(CC BY-NC-ND EnvironmentBlog)
Wewnętrzna dewaluacja – te słowa padają bardzo często w dyskusjach o tym, jak uratować kraje południa strefy euro. Obniżka płac, świadczeń, a w efekcie cen to zdaniem wielu ekonomistów jedyna możliwość odzyskania konkurencyjności przez kraje, które z powodu obecności w unii walutowej nie mogą przeprowadzić dewaluacji zewnętrznej, tzn. obniżyć wartości swojej waluty w stosunku do walut partnerów handlowych.
Często wymienia się w tym kontekście przykłady krajów bałtyckich, które zamiast zrywać powiązanie swoich walut z euro wybrały drogę drastycznych cięć i oszczędności. Kosztowało to tamtejsze społeczeństwa bardzo wiele, ale pozwoliło w końcu odzyskać wzrost gospodarczy.
Autor raportu – Raoul Ruparel, szef badań gospodarczych w Open Europe, zwraca jednak uwagę, że o ile kraje bałtyckie straciły w tym procesie dostosowywania dwa-trzy lata wzrostu, o tyle 20 proc. zmniejszenie portugalskiej gospodarki cofa ten kraj o 17 lat – do poziomów PKB z 1995 roku. To jest skala politycznego wyzwania przed jakimi stoją rządy krajów południa strefy euro.
Co gorsza sama dewaluacja wewnętrzna to za mało. Konkluzja raportu jest bowiem taka, że nawet gdyby jakimś cudem wszystkie gospodarki tzw. krajów PIIGS odzyskały konkurencyjność, to w dalszym ciągu „strefa euro będzie musiała znaleźć sposoby rozwiązania problemów takich jak jednolita polityka monetarna dla wszystkich jej członków, schorowany system bankowy i brak spójności politycznej i fiskalnej”
Raport do pobrania ze strony Open Europe
Oprac. map/OF
W styczniu 2020 roku Wielka Brytania formalnie opuściła Unię Europejską. Oczekiwane korzyści z brexitu, poza odzyskaniem suwerenności w zakresie kształtowania prawa i zewnętrznych relacji gospodarczych, jednak się nie zmaterializowały. Widoczny jest natomiast spadek wydajności i konkurencyjności brytyjskiej gospodarki, co wpływa także na kondycję rynku pracy.
