Jak komentował niedawno wybitny polski ekonomista prof. Witold Kwaśnicki, ekonomiczne nagrody Nobla w ostatnich latach coraz częściej wędrują do tych naukowców, „których zakwalifikować można jako reprezentujących szeroko rozumiane nauki społeczne”, a nie takich, którzy zajmują się czystą ekonomią.
Częściowo może to wynikać z nie skrywanego przez członków Królewskiej Szwedzkiej Akademii Nauk sceptycyzmu w stosunku do głównego nurtu ekonomii. Ale faktem jest, że tej czystej ekonomii jest po prostu coraz mniej w całości dorobku naukowego tworzonego przez ekonomistów. Dobrze pokazują to rankingi IDEAS. Kto rządzi światową ekonomią? W coraz większym stopniu badacze zajmujący się tak odległymi od mainstreamu dziedzinami, jak ekonomia zdrowia, ekonomia socjalna, ekonomia starzenia się czy ekonomia szczęścia. Czy oznacza to że klasyczna ekonomia, taka, jaką znamy z podręczników jeszcze z początku lat 90., jest w zaniku? Nie, dzieje się chyba na odwrót – to podejście ekonomiczne zawłaszcza kolejne dziedziny życia społecznego, umożliwiając bardziej pragmatyczne podejmowanie decyzji publicznych w dziedzinach będących kiedyś wyłącznie domeną polityków, socjologów, historyków idei, lekarzy czy nauczycieli.
Część 2 Branże ekonomiczne, najwybitniejsi ich przedstawiciele i ośrodki naukowe
W styczniu 2020 roku Wielka Brytania formalnie opuściła Unię Europejską. Oczekiwane korzyści z brexitu, poza odzyskaniem suwerenności w zakresie kształtowania prawa i zewnętrznych relacji gospodarczych, jednak się nie zmaterializowały. Widoczny jest natomiast spadek wydajności i konkurencyjności brytyjskiej gospodarki, co wpływa także na kondycję rynku pracy.
