W istocie celem badania było obliczenie potencjalnych zobowiązań, które mogą stanowić obciążenie budżetu w przyszłych okresach. Luka stabilności w ujęciu teoretycznym to zdyskontowana do dzisiejszej wartości suma deficytów przyszłych okresów całego sektora finansów publicznych, obliczona w nieskończoność, przy założeniu, że obecna polityka fiskalna pozostanie utrzymana bez zmian w przyszłości, przy z góry założonych parametrach modelowych, np. wzrostu PKB, stopy dyskontowej, współczynnika dzietności, przewidywanej dalszej długości trwania życia itd. Koncepcja luki stabilności jest pojęciem modelowym i teoretycznym. Nie ma ona na celu interpretowania bieżącej sytuacji fiskalnej, ale wskazanie potencjalnych zobowiązań państwa, które mogą wystąpić przy spełnieniu przyjętych założeń w modelu.
Omawiana publikacja była dyskutowana, a jej główne założenia i wyniki obliczeń były prezentowane podczas seminarium naukowego w NBP 18 czerwca br. oraz podczas warsztatów odbywających się przy okazji spotkania Working Group on Public Finance zorganizowanego przez NBP w Krakowie 21 czerwca br. Wnioski sformułowane przez oceniających ją ekspertów (NBP i MF) nie wywołały zaskoczenia, gdyż podobne obliczenia przeprowadzone dla innych krajów wykazywały wyższy lub podobny poziom luki stabilności. Dla przykładu dla Niemiec wielkość ta sięgnęła dla 2005 r. 315 proc. a dla Austrii 248 proc. PKB, przy zachowaniu tych samych założeń co do prognozowanego wzrostu gospodarczego i stopy dyskontowej, lecz innym roku bazowym.
W styczniu 2020 roku Wielka Brytania formalnie opuściła Unię Europejską. Oczekiwane korzyści z brexitu, poza odzyskaniem suwerenności w zakresie kształtowania prawa i zewnętrznych relacji gospodarczych, jednak się nie zmaterializowały. Widoczny jest natomiast spadek wydajności i konkurencyjności brytyjskiej gospodarki, co wpływa także na kondycję rynku pracy.
