Grecy walczą z Europą, Ukraina o Europę

Już nie na noże, lecz na maczugi walczą Grecy z Europą. Minister finansów Varoufakis: „Wyjście Grecji ze strefy euro nie wchodzi w grę, bo wówczas cała strefa rozleci się jak domek z kart”. Greccy politycy ostrzegają Włochy i Portugalię, że gdyby ich kraj został usunięty ze strefy, te państwa będą następne. Grecja żąda także od Niemiec 11 mld euro odszkodowań za II wojnę światową. Brinkmanship – gra na przetrzymanie – nowym słowem-kluczem w słowniku europejskim. Liderzy europejscy nie docenili determinacji Greków – podsumowuje Ambrose Evans-Pritchard w Telegraph.

Tymczasem jak pisze Anatole Kaletsky dla Project Syndicate „Grecja gra na swoją porażkę” i przyczynia się do tego błędna strategia negocjacyjna ministra finansów Varoufakisa, oscylującego do agresywności do słabości. Varoufakis trzyma rewolwer przy swojej głownie i żąda okupu za nie pociągnięcie za cyngiel. Niemcy i Unia Europejska uważają to za bluff i w efekcie obie strony zwarły się w uścisku, który czyni poważne negocjacje niemożliwymi.

Greccy przywódcy uważają, że mając demokratyczny mandat mogą wygrać z europejską biurokracją, jej skłonnością do zaciemniania spraw i kompromisów. Nie dostrzegają – pisze Kaletsky – że prymat biurokracji nad demokracją jest zasadą, której nigdy nie złamały instytucje europejskie. Co się wydarzy? Rząd Syrizy może wkrótce przyznać się do porażki i jak wszystkie poprzednie rządy w państwach eurogrupy wybierane z mandatem reformatorskim, wrócić do programu „trojki”, tyle, że bez tej nazwy. Drugi wariant, to nadal pat, aż w końcu wstrzymanie finansowania przez EBC banków greckich i dopiero wówczas wycofanie się rządu Syrizy z prowadzonej polityki oporu wobec Unii. Być może po wymuszonej przez Unię zmianie na rząd technokratyczny, jak we Włoszech w 2012 roku (mniej radykalny wariant to wymiana tylko ministra finansów). I wreszcie ostatnia możliwość – rząd Syrizy nie ustępuje i po wstrzymaniu finansowania dla banków greckich decyduje się na wyjście ze strefy euro.

Na Ukrainie coraz trudniejsza sytuacja. Depesza Bloomberga opisuje finanse i gospodarkę Ukrainy: Dług w walutach obcych wynosi 17,3 mld dol., z czego 7 miliardów jest do zapłacenia w tym roku. Hrywnia straciła 66 procent wartości do dolara w ubiegłym roku, rezerwy walutowe spadły do 6,4 miliarda. Recesja wyniosła 6,7 proc. w 2014 roku i wyniesie 4,3 proc. w 2015. Trwają negocjacje z MFW w sprawie kolejnych porozumień i z wierzycielami prywatnymi na temat rozłożenia płatności w czasie. Głównym wierzycielem prywatnym Ukrainy jest fundusz Templeton – ma w posiadaniu długi państwowe warte 4 mld dol.

Marek Dąbrowski na portalu Breugel pisze o kryzysie walutowym, który objął nie tylko Rosję i Ukrainę, ale i wszystkie kraje postsowieckiej Wspólnoty Niepodległych Państw. W Rosji i na Ukrainie przyczyniły się do niego także błędy i ciągłe zmiany reżimu walutowego przez banki centralne Rosji i Ukrainy.

Ciężkie straty Raiffeisen Bank w Europie Wschodniej (Węgry i Ukraina) sprawiły, że zdecydował się sprzedać swoje operacje w Polsce i Słowenii oraz ograniczyć w Rosji.

W portalu wnp.pl rozmowa z ministrem skarbu Włodzimierzem Karpińskim na temat konsolidacji energetyki. Fragment:

– Dziś największa z polskich spółek jest kilkanaście razy mniejsza niż wielkie firmy z zagranicy. A to przekłada się na efektywność, na możliwości inwestycyjne i konkurencyjność. Utrzymując status quo, doprowadzimy do tego, że majątek Skarbu Państwa będzie narażony na zdeprecjonowanie – mówi minister.
– Są jakieś dane, że polską elektroenergetyką zainteresowane są firmy, które kierować się mogą racjami politycznymi? – pyta dziennikarz wnp.pl
– Nie mam konkretnych sygnałów, ale przewidujący polityk musi brać taką ewentualność poważnie pod uwagę.

Jest kasa dla Kompanii Węglowej. Jak podaje wnp.pl zarządy Kompanii Węglowej oraz Węglokoksu ROW – spółki zależnej Węglokoks SA, podpisały 9 lutego przedwstępną warunkową umowę sprzedaży tzw. czterech zorganizowanych części przedsiębiorstwa Kompanii Węglowej. Na podstawie zawartej umowy, Kompania Węglowa otrzyma od spółki Węglokoks ROW zaliczkę. Wnp.pl nie podaje skąd Węglokoks będzie miał pieniądze dla Kompanii, ani ile ich będzie.

Było cicho o projekcie wspierania kredytobiorców, jaki zgłosił Olgierd Dziekoński z kancelarii prezydenta, ale już nie jest, bo wypowiadają dla PAP ekonomiści. Są „przeciw” a nawet „za”. Prezes Polskiego Towarzystwa Ekonomicznego prof. Elżbieta Mączyńska uważa – pisze PAP – że raczej nie powinno się powoływać nowej instytucji, łagodzącej klientom banków skutki perturbacji kredytowych. Jej istnienie mogłoby doprowadzić nie tylko do wzrostu kosztów kredytów, ale i rozproszenia odpowiedzialności, osłabienia należytej ostrożności oraz wystąpienia pokusy nadużycia i w bankach, i u kredytobiorców. Z drugiej strony, są takie losowe przypadki, w których państwo niewątpliwie powinno pomagać osobom dotkniętym niemożnością spłacania zaciągniętych kredytów.

W takich przypadkach losowych wystarczyłby istniejący już Bankowy Fundusz Gwarancyjny – przekonuje prof. Mączyńska. Identyczny pogląd – najpierw „przeciw”, potem „za”, pod warunkiem, że zająłby się tym Bankowy Fundusz Gwarancyjny, wygłasza analityk Xelion Piotr Kuczyński. Dla przypomnienia, bo zdaje się, że rozmówcy agencji o tym zapomnieli: Bankowy Fundusz Gwarancyjny powołany został jako instytucja zarządzająca systemem gwarancji dla depozytów klientów banków, a nie dystrybutor ratunkowych dotacji dla kredytobiorców.

Zaopatrzenie w czystą wodę i budowa najprostszej kanalizacji (sanitariatów) dają zwrot od 3 do 6 dolarów z każdego wyłożonego dolara – wyliczyli eksperci konsensusu kopenhaskiego oceniający różne propozycje celów postmilenijnych. Uniwersalny dostęp do latryn i toalet oraz wody pitnej kosztowałby 45 miliardów dolarów rocznie, ale uratował życie ok 250 tysięcy ludzi.

Poprzednie zdjęcie> Następne zdjęcie Zamknij pokaz zdjęć