Krucha równowaga na europejskim rynku gazu ziemnego
Kategoria: Trendy gospodarcze
Banka Monte dei Paschi di Siena to najstarszy działający bank na świecie. Działa od 1472 roku. (CC By NC nico_67)
Bank Monte dei Paschi, najstarszego na świecie działający bank i trzeci co do wielkości bank we Włoszech, został zakwalifikowany do procesu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji w ramach mechanizmu SRM pod koniec 2016 roku. Bank ten, aby przetrwać, wymaga dużego publicznego wsparcia finansowego, ponieważ około 45 proc. jego aktywów brutto stanowią kredyty nieregularne.
Rząd włoski popiera rekapitalizację z sektora publicznego, aby chronić niezabezpieczonych dłużników, którymi są głównie gospodarstwa domowe. Miałaby to być tzw. rekapitalizacja zapobiegawcza (precautionary recapitalization), czyli działanie mające na celu wsparcie finansowe wypłacalnego banku bez konieczności rozpoczynania procesu jego restrukturyzacji lub uporządkowanej likwidacji (resolution) – czyli de facto zastosowanie wyjątku od zasad mechanizmu SRM. Taki scenariusz byłby jednak niezgodny z przepisami unijnymi dotyczącymi pomocy publicznej oraz stałby w sprzeczności z celem samej unii bankowej, jakim jest przerwanie negatywnego sprzężenia zwrotnego między bankami a rządami.
W opinii Haralda Beninka, przewodniczącego European Shadow Financial Regulatory Committee, wykorzystanie „wyjątku ryzyka systemowego” (systemic risk exception) w procesie rekapitalizacji nie powinno stać się sposobem na ochronę interesów niektórych wierzycieli instytucji finansowych w tarapatach. Jest jednak szansa, że rekapitalizacje przy zastosowaniu łagodnych wersji bail-in staną się regułą, a nie wyjątkiem w przypadku banków stojących w obliczu problemów finansowych (należy pamiętać, że mechanizm bail-in ma chronić przed kosztami upadłości banków budżety państw, czyli podatników).
Jeśli tak się stanie, to będzie to oznaczało trudności z wyeliminowaniem domniemanego subsydiowania zadłużenia bankowego ze źródeł publicznych oraz wzmocnieniem dyscypliny rynkowej w zakresie podejmowania ryzyka, które są celami istnienia SRM.
Przypadek włoskiego sektora bankowego pokazuje, w jaki sposób problemy z kredytami zagrożonymi mogą negatywnie wpłynąć na wiarygodność SRM, a także całej unii bankowej i zharmonizowanych reguł nadzoru bankowego oraz resolution. Takie czynniki, jak duża liczba kredytów nieregularnych w systemie bankowym danego kraju strefy euro, nie były wystarczająco brane pod uwagę podczas tworzenia reguł i przepisów.
Benink przedstawia możliwości wprowadzenia dwóch zmian, które mogą sprawić, że „wyjątek ryzyka systemowego” nie będzie nadużywany i wykorzystywany w celach politycznych.
Problemy z kredytami zagrożonymi mogą być rezultatem głębszych słabości instytucjonalnych i strukturalnych – i dotyczy to nie tylko Włoch. Możliwe jest, że problem kredytów nieregularnych we włoskim sektorze bankowym pojawi się ponownie, jeśli nie zostaną wprowadzone odpowiednie zmiany dotyczące kultury zarządzania i konkurencji. W takim wypadku rozwiązania krótkoterminowe nie byłyby właściwe, a uwaga powinna zostać skupiona na reformach instytucjonalnych i strukturalnych, które ułatwią wprowadzanie zharmonizowanych reguł restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji banków.