Wczoraj w nocy polskiego czasu zakończyła się już czterodniowa prezydenta Baracka Obamy w Azji. Nie milkną jednak komentarze dotyczące gospodarczych aspektów spotkań Obamy z najwyższymi przedstawicielami władz Chin. Jak zasugerował „Wall Street Journal” po rozmowie prezydenta Stanów Zjednoczonych z jego chińskim odpowiednikiem Hu Jintao istnieje szansa umocnienia renminbi (kurs wymiany yuana w stosunku do dolara jest stały mimo spadku wartości amerykańskiej waluty). Jak wskazuje noblista Paul Krugman to jest jedną z głównych przyczyn rosnącej nierównowagi w handlu pomiędzy USA a Chinami. (Stały kurs wymiany daje chińskim eksporterom miażdżącą przewagę nad konkurencją). Jest to bardzo ważny problem zwłaszcza, że według Krugmana, widać już wyraźnie, iż nie udało się zebrać odpowiednich środków (ani w sferze budżetowej ani prywatnego biznesu) do stworzenia więcej miejsc pracy. A jak wskazuje Krugman chińska polityka gospodarcza oparta na słabej walucie skomplikuje ten problem: spowoduje odsysanie potrzebnego popytu na świecie, wzbogacając chińskich eksporterów. Krugman uważa, że to z kolei pociągnie za sobą załamanie w handlu globalnym. A ono mogłoby spowodować kolejny kryzys w gospodarce światowej.
Zastanawiają się nad tym ekonomiści Richard Baldwin i Daria Tagloni, analizując przyczyny i przebieg największego po 2000 r. tąpnięciu w handlu światowym, które nastąpiło w latach 2008-2009 . Według nich jednak makroekonomiści nie znaleźli jeszcze jednoznacznej odpowiedzi na pytanie, czy nierównowaga w handlu mogłaby być przyczyną następnej recesji. Ich zdaniem nie, bo nagłe załamanie handlu między trzecim kwartałem 2008 a pierwszym 2009 spowodowało efekt pozytywny dla gospodarki: skorygowało nierównowagę w handlu.
Z wnioskami Krugmana nie zgadza się też ekonomista William Overholt z Havard Kennedy School, który obnaża 8 mitów:
Myth one: China established its fixed-rate system to undervalue its currency in order to promote exports, thus infringing international prohibitions against manipulating the currency in one direction to create a disguised export subsidy. In reality, when China established its fixed-rate system in 1994, it overvalued the currency, compared with market rates from 1994 through to early last year, as shown by black-market rates and capital flight. From 1997 to 1999, U.S. and other world leaders praised China for resisting market pressures to devalue. Thus, China’s fixed rate has overvalued the currency for more than seven years, hurting exports, and undervalued it for less than two years.
Myth two: The Chinese currency is a principal cause of the loss of 2.7 million manufacturing jobs in the U.S. As Charles Wolf, of The RAND Corporation, has pointed out, when productivity grows faster than gross domestic product, and during recessions, jobs decline. The difference between productivity and growth is such a powerful cause of job losses, without Chinese influence, that there is a mystery why more jobs have not been lost. Many assume that, as manufacturing jobs in the U.S. decline, manufacturing jobs in China rise. In fact, rising productivity leading to the loss of manufacturing jobs is much more powerful in China than in the U.S. Depending on which figures one uses, the decline of manufacturing jobs in China may be more than 10 times the American loss. All calculations show that Chinese manufacturing job losses are proportionately more severe than in the U.S.
Myth three: The rise of the service sector at the expense of the manufacturing sector means that Americans are being forced out of high-paying manufacturing jobs and into low-paying service jobs. The reality is that while some workers lose steel jobs and move to McDonald’s, the larger trend is higher-paying service-sector jobs squeezing out lower-paid manufacturing jobs.
Myth four: Restricting imports from China would reduce U.S. unemployment. In reality, over recent decades, more protectionist economies like France and Germany have experienced a negligible increase in total jobs, while the more open U.S. has experienced a huge rise in total jobs and achieved unemployment levels about half those of France and Germany. Restricting imports would make America’s economy behave like that of France.
Myth five: America faces a manufacturing crisis, caused by competition from China. The reality is that U.S. manufacturing production has soared, decade after decade. Imports from China equal only 5 per cent of U.S. manufacturing.
Myth sixth: Due to its undervalued currency, China is taking over manufacturing of almost everything. In reality, China’s successes have been concentrated in low-end manufacturing.
Where China has tried to move quickly into higher-level exports, as in Shanghai, huge investments have resulted in slower export growth than elsewhere in China. About 83 per cent of Chinese technology exports are the exports of foreign companies, and the bulk of the profits typically go to those companies. China’s hi-tech imports greatly exceed its hi-tech exports.
Myth seven: If China’s currency were revalued by, say, 20 per cent, there would be a dramatic decline of its exports to the U.S. In reality, the impact would be quite limited because most Chinese exports rely heavily on imported parts. While international financial institutions have not completed research on the import content of Chinese exports, their best guess is that the average Chinese export is made up of 75 per cent imported parts. Therefore, a 20 per cent revaluation of China’s currency would result only in a trivial 5 per cent rise in export prices.
Myth eight: China runs a massive surplus, which shows its currency is undervalued. In reality, while China runs a large trade surplus with the U.S., its global current-account surplus is quite small and may be vanishing completely.
W styczniu 2020 roku Wielka Brytania formalnie opuściła Unię Europejską. Oczekiwane korzyści z brexitu, poza odzyskaniem suwerenności w zakresie kształtowania prawa i zewnętrznych relacji gospodarczych, jednak się nie zmaterializowały. Widoczny jest natomiast spadek wydajności i konkurencyjności brytyjskiej gospodarki, co wpływa także na kondycję rynku pracy.
