Trzy okoliczności będą miały szczególnie duży wpływ na gospodarkę światową w nadchodzących latach.
Po pierwsze, zbyt wiele rozwiniętych krajów stoi przed problemami ukrytymi głęboko pod powierzchnią, w bilansach i strukturze ich gospodarek. Nie chodzi tylko o duże bezrobocie i wielkie deficyty budżetowe. Chodzi również o źle funkcjonujące rynki nieruchomości, chroniczną nieefektywność sektora bankowego i słabych przywódców politycznych w okresie gwałtownych partyjnych kłotni.
Po drugie, zamiast wziąć się za bary z tymi strukturalnymi problemami, politycy zdecydowali aby bolesne rozstrzygnięcia odsunąć w przyszłość. W rezultacie, problemy narastają a ryzyko rozprzestrzeniania kryzysu wzrosło.
Po trzecie, kilka krajów rozwijających się, osiągnęło masę krytyczną rozwoju. Ten proces można dostrzec w Brazylii, Chinach, Indonezji i kilku innych państwach. W jego trakcie, przechodziły od sukcesu do sukcesu tak że ich gospodarki zaczęły się przegrzewać podczas gdy kraje rozwinięte stoją w miejscu. W ten sposób tworzy się nowe miejsce na światowym rynku, gdzie mniej rozwinięte kraje są bardziej dynamiczne i odporne na kryzys niż rozwinięte. Mogą bezpiecznie rozwijać się w szybszym tempie i jednocześnie poprawiać swoje bilanse.
Mohamed El-Erian jest prezesem największego funduszu inwestycyjnego na świecie PIMCO.
Cały artykuł na stronie Foreign Policy.
W styczniu 2020 roku Wielka Brytania formalnie opuściła Unię Europejską. Oczekiwane korzyści z brexitu, poza odzyskaniem suwerenności w zakresie kształtowania prawa i zewnętrznych relacji gospodarczych, jednak się nie zmaterializowały. Widoczny jest natomiast spadek wydajności i konkurencyjności brytyjskiej gospodarki, co wpływa także na kondycję rynku pracy.
