Ben Bernanke (CC BY Medill DC)
Gavyn Davies, brytyjski makroekonomista i zarządzający funduszami inwestycyjnym, w artykule w Financial Times pokazuje ewolucję poglądów Bena Bernanke.
W 2000 r. Bernanke, wtedy profesor, bazując na przykładzie Japonii sugerował, że aby pomóc gospodarce, która ma już stopy procentowe bliskie zeru, bank centralny może wykorzystać łagodzenie ilościowe (skup rządowych papierów wartościowych) oraz zapowiadać utrzymanie niskich stóp prze długi czas. Dopuszczał również bardziej drastyczne środki takie jak ustalenie maksymalnej rentowności obligacji skarbowych, podniesienie celu inflacyjnego, dewaluację waluty, bezpośrednie finansowanie deficytu budżetowego i zakup aktywów sektora prywatnego.
„Wielu ekonomistów, włącznie ze mną – pisze Gavyn – zakładało, że te rozwiązania stanowią kontinuum, w którym bardziej drastyczne środki byłyby podejmowane, gdyby łagodniejsze okazywały się nieskuteczne.”
Gavyn, powołując się na Laurence’a Balla z John Hopkins University, przytacza jego wniosek, że Bernanke zasadniczo zmienił zdanie w 2003 r (był już wówczas członkiem Fed, choć jeszcze nie jego prezesem). Analiza wypowiedzi Bernankego wskazuje, że porzucił on wtedy myśl, że bardziej drastyczne rozwiązania mogą być skuteczne.
Cały artykuł na stronie Financial Times.
W styczniu 2020 roku Wielka Brytania formalnie opuściła Unię Europejską. Oczekiwane korzyści z brexitu, poza odzyskaniem suwerenności w zakresie kształtowania prawa i zewnętrznych relacji gospodarczych, jednak się nie zmaterializowały. Widoczny jest natomiast spadek wydajności i konkurencyjności brytyjskiej gospodarki, co wpływa także na kondycję rynku pracy.
