Ulica w Wenecji (Fot. CC BY-NC-ND .craig)
Te słowa to podsumowanie pracy badawczej Roda Hicka pod tytułem „Ubóstwo materialne i wielowymiarowy niedostatek w Europie przed i po Wielkiej Recesji”, którą przypomina na blogu Światowe Forum Gospodarcze.
Unia Europejska dąży do pomocy 20 mln ludzi żyjącym w ubóstwie lub wykluczeniu społecznym na podstawie trzech wskaźników: względnego ubóstwa dochodowego (gdy dochód osoby spada znacznie poniżej tego, co jest potrzebne, aby osiągnąć średni poziom życia w danym kraju), niedostatku materialnego (kiedy ludzie nie mają środków na zaspokojenie podstawowych potrzeb) i życia w gospodarstwie domowym, w którym nikt nie ma pracy.
Aby wziąć pod uwagę złożoność zjawiska Rod Hick uwzględnił w swoim badaniu jeszcze inne czynniki: gdy ludzie deklarowali, że wiążą koniec z końcem z wielką trudnością, gdy doświadczali problemów w swojej okolicy takich jak przestępstwa lub wandalizm, gdy mieli słabe zdrowie i niezaspokojone potrzeby medyczne lub dentystyczne.
Tych łącznie siedem wymiarów ubóstwa przeanalizował w czterech okresach: w 2005, 2008, 2011 i 2013 roku – a więc przed, w trakcie i po kryzysie finansowym i wywołanej nim recesji.
Wnioski są zaskakujące – o ile dekadę temu to Polskę można było wskazać jako jeden z krajów, w którym wymienione wyżej wskaźniki są najgorsze w Unii Europejskiej, o tyle po 2013 roku to Włochy są krajem, który ma największą liczbę obywateli doświadczających wielowymiarowego niedostatku.
Nie tylko Włochy, ale i Grecja oraz inne kraje Południa nie zmniejszały bowiem wyraźnie poziomu ubóstwa jeszcze w czasach przedkryzysowych – od 2005 do 2008 roku. Wielka Recesja tylko pogłębiła te problemy. Kraje postkomunistyczne wstępujące do UE w 2004 roku szybko zaś nadrabiały dystans do bogatszych części kontynentu, a kryzys z 2008 roku, tylko na chwile je zatrzymał.
Więcej na weforum.org
W ostatnich miesiącach ceny ropy naftowej utrzymywały się w relatywnie wąskim przedziale wahań. Główne czynniki wpływające na rynek tego strategicznego surowca to eskalacja działań wojennych w kilku regionach świata oraz polityka krajów OPEC.
W styczniu 2020 roku Wielka Brytania formalnie opuściła Unię Europejską. Oczekiwane korzyści z brexitu, poza odzyskaniem suwerenności w zakresie kształtowania prawa i zewnętrznych relacji gospodarczych, jednak się nie zmaterializowały. Widoczny jest natomiast spadek wydajności i konkurencyjności brytyjskiej gospodarki, co wpływa także na kondycję rynku pracy.
