Autor: Wojciech Mroczek

Ekspert ekonomiczny w Departamencie Statystyki NBP.

więcej publikacji autora Wojciech Mroczek

Ukraina – handel w cieniu wojny

Jednym z najważniejszych celów ukraińskiej polityki handlowej było uniezależnienie się od Rosji. Zadanie to zakończyło się sukcesem. Rosja utraciła praktycznie możliwość wykorzystywania handlu przeciwko Ukrainie.

Po kryzysie spowodowanym rozpadem ZSRR, w I dekadzie XXI w. Ukraina stopniowo odbudowywała swoją pozycję w handlu międzynarodowym. Potencjał eksportowy stanowiły złoża naturalne, duże areały użytków rolnych i rozbudowany w czasach sowieckich przemysł ciężki. Ścisłe powiązania ekonomiczne z Rosją przyczyniały się do rozwoju przemysłu elektromaszynowego oraz produkcji środków transportu. W 2008 r. osiągnęła najwyższy udział w światowej wymianie od czasu uzyskania niepodległości. Ukraiński eksport stanowił wówczas 0,4 proc. światowego eksportu, a import – 0,5 proc. światowego importu.

Marginalizacja Ukrainy w handlu międzynarodowym

W kolejnych latach handel zagraniczny Ukrainy wielokrotnie doświadczał głębokich spadków. Według WTO w ciągu ostatnich trzynastu lat (2009-2021) wolumen ukraińskiego eksportu zmniejszał się ośmiokrotnie. Wpływały na to zarówno czynniki o charakterze globalnym (światowy kryzys w 2009 r. czy pandemia COVID-19), jak i polityczne, tj. rosyjskie embargo na ukraińskie towary (2013 i 2014), aneksja Krymu czy powstanie prorosyjskich republik w Donbasie.

Według danych Państwowej Służby Statystycznej Ukrainy wartość eksportu tego kraju w 2021 r. wyniosła 68 mld dolarów amerykańskich (była więc pięciokrotnie mniejsza niż Polski), a importu – 73 mld dolarów. Oznacza to, że wartość ukraińskiego eksportu kształtowała się na zbliżonym poziomie do 2008 r., a wartość importu pozostawała o 15 proc. niższa w porównaniu z sytuacją sprzed trzynastu lat. Rosyjska agresja, która rozpoczęła się w lutym 2022 r. powoduje dalsze głębokie spadki w ukraińskim handlu. Według danych opublikowanych przez WTO, w marcu 2022 roku wartość ukraińskiego eksportu wyrażona w dolarach amerykańskich zmniejszyła się o 49 proc rdr, a wartość importu o 71 proc. rdr.

Rosyjska agresja, która rozpoczęła się w lutym 2022 r. powoduje dalsze głębokie spadki w ukraińskim handlu. Według danych opublikowanych przez WTO, w marcu 2022 roku wartość ukraińskiego eksportu wyrażona w dolarach amerykańskich zmniejszyła się o 49 proc rdr, a wartość importu o 71 proc. rdr.

Stagnacji ukraińskiego handlu towarzyszyła głęboka reorientacja jego struktury geograficznej. Eskalacja pogarszających się relacji z Rosją spowodowała duży spadek znaczenia tego kraju w ukraińskim handlu. Silne osłabienie obrotów z Rosją nie zostało jednak zrekompensowane przez większą wymianę z innymi krajami. Taka sytuacja wpłynęła na marginalizację Ukrainy w handlu międzynarodowym. Odzwierciedla to zarówno niski udział Ukrainy w światowym eksporcie i imporcie, jak i najniższa wartość obrotów handlowych per capita w Europie. Bezpośrednio przed wybuchem wojny Ukraina odgrywała niewielką rolę w handlu międzynarodowym. Według danych Światowej Organizacji Handlu w 2021 r. pod względem wartości eksportu zajmowała ona 48. miejsce, a pod względem wartości importu – pięćdziesiąte.

Wojna w Ukrainie przyczynia się do pogłębienia deficytu w handlu zagranicznym

Spadek znaczenia Rosji

Jedną z konsekwencji konfliktu z Rosją jest obecnie bardzo rozproszona struktura geograficzna handlu Ukrainy (tzn. brak jednego lub grupy partnerów, które dominują w handlu zagranicznym). Do 2013 r. kluczową rolę w ukraińskim handlu odgrywała Rosja. Przypadało na nią wówczas 24 proc. eksportu i 30 proc. importu. Aneksja Krymu i zajęcie wschodnich regionów wpłynęło na zerwanie współpracy między Ukrainą i Rosją w bardzo wielu dziedzinach. Znalazło to odzwierciedlenie w stopniowym zmniejszeniu roli Rosji w handlu Ukrainy. W 2019 r. Rosja przestała być najważniejszym partnerem handlowym. W 2021 r. na Rosję przypadało 5,0 proc. eksportu oraz 8,4 proc. importu. Oznacza to, że Ukrainę charakteryzował najniższy udział Rosji w handlu zagranicznym spośród wszystkich krajów b. ZSRR (uwzględniając również kraje bałtyckie). Odzwierciedla to silną dezintegrację między oboma krajami.

