Hong Kong (CC BY-NC-SA escalepade)
Gdy Heritage Foundation i „Wall Street Journal” w swoim “Indeksie Wolności Gospodarczej” rok po roku ogłaszają Hong Kong biznesową mekką globu, skupiają się na kwestiach takich, jak wolny przepływ kapitału, system prawny i niskie podatki. Ale przypadek Erwiany, obywatelki Indonezji, zwraca naszą uwagę na coś innego: na brzydkie podbrzusze korporacji, jaką stał się Hongkong i zarazem – na złe strony globalizacji. Oczywiście wiele rodzin traktuje swoje zagraniczne pomoce domowe, pokojówki i kucharki z szacunkiem i uprzejmością, ale z drugiej strony istnieje duża liczba ludzi wykorzystywanych i znajdujących się w patologicznych sytuacjach.
Winić powinniśmy za ten stan rzeczy także rządy ich rodzimych krajów, które prowadzą marną politykę gospodarczą, która zmusza obywateli do pracy za granicą. Stają się oni w ten sposób towarem eksportowym.
Cały komentarz na stronie Bloomberga.
W styczniu 2020 roku Wielka Brytania formalnie opuściła Unię Europejską. Oczekiwane korzyści z brexitu, poza odzyskaniem suwerenności w zakresie kształtowania prawa i zewnętrznych relacji gospodarczych, jednak się nie zmaterializowały. Widoczny jest natomiast spadek wydajności i konkurencyjności brytyjskiej gospodarki, co wpływa także na kondycję rynku pracy.
