(CC0 Public Domain)
Philip Turner uważa, że Target2 stał się wehikułem zwiększającym nierównowagi w bilansach płatniczych krajów strefy euro. Proponuje kilka możliwości reformy systemu. Dotyczą one przeglądu polityki eurosystemu w zakresie braku limitu dotyczącego zaciągania kredytu przez banki przy odpowiednim zabezpieczeniu lub wprowadzenie kar dla banków centralnych, których zadłużenie w Target2 przekroczy określony próg. Ponadto zmianie mogłyby ulec polityki dotyczące zabezpieczeń, np. zdefiniowanie odpowiedniego zabezpieczenia tylko w postaci obligacji rządowych wyemitowanych przez kraj-kredytodawcę lub ponadnarodowe instytucje unijne.
Turner podkreśla, że zaostrzenie warunków finansowania w Target2 nie będzie skuteczne, jeśli nie zostaną podjęte działania w zakresie głównej przyczyny problemu niezrównoważonych bilansów płatniczych w systemie Target2 – ogromnej nadwyżki na niemieckim rachunku obrotów bieżących.
Przytacza dane, które wskazują, że bilans niemieckiego banku centralnego w systemie Target2 wzrósł do poziomu 857,3 mld euro, podczas gdy suma wartości bilansów banków centralnych Włoch i Hiszpanii (po stronie debetowej) wyniosła prawie tyle samo (797,2 mld euro). Przyczyną jest właśnie ogromna nadwyżka w obrotach bieżących Niemiec oraz duże napływy kapitału prywatnego do tego kraju – przekraczające niemieckie inwestycje zagraniczne.
Wysoki i utrzymujący się poziom bilansów krajów w systemie Target2 stwarza, zdaniem komentatora Central Banking, ryzyko. Eurosystem nie nakłada żadnych bezpośrednich ograniczeń na to, ile krajowy bank centralny może pożyczać w ramach systemu Target2, a EBC nie wymaga zabezpieczenia od krajowych banków centralnych.
W przypadku opuszczenia strefy euro przez kraj znacząco zadłużony w Target2, bank centralny tego kraju nie będzie w stanie szybko spłacić zadłużenia. Istnieje też ryzyko upadku banku włoskiego lub hiszpańskiego, znacząco zadłużonego w banku centralnym na krótki termin. W przypadku istnienia odpowiednich zabezpieczeń w postaci operacji repo, bank centralny nie poniesie straty.
(opracowała Milena Kabza)
>>cały komentarz w CentralBanking.com
W styczniu 2020 roku Wielka Brytania formalnie opuściła Unię Europejską. Oczekiwane korzyści z brexitu, poza odzyskaniem suwerenności w zakresie kształtowania prawa i zewnętrznych relacji gospodarczych, jednak się nie zmaterializowały. Widoczny jest natomiast spadek wydajności i konkurencyjności brytyjskiej gospodarki, co wpływa także na kondycję rynku pracy.
