Warmińsko-mazurskie najmniej innowacyjnym województwem

Innowacyjność polskiej gospodarki wzrasta nierównomiernie. Część województw pozostaje w tyle – wnioskują analitycy banku Millenium, którzy opracowali Indeks Millennium - potencjał innowacyjności regionów.
Warmińsko-mazurskie najmniej innowacyjnym województwem

(źródło: Bank Millennium)

Liderem rankingu jest województwo mazowieckie z wynikiem 95,9 pkt. Uzyskało najwyższe noty pod względem wydajności pracy, wydatków na badania i rozwój (B+R), liczby osób pracujących w B+R oraz liczby wydanych patentów. Wysoką pozycje region zawdzięcza jednak przede wszystkim danym z Warszawy (najwyższy w Polsce PKB, lokalizacja central firm oraz duża aktywność akademicka).

Mazowieckie to także największy beneficjent środków unijnych na lata 2014 – 2020 (60 proc. RPO) jeśli chodzi o środki przeznaczone na wsparcie innowacji, przedsiębiorczości, działalności B+R oraz gospodarki niskoemisyjnej.

– Mocno wyróżnia się Warszawa, choć takie miasta jak Płock, Ostrołęka, Sochaczew, Radom czy Mława również starają się przyciągnąć innowacyjny kapitał – mówi Natalia Kukulska, analityk Banku Millennium.

Kolejne miejsca w zestawieniu zajęły województwa: małopolskie, dolnośląskie i pomorskie. Mają one największy potencjał innowacyjności – i tylko one osiągnęły wyniki powyżej średniej
dla Polski (69,9 pkt).

Sugeruje to, że działalność innowacyjna w Polsce jest skoncentrowana w głównych ośrodkach miejskich i akademickich.

Ciekawe jest wysokie miejsce lubelskiego (63,7 pkt), gdzie niskie PKB na mieszkańca nie idzie w parze z brakiem innowacyjności. Innym przykładem pokazującym, że nawet regiony o niskim PKB
na mieszkańca mogą być liderami innowacyjności jest województwo podkarpackie – przedostatnie w Polsce pod względem PKB i dziewiąte w ranking Banku Millennium.

Eksperci Banku Millenium wskazują jednak, że w wielu obszarach poziom innowacyjności może ograniczać potencjał wzrostu PKB. Ich zdaniem wzrost innowacji dotyczy głównie przemysłu,
a niski poziom uprzemysłowienia, wysoki udział rolnictwa w PKB i osób zatrudnionych
w rolnictwie ogranicza potencjał innowacyjności.

– Zdecydowanie najsłabiej wypadło w naszym zestawieniu województwo warmińsko-mazurskie. Z racji dużych obszarów lasów i użytków rolnych rozwija się tu głównie przemysł rolno-spożywczy oraz drzewno-meblarski. Z drugiej strony położenie geograficzne oraz bogactwo fauny i flory sprawia, że region jest w czołówce najbardziej atrakcyjnych terenów turystycznych – podsumowuje Natalia Kukulska.

(źródło: materiały prasowe Banku Millennium)

(źródło: Bank Millennium)

Otwarta licencja


Tagi


Artykuły powiązane

Europa innowacji – jak Unia Europejska buduje swoją przyszłość

Kategoria: Analizy
Analizując innowacyjność europejskiej gospodarki, można zauważyć jej złożoność, wynikającą z różnorodności krajów członkowskich, ich sektorów gospodarczych oraz strategii. Unia Europejska nie stanowi jednolitej całości, lecz raczej dynamiczną mozaikę współpracujących podmiotów. To, co jednoczy tę różnorodność, to wspólny cel: budowanie innowacyjnej, zielonej i konkurencyjnej gospodarki.
Europa innowacji – jak Unia Europejska buduje swoją przyszłość

Polski potencjał technologiczny, czyli kultura zaufania kluczem do rozwoju

Kategoria: Analizy
Wiele analiz wskazuje na to, że potencjał technologiczny polskiej gospodarki w 2024 r. charakteryzuje się znacznym wzrostem oraz inwestycjami w infrastrukturę cyfrową. W tym zakresie nasz kraj stanowi czołowy ośrodek w Europie Środkowo-Wschodniej. W ostatnich latach polski sektor IT odnotował znaczną ekspansję, przyczyniając się wydatnie do krajowego PKB. Stało się tak między innymi w wyniku działania ponad 60 tys. firm technologicznych oraz obecności dużych międzynarodowych korporacji, takich jak Google i Amazon.
Polski potencjał technologiczny, czyli kultura zaufania kluczem do rozwoju

Kiedy Argentyna straciła swoją magiczną siłę?

Kategoria: Demografia
Słabe wyniki argentyńskiej gospodarki to powracający temat debaty. W niniejszym artykule autorzy próbują scharakteryzować różnice pomiędzy Argentyną i grupą krajów o wyjściowo porównywalnych dochodach na mieszkańca, a także ustalić moment, w którym różnice te zaczęły być widoczne. Autorzy stwierdzają, że dywergencja Argentyny od poziomu, na którym znajduje się ta grupa, zaczęła się wcześniej niż to się powszechnie przyjmuje, zarysowując etapy tego procesu przypadające na pierwszą połowę XX wieku i okres po II wojnie światowej. Wskazują oni konkretne daty punktów zwrotnych, przedstawiają towarzyszące okoliczności, starają się wyjaśnić przyczyny trwałej dywergencji i opisują niestabilną sytuację Argentyny od lat 90-tych XX wieku.
Kiedy Argentyna straciła swoją magiczną siłę?