Choć do wyborów europejskich jeszcze ponad tydzień najnowszy The Economist poświęca im okładkę i główny komentarz redakcyjny. Wielu Europejczyków wysłałoby klasę polityczną do piekła, ale ponieważ nie ma takiej opcji, nie będą się fatygować do lokali wyborczych. Inni zagłosują na populistów i ekstremistów. Politycy będą chcieli zlekceważyć wyniki wyborów – w końcu gospodarki są w lepszej kondycji, wraca wzrost gospodarczy, a obligacje mają bardzo niskie rentowności.
Ale to tylko myślenie życzeniowe – pisze The Economist. Wzrost gospodarczy wrócił, ale jest anemiczny. Bezrobocie przerażające – 26 milionów ludzi w Europie nie ma pracy. Długi są niebezpiecznie wysokie, część Europy jest na krawędzi deflacji. Strefie euro grozi stracona dekada, jak lata 90. w Japonii.
Jest też problem demokratycznej legitymacji dla Unii Europejskiej. Zdaniem The Economist można ją zyskać wzmacniając pozycję narodowych parlamentów i rządów, a nie przez Parlament Europejski i Komisję z Brukseli. „Jeśli Unia ma przetrwać, musi przekazać władzę z powrotem w ręce ludzi”.
Coraz więcej ciekawych informacji media wydobywają z najnowszej książki Tima Geithnera, byłego sekretarza skarbu w USA w czasie pierwszej kadencji prezydenta Obamy. Otóż, jak relacjonuje Geithner, pod koniec 2011 roku, oficjele unijni namawiali go, by USA zablokowały pożyczki MFW dla Włoch, dopóki nie ustąpi premier Berlusconi. Geithner odmówił mówiąc: „Nie możemy mieć jego krwi na naszych rękach”. Cała sprawa to według Daily Telegraph skandal, według mnie przyczynek do eurodemokracji.
ECB powinien zacząć trzyletni program luzowania ilościowego skupując krótkoterminowe papiery skarbowe. Kto tak uważa? Michael Levy, główny ekonomista mało znanego funduszu inwestycyjnego Blenheim. To zrozumiałe, w końcu więcej pieniędzy na rynku oznacza hossę, obroty i premię. Jeden z argumentów – kurczenie się od 2 lat sumy bilansowej ECB w związku z wygasaniem programu LTRO. Tekst publikuje dobry portal ekonomiczny Voxeu.org.
Leszek Balcerowicz pisze o wolności gospodarczej i jej paradoksie. Jest fundamentalnie ważna dla standardu życia milionów zwykłych ludzi. Ale równocześnie ta właśnie wolność, a zwłaszcza prywatna własność aktywów produkcyjnych, jest szczególnie ostro atakowana przez wielu intelektualistów i związane z nimi ruchy polityczne. Socjalizm był najbardziej radykalnym przypadkiem ograniczenia wolności ekonomicznej (i innych swobód też), ale istnieją również łagodniejsze wersje etatyzmu, które można nazwać interwencjonizmem – interwencjonizm własności, regulacyjny, państwa dobrobytu i interwencjonizm makroekonomiczny. Występują niemal wszędzie w krajach zwyczajowo nazywanych kapitalistycznymi. Pointa: kryzys sprzyja niezbędnym reformom, ale zwolennicy wolności muszą najpierw wygrać bitwę na polu komunikacji, jakie były jego korzenie i jakie rozwiązania są wskazane. „Articolo completo” (ale po angielsku) można ściągnąć ze strony
Tymczasem Jeremy Rifkin przewiduje koniec kapitalizmu takiego, jakim go znamy. Kluczowe pojęcia to wspólnota współpracy (collaborative commons) i społeczeństwo zerowego kosztu marginalnego. W krótkim tekście jest i o sensorach, i o gospodarce udziałów (sharing economy) i o drukarkach 3D. Dość to pokręcone, pewnie przesadne, jak to u intelektualistów szukających popularności, ale nawet ciekawe.
Business Insider opisuje zaś wystąpienie Nouriela Roubiniego na konferencji w Las Vegas na temat nowych ryzyk w 2014-2015 roku. Oto one: wyboiste lądowanie gospodarki chińskiej, zbyt wczesne wyjście z QE przez FED, trwała stagnacja w gospodarkach rozwiniętych, problemy w sześciu ”delikatnych” krajach (Argentyna, Tajlandia, Wenezuela, Ukraina, Rosja i Węgry), ekspansjonistyczna Rosja, oraz konflikt japońsko-chiński.
A propos Ukrainy – oligarcha Rinat Achmetow mówi o możliwych scenariuszach rozwoju wydarzeń optując za decentralizacją państwa. Wypowiada się przeciw separatystycznym republikom i przeciw przejęciu wschodniej Ukrainy przez Rosję, gdyż oznaczałoby to gigantyczny kryzys gospodarczy.
>>zobacz: Rząd Ukrainy działa pod dyktando oligarchów
Tymczasem Rosja powoli wyprzedaje papiery skarbowe USA, natomiast tajemniczy inwestor kupuje je w Belgii. Rozwiązania zagadki ciągle nie ma. >>czytaj
W Polsce wygląda na to, że Skarb szuka skarbu na giełdzie. Planując wymianę aktualnego prezesa giełdy na nowego – wiceministra skarbu, o czymi pisze wyborcza.biz.
Na deser historyjka o strasznej babci, która nałogowo pożycza pieniądze w firmach chwilówkowych. Niestety Maciej Samcik nie wyjaśnia, co babcia z nimi robi.
OF
W styczniu 2020 roku Wielka Brytania formalnie opuściła Unię Europejską. Oczekiwane korzyści z brexitu, poza odzyskaniem suwerenności w zakresie kształtowania prawa i zewnętrznych relacji gospodarczych, jednak się nie zmaterializowały. Widoczny jest natomiast spadek wydajności i konkurencyjności brytyjskiej gospodarki, co wpływa także na kondycję rynku pracy.