Struktura towarowa handlu z Rosją zmieniła się w ciągu ostatnich lat w sposób bardzo radykalny. Z listy najważniejszych towarów w eksporcie zniknęły produkty rolne.

W 2021 r. Rosja była piątym najważniejszym kierunkiem ukraińskiego eksportu i trzecim kierunkiem importu. Struktura towarowa handlu z Rosją zmieniła się w ciągu ostatnich lat w sposób bardzo radykalny. Z listy najważniejszych towarów w eksporcie zniknęły produkty rolne. W 2021 r. na rynek rosyjski trafiło zaledwie 0,2 proc. eksportu rolnego. Konflikt z Rosją spowodował także silny spadek  eksportu maszyn i urządzeń oraz środków transportu, który opierał się na ścisłych powiązaniach ukształtowanych w czasach ZSRR. Ostatnio eksport do Rosji stanowiła stosunkowo wąska grupa produktów – głównie wyroby walcowane, sztuczny korund, pompy, czy półprodukty z tworzyw sztucznych.

W imporcie z Rosji w dalszym ciągu dominowały paliwa (w 2021 r. stanowiły one blisko 60 proc. wartości importu). Jednak z listy najważniejszych importowanych produktów zniknęła ropa naftowa, a w przypadku gazu ziemnego nastąpił silny spadek dostaw. Brak w pełni alternatywnych źródeł dostaw ropy i gazu spowodował silne zmniejszenie importu i w konsekwencji konsumpcji tych strategicznych surowców. W 2020 r. konsumpcja ropy zmniejszyła się o 18 proc. w porównaniu z 2011 r., a konsumpcja gazu w tym czasie obniżyła się o blisko 50 proc. W efekcie nastąpiło silne zmniejszenie energochłonności ukraińskiej gospodarki. Spadek dostaw paliw miał duży negatywny wpływ na ogólną wartość importu. Od 2017 r. najważniejszym dostawcą ropy jest Azerbejdżan. W 2021 r. dostawy uzupełniał także m.in. import z Libii, Wielkiej Brytanii i Algierii. Paliwa wciąż jednak stanowiły największą część importu z Rosji. Po utracie kontroli nad wschodnią częścią Zagłębia Donieckiego, Ukraina stała się importerem netto węgla. Najważniejszym dostawcą węgla, podobnie jak i koksu stała się Rosja. Do najważniejszych wyrobów sprowadzanych z tego kraju należą także produkty rafinacji ropy naftowej.

Lukę po Rosji wypełniła częściowo wymiana z Chinami. Chiny w latach 2019-2021 były zarówno najważniejszym rynkiem eksportowym i jednocześnie największym dostawcą towarów do Ukrainy. W 2021 r. na Chiny przypadało 12 proc. ukraińskiego eksportu i 15 proc. importu.

Lukę po Rosji wypełniła częściowo wymiana z Chinami. Chiny w latach 2019-2021 były zarówno najważniejszym rynkiem eksportowym i jednocześnie największym dostawcą towarów do Ukrainy.

Relatywnie niewielki jest udział Unii Europejskiej – niższy udział w handlu zagranicznym notują jedynie Rosja i Białoruś. W 2021 r. na UE przypadało 39 proc. eksportu i 40 proc. importu. Kilkupunktowy wzrost znaczenia UE w handlu zagranicznym Ukrainy wynikał przede wszystkim ze spadku wartości obrotów z Rosją. Dotychczas układ o stowarzyszeniu, którego częścią jest pogłębiona i kompleksowa strefa wolnego handlu, nie przyczynił się do znaczącego ożywienia wymiany między Ukrainą i UE.

Wysoka koncentracja towarowa eksportu

W przeciwieństwie do struktury geograficznej eksportu Ukrainy, jego strukturę towarową charakteryzuje wysoki stopień koncentracji. Dominacja surowców i produktów niskoprzetworzonych oznacza, że ukraiński eksport silnie opiera się na klasycznych przewagach komparatywnych. Cztery największe grupy towarowe (2-cyfrowe działy HS) obejmowały w 2021 r. prawie 60 proc. wartości eksportu. Były to żelazo i stal (20,5 proc.), zboża (18,1 proc.), rudy metali (10,5 proc.) oraz oleje (10,3 proc.). W wymienionych grupach Ukraina należała do czołowych eksporterów na świecie. Z tego względu brak eksportu z Ukrainy może przyczynić się do destabilizacji sytuacji na tych rynkach.

Dominacja surowców i produktów niskoprzetworzonych oznacza, że ukraiński eksport silnie opiera się na klasycznych przewagach komparatywnych.

