CC BY-NC-SA porchlife
Neil Irwin, dziennikarz Wahington Post zastanawia się kto zostanie szefem Fed po tym jak w styczniu 2014 roku skończy się druga kadencja Bena Bernanke.
Jeśli wygra Obama to „łatwym, bezpiecznym” wyborem będzie nominacja Bena Bernanke na trzecią kadencję. Jak opowiadają jego przyjaciele sam Bernanke może być jednak tym niezainteresowany. Walka z kryzysem na bardzo odpowiedzialnym stanowisku niesie ze sobą potężną dawkę stresu, a on sam tęskni do pracy akademickiej.
Obama może również mianować Larry’ego Summersa, który był sekretarzem skarbu za prezydentury Clintona i szefem doradców ekonomicznych Obamy. Zdaniem Irwina Summers jest znakomicie przygotowany merytorycznie do przewodzenia Rezerwie Federalnej. Problemem może być jednak to, że nie jest łatwy we współpracy.
Janet Yallen jest wiceprezesem Fed i prezesem oddziału Fed w San Francisco. Ma ogromne doświadczenie w dziedzinie polityki pieniężnej. Jest uważana za „gołębia”, co może być trudne do przełknięcia dla rynków finansowych i republikanów w Senacie (który zatwierdza wybór szefa Fed).
Roger Ferguson był wiceprezesem Fed przez 7 lat za czasów Alana Greenspana. Od tamtego czasu pracuje w sektorze prywatnym, ale na swoje szczęście nie w jednej z instytucji, która otrzymała państwową pomoc.
Kandydatem może też zostać Timothy Geithner. Choć on sam deklaruje, że wraca do rodzinnego Chicago w styczniu, Barack Obama bardzo mu ufa i może go przekonać do podjęcia odpowiedzialnej funkcji.
Jeśli wygra Romney, pewne jest to, że Bernanke nie będzie dalej szefował Fed. Najprwdopodobniej może zastąpić go John Taylor, bardzo znany ekonomista, twórca tzw. zasady Taylora, który jest jednym z najbardziej zagorzałych krytyków obecnej polityki pieniężnej w głównym nurcie ekonomii
Glenn Hubbard od lat doradza Romneyowi i jest dziekanem Szkoły Biznesu na Columbia University. Był doradcą prezydenta Busha seniora i juniora. Nie jest tak zdecydowanym krytykiem Bernanke jak Taylor.
Całą analizę Neila Irwinga można przeczytać tu (kandydacie Obamy) i tu (kandydaci Romneya).
W styczniu 2020 roku Wielka Brytania formalnie opuściła Unię Europejską. Oczekiwane korzyści z brexitu, poza odzyskaniem suwerenności w zakresie kształtowania prawa i zewnętrznych relacji gospodarczych, jednak się nie zmaterializowały. Widoczny jest natomiast spadek wydajności i konkurencyjności brytyjskiej gospodarki, co wpływa także na kondycję rynku pracy.
