Paul Krugman (CC By commonwealth club)
Jedno pokolenie wstecz, Japonia była powszechnie podziwiana jako niedościgniony wzór. Okładki bestsellerów biznesowych przyozdabiane były samurajami i obiecywały nauczyć nas sekretów japońskiego zarządzania, thrillery pisane przez takich autorów, jak Michael Crichton portretowały japońskie korporacje jako niepokonane niszczycielskie siły szybko utrwalające swoją dominację nad światowymi rynkami.
W końcu jednak Japonia wpadła w niekończący się kryzys i świat przestał się nią interesować. Wyjątkiem była grupa kilku ekonomistów, w której znajdował się Ben Bernanke, szef Rezerwy Federalnej, a także ja. Ci obsesyjnie zainteresowani Japonią ekonomiści postrzegali problemy wyspiarskiego narodu nie jako demonstrację japońskiej niekompetencji, ale jako omen dla nas wszystkich. Jeżeli jeden duży, bogaty stabilny politycznie kraj nagle może wpaść w tak duże tarapaty, to czy podobnie nie może być z innymi krajami?
Okazało się, że może. Obecnie wszyscy jesteśmy w ekonomicznym ujęciu Japończykami. To dlatego japoński eksperyment jest lekcją dla całego świata.
oprac. SS
W styczniu 2020 roku Wielka Brytania formalnie opuściła Unię Europejską. Oczekiwane korzyści z brexitu, poza odzyskaniem suwerenności w zakresie kształtowania prawa i zewnętrznych relacji gospodarczych, jednak się nie zmaterializowały. Widoczny jest natomiast spadek wydajności i konkurencyjności brytyjskiej gospodarki, co wpływa także na kondycję rynku pracy.