Eksport żelaza i stali koncentruje się na produktach o niskim stopniu przetworzenia. W 2021 r. Ukraina była trzecim na świecie eksporterem surówki i surówki zwierciadlistej (po Rosji i Brazylii). Przypadało na nią 23 proc. światowego eksportu. Również trzecie miejsce zajmowała w eksporcie półproduktów z żeliwa i stali (9 proc. światowego eksportu) oraz piąte miejsce w eksporcie wyrobów walcowanych (5 proc.). Najważniejszymi odbiorcami wyrobów z ukraińskich hut były Turcja, Włochy oraz Polska. Ukraina była piątym największym eksporterem rudy żelaza (po Australii, Brazylii, Afryce Południowej i Kanadzie). Eksport z Ukrainy trafiał przede wszystkim do Chin, a także do Czech, Austrii i Polski.

Oczekiwane załamanie polskiego eksportu do wschodnich sąsiadów

Ukraina zajmuje bardzo ważne miejsce w światowym eksporcie kukurydzy i pszenicy. W 2021 r. była trzecim największym eksporterem kukurydzy (po USA i Argentynie). Eksport Ukrainy stanowił wówczas 11,4 proc. światowego eksportu. Najważniejszymi kierunkami eksportu kukurydzy były Chiny, Hiszpania, Holandia, Egipt oraz Iran. Jednocześnie Ukraina była piątym największym eksporterem pszenicy. Eksport z Ukrainy stanowił 8,5 proc. wartości światowego eksportu pszenicy. Pszenicę eksportowała do Egiptu, Indonezji, Turcji, Pakistanu i Maroka.

W 2021 r. Ukraina była czwartym największym na świecie eksporterem olejów roślinnych (po Indonezji, Malezji i Argentynie). W zakresie oleju słonecznikowego Ukraina jest zdecydowanie największym eksporterem na świecie. W 2021 r. przypadało na nią 37 proc. światowego eksportu. Najważniejszymi odbiorcami oleju słonecznikowego pochodzącego z Ukrainy były Indie i Chiny.

Grupy towarowe związane z międzynarodowym handlem wartością dodaną odgrywają natomiast w ukraińskim eksporcie znacznie mniejszą rolę niż w pozostałych europejskich gospodarkach.

Grupy towarowe związane z międzynarodowym handlem wartością dodaną odgrywają natomiast w ukraińskim eksporcie znacznie mniejszą rolę niż w pozostałych europejskich gospodarkach. W 2021 r. maszyny i urządzenia oraz pojazdy drogowe i ich części (działy 84, 85 i 87 według klasyfikacji HS) stanowiły zaledwie 8 proc. wartości ukraińskiego eksportu (podczas gdy w Polsce obejmowały 37 proc. eksportu). Tak niski udział tych grup to głównie wynik niewielkiego napływu bezpośrednich inwestycji zagranicznych, w tym do sektora przetwórstwa przemysłowego.

Najważniejszym produktem reprezentującym korporacyjne powiązania z europejskimi fabrykami są wiązki przewodów elektrycznych montowane w samochodach. Wiązki były jednym z najważniejszych ukraińskich produktów w eksporcie do Niemiec. Wybuch wojny w Ukrainie przerwał ich dostawy do niemieckich fabryk, co zakłóciło produkcję aut. Przykład wiązek elektrycznych pokazuje, że Ukraina ma duży potencjał w rozwijaniu wymiany handlowej w ramach łańcuchów wartości dodanej. Kluczowe znaczenie ma tania i wykwalifikowana siła robocza oraz bliskość europejskich fabryk.

 

 

Autor wyraża własne opinie, a nie oficjalne stanowisko NBP.

Otwarta licencja


Tagi


Artykuły powiązane

Wyraźna poprawa salda handlowego Polski

Kategoria: Analizy
Po dwóch latach deficytu, Polska odnotowała w 2023 r. dodatnie saldo w obrotach handlowych. Poprawa salda nastąpiła we wszystkich głównych kategoriach towarów, a najsilniej w paliwach. Głównym czynnikiem tych tendencji były wyraźnie lepsze warunki cenowe w polskim handlu zagranicznym.
Wyraźna poprawa salda handlowego Polski

Wojenne tendencje ukraińskiej wymiany handlowej

Kategoria: Sektor niefinansowy
Rosyjska agresja radykalnie zmieniła strukturę eksportu Ukrainy. Kluczowy dotąd sektor metalurgiczny stopniowo traci na znaczeniu, niemal dwie trzecie wpływów ze sprzedaży towarów za granicę przynosi ukraińskie rolnictwo. Silnie zmieniły się też kierunki eksportu.
Wojenne tendencje ukraińskiej wymiany handlowej

Sytuacja w polskim eksporcie rolno-spożywczym

Kategoria: Sektor niefinansowy
Polski eksport produktów rolno-spożywczych odnotował w pierwszym półroczu 2024 r., pierwszy raz od 2009 r., spadek.  Wartość tego eksportu wyrażona w złotych była o 7,6 proc. niższa w porównaniu z pierwszym półroczem 2023 r. Słabe wyniki, jak dotąd prężnie rozwijającego się eksportu żywności, rodzą pytania o przyczyny tego zjawiska oraz perspektywy na przyszłość.
Sytuacja w polskim eksporcie rolno-spożywczym