(CC0 pixabay)
IFRS 9 (International Financial Reporting Standard 9) to międzynarodowy standard sprawozdawczości finansowej dotyczący klasyfikacji i wyceny instrumentów finansowych powstały w reakcji na ostatni światowy kryzys finansowy.
Jego przyjęcie będzie obowiązkowe dla wszystkich instytucji finansowych w Unii Europejskiej od stycznia 2018 roku. Zastąpi on dotychczasowy międzynarodowy standard księgowości IAS 39.
Zgodnie z nowym standardem IFRS 9 zasada wyceny według wartości godziwej powinna być stosowana wobec wszystkich instrumentów, jeżeli nie są wyceniane według kosztu zamortyzowanego. Wprowadzenie IFRS 9 nie będzie skutkowało istotnym wzrostem stopnia wykorzystania wyceny według wartości godziwej w UE ze względu na istotną zbieżność zakresów aktywów objętych wyceną IFRS 9 z zastępowanym standardem IAS 39.
Najważniejsza zmiana dotycząca IFRS 9 to przejście od modelu ustalania rezerw na ryzyko kredytowe według (powstałej) utraty wartości do modelu oczekiwanej utarty wartości (expected credit loss, ECL) przy ustalaniu rezerw na ryzyko kredytowe w bankach. Model ECL ma charakter wyprzedzający i będzie stosowany do wszystkich instrumentów wycenianych według kosztu zamortyzowanego i wartości godziwej.
Zastosowanie nowego modelu ma służyć lepszemu i terminowemu rozpoznawaniu strat kredytowych, ponieważ zawiązywanie rezerw na ryzyko kredytowe będzie bardziej wrażliwe na zmiany tego ryzyka. Jednocześnie będzie to wiązało się z koniecznością dostosowania istniejących lub stworzenia nowych modeli wewnętrznych w bankach oraz poprawą bankowych systemów monitoringu ryzyka kredytowego.
Docelowo podejście ECL ma sprzyjać poprawie stabilności finansowej i ograniczaniu efektu procykliczności – przez tworzenie większych rezerw przed kryzysem oraz ich wykorzystanie w czasie kryzysu – oraz prowadzić do poprawy przejrzystości i jakości bilansów banków. Jednocześnie, w przypadku pojawienia się sygnałów o pogorszeniu ryzyka kredytowego, stosowanie metody ECL może spowodować szybki i znaczący wzrost zawiązywania rezerw, co mogłoby mieć charakter procykliczny, ale wówczas do ograniczenia tego efektu można wykorzystać działania makroostrożnościowe.
W raporcie została także przedstawiona analiza wpływu nowego standardu IFRS 9 na politykę kredytową banków wobec przedsiębiorstw, jednak jej wyniki nie są jednoznaczne.
Pełna treść raportu jest dostępna tutaj.
