przyjrzał się relacjom wieku polityków i prowadzonej przez nich polityki. Młodsi mają dłuższa perspektywę aktywności przed sobą, co może wpływać na ich politykę, mogą faworyzować bardziej długoterminowe myślenie (inną „stopę dyskontową” uwzględniają w swoich decyzjach), są bardziej energiczni i produktywni w swojej pracy.

Z badań wynika na przykład, że młodszym burmistrzom łatwiej uzyskać przed wyborami wsparcie finansowe władz centralnych, starsi są z kolei bardziej konserwatywni. Starsi tworzą „starsze” władze. Starsi i młodsi mają podobne poglądy na temat dochodów i wydatków budżetowych, co przeczy opinii, że młodsi politycy faworyzują inwestycje tam, gdzie to przynosi korzyści młodszym ludziom, np. w edukację. Młodsi mają też większą skłonność do wydawania większych pieniędzy tuż przed wyborami, czyli są bardziej zaangażowani w tzw. cykl polityczny.

Ekonomiści z Deutsche Bank zajęli się tematem imigracji i korzystania z uprawnień socjalnych przez imigrantów. Z Eurobarometru wynika, że w kilku krajach, takich jak Niemcy, Wielka Brytania czy Dania, jest to europejski problem numer jeden dla ogółu obywateli, nie tylko dla zwolenników skrajnych partii populistycznych. Należy go jednak rozwiązywać innymi sposobami niż ograniczenie swobody przepływu ludzi – piszą ekonomiści z DB. Można wydłużać okres nabywania uprawnień do świadczeń socjalnych (np. z 3 miesięcy do 2 lat), lub stosować przepisy kraju, z którego przyjeżdżają emigranci, a nie kraju, w którym przebywają (z tym, że ich świadczenia byłyby finansowane przez kraj przyjmujący). To oczywiście byłoby efektywne ekonomicznie. Z danych wynika, że wydatki socjalne wynoszą ok. 1500 euro na osobę w Polsce i poniżej 1000 euro w Rumunii i Bułgarii, natomiast w Niemczech, Szwecji, Francji czy Wielkiej Brytanii do 8,5 tys. do 11 tys. euro na osobę.

Francja jest problemem Unii Europejskiej – twierdzi były premier Włoch Mario Monti. Chodzi o jej niezdolność do respektowania reguł unijnych – w tym dotyczących finansów publicznych – i osłabianie fundamentu Unii, czyli osi Francja- Niemcy, a także wzrost znaczenia partii populistycznych we Francji.

Ewa Fischer z Ośrodka Studiów Wschodnich analizuje korektę budżetu rosyjskiego na 2015 rok. Fragment: „Korekta budżetu na rok 2015 opiera się na założonym przez Ministerstwo Rozwoju Gospodarczego 3-proc. spadku PKB, przy cenie ropy w wysokości 50 dol. za baryłkę, inflacji na poziomie 12,2 proc. i średnim kursie rubla w wysokości 61,5 rb/dol. Przewiduje się, że inwestycje spadną w 2015 roku o prawie 14 proc., import o 40 proc., a płaca realna o ponad 6 proc. Niekorzystne wskaźniki makroekonomiczne odbiją się negatywnie na dochodach budżetu, które spadną o 16,8 proc., w stosunku do budżetu zatwierdzonego w listopadzie 2014 roku. Deficyt budżetowy w wysokości 3,7 proc. PKB (wobec wcześniej planowanego 0,6 proc. PKB) będzie pokrywany środkami zgromadzonymi w Funduszu Rezerwowym (77 mld dol. – stan na 1 marca).

(…) Proponowane działania doprowadzą do zwiększenia udziału państwa i dalszej monopolizacji rosyjskiej gospodarki. Pozbawione dofinansowania zostaną małe i średnie banki oraz firmy, które poniosą koszty kryzysu. Przewiduje się, że w 2015 roku upadnie co 4, 5 bank mały i średni, najczęściej regionalny.”

W Daily Shot – przegląd dnia w wykresach – m.in. wykres pokazujący, ile jaka waluta straciła wobec dolara od początku roku. Złoty w dolnej połówce minus 8,9 proc., forint 9,0 proc., euro jeszcze więcej, bo 12,6 proc. Natomiast Azja trzyma się mocno: indyjska rupia jako jedyna wzmocniła się (0,4 proc.), a waluty Chin, Hongkongu, Tajwanu i Japonii straciły nie więcej niż 1,2 procenta. W Europie zachodniej frank szwajcarski dobrze się trzyma (strata tylko 1,3 proc).

Jak się załatwia ograniczenie konkurencji? Bardzo prosto – należy podsunąć kilka pomysłów administracji rządowej. Polskie Forum HR zrzeszające organizacje pracy tymczasowej, głównie duże, rekomenduje Ministerstwu Pracy i Polityki Społecznej m.in. by „w celu zniwelowania poziomu nadużyć na rynku i większej kontroli agencji zatrudnienia” wprowadziło dwa certyfikaty wydawane przez marszałka województwa – „certyfikat próbny”- przez okres pierwszych 18 miesięcy funkcjonowania agencji, a potem „certyfikat właściwy”. Nadto „nowe agencje byłyby poddawane obowiązkowej kontroli, w okresie pomiędzy 12-18 miesiącem funkcjonowania – od wyniku której byłoby zależne dalsze funkcjonowanie agencji oraz możliwość wydania jej certyfikatu właściwego na czas nieokreślony”, musiałyby przedłożyć „potwierdzenie posiadania gwarancji bankowej, ubezpieczenia lub ekwiwalentu pieniężnego zdeponowanego na rachunku bankowym w wysokości 25-krotności przeciętnego wynagrodzenia powiększonego o kwoty składek ZUS”. Itd., itd. Ministerstwo pomysłu kupuje, rzecz jasna.

Zaczęliśmy od polityków i na nich kończymy. Znajdujące się na krawędzi progu wyborczego SLD złożyło w Sejmie projekt ustawy „o świadczeniach pieniężnych dla ofiar transformacji ustrojowej przeprowadzonej w latach 1989–1992 oraz osób pokrzywdzonych przez tzw. plan Balcerowicza” . PAP cytuje Leszka Millera (68 l.) PAP: „Polskie prawo powinno sobie przypomnieć o tych osobach. SLD jest przekonany, że po 25 latach polskiej transformacji, po 10 latach obecności w UE, państwo polskie powinno sobie przypomnieć o tych, którzy w pierwszej fazie transformacji, realizacji planu Leszka Balcerowicza, ponieśli największe szkody i wyrzeczenia”. Miller ma na myśli m.in. pracowników państwowych gospodarstw rolnych, przemysłu lekkiego czy spółdzielczości – relacjonuje PAP.

Poprzednie zdjęcie> Następne zdjęcie Zamknij pokaz zdjęć