Rosja przygotowuje się do długiego konfliktu ekonomicznego z Zachodem przewidując, że sankcje potrwają do 2017 roku i przyznając, że odpływ kapitału jest coraz poważniejszy – pisze Ambrose Evans-Pritchard z Telegraph. W tym roku według banku centralnego odpływ sięgnie 128 mld dol., zaś recesja czy bardzo niski wzrost mogą utrzymać się do końca dekady. W przyszłym roku dodatkowy drenaż rezerw walutowych gwarantuje system stanowienia cen gazu dla Europy, gdyż powiązane są one z cenami ropy, które w przypadku ropy Ural spadły w tym roku z 115 do 83 dol. za baryłkę.
Keith Johnson podsumowuje w Foreign Policy dwa porozumienia rosyjsko-chińskie o dostawach w sumie 68 mld metrów sześciennych gazu od 2020 roku wskazując, że niosą one także korzyści dla Chin. Chiny chcą ograniczyć zużycie węgla do celów energetycznych, co wymaga importu gazu, a równocześnie obawiają się drogi morskiej narażonej na różnego typu blokady. Gazociągi z Syberii są znacznie pewniejsze.
Znany ekonomista Banku Światowego Otaviano Canuto pisze o kilku wyzwaniach stojących przed Brazylią. Po pierwsze kwestia podwyżki cen regulowanych przy silnych tendencjach inflacyjnych w gospodarce. Po drugie, dodatkowo inflację może napędzać i utrudniać walkę z nią prawdopodobne osłabienie waluty brazylijskiej w warunkach normalizacji polityki monetarnej w USA. Walka z inflacją i dewaluacją za pomocą środków monetarnych grozi też pogłębieniem tendencji stagnacyjnych w gospodarce. Po trzecie inwestycje zagraniczne nie wystarczają już do pokrycia rosnącego deficytu w obrotach bieżących bilansu płatniczego. Po czwarte, rośnie przekonanie, że pogarsza się sytuacja fiskalna Brazylii, co może skutkować obniżeniem ratingu. Proponowane działania: inwestycje infrastrukturalne, poprawa klimatu biznesowego i usunięcie barier biurokratycznych, uproszczenie systemu podatkowego, przegląd wydatków publicznych.
W antrakcie ładny komentarz Barry Ritholtza na temat przemądrzałych prognostów i analityków. Kolekcja przykładów konsekwentnego prognozowania bessy lub hossy, które kompletnie się nie sprawdzało. Tytuł: Moja prognoza: twoja prognoza jest do niczego.
Ciekawe, czy sprawdzi się prognoza kryzysu, do którego doprowadzi Abenomika w Japonii. Richard Koo to znany analityk banku Nomura, który jak się wydaje trafnie zidentyfikował recesję po 2008 roku jako balance sheet recession. Teraz zwraca uwagę na możliwość załamania się rynku rządowych obligacji japońskich.
Oryginalny dwugłos z Wielkiej Brytanii. Dwaj lekarze napisali raport o możliwości efektywnego oszczędzania zasobów w medycynie i brytyjskim National Health Service. Tytuł: „Protecting resources, promoting value: a doctor’s guide to cutting waste in clinical care” czyli „Oszczędzając zasoby, promując wartość – przewodnik lekarzy jak zmniejszyć marnotrawstwo w opiece klinicznej”. Praca zawiera studia przypadków oszczędności, z wykorzystaniem techniki „lean manufacturing”, choć ta nazwa nie pada w streszczeniu.
Polemizuje z nimi nie lekarz, lecz specjalista od zarządzania Andre Spices ze znanej szkoły Cass Business School wskazując, że autorzy próbują zastosować metodę lean manufacturing, która została opracowana dla przemysłu motoryzacyjnego i niekoniecznie sprawdzi się w medycynie. Z kolei studia przypadków na ogół koncentrują się na pokazywaniu pozytywnych przykładów zastosowania tej czy innej metody, a nie na jej obiektywnie występujących słabościach.
Krzysztof Rybiński proponuje nowa politykę monetarną polegającą na dwóch stopach procentowych – jedną zbliżoną do zera, a nawet ujemną dla inwestycji biznesu (wymagałaby subsydiowania banków przez bank centralny), drugą wyższą dla pozostałych typów kredytów i pożyczek (rządowe, konsumpcyjne itd.), co przyniosłoby także zachęty do oszczędzania.
Państwo islamskie zamierza wprowadzić do obiegu monety złote i srebrne.
Ciekawą historię o pożytkach z oszczędzania, którą opisało Yahoo Finance, relacjonuje bloger Trystero. Zaczyna się tak: „Otóż Anton Ivanov przybył do USA z Rosji wraz z rodzicami w 2002 roku. W wieku 16 lat, jeszcze w szkole średniej, otworzył bankowy rachunek oszczędnościowy, na który wpłacał całość dochodów z pracy w barze z kanapkami (zapewne za minimalne wynagrodzenie). W wieku 18 lat otworzył indywidualny rachunek emerytalny (tzw. Roth IRA przypominający polskie IKE i IKZE). Ze względu na wysokie koszty i niechęć do finansowania edukacji kredytem nie zdecydował się na studia. Po kilku latach pracy zaciągnął się do Amerykańskiej Marynarki – skusiły go relatywnie wysokie zarobki (zwłaszcza po uwzględnieniu całego pakietu) i możliwość nieodpłatnego zdobycia wyższego wykształcenia”. Ivanov pracował i ponad połowę dochodów inwestował, ale oszczędnie i racjonalnie, nie udając, że jest ekspertem. W wieku 22 lat, w 2009 roku kupił pierwszą nieruchomość, którą przeznaczył pod wynajem. W tej chwili posiada trzy nieruchomości, z których dwie wynajmuje. Przed osiągnięciem „czterdziestki” Ivanov planuje posiadać 10 nieruchomości w celach inwestycyjnych. Przykład Ivanova – jak pisze Trystero – ilustruje „równie przydatną co niepopularną regułę – dla większości ludzi najprostszym sposobem zwiększenia finansowego bezpieczeństwa i stabilności jest zwiększenie stopy oszczędności”. Tamże wiele innych ciekawych obserwacji i refleksji.
Na deser zaś i w kontrapunkcie do Ivanova, big story z Associated Press, o kwitnącej od niedawna gałęzi biznesu, mianowicie powiększania pośladków za pomocą majtek z wkładką (22 dol.), legginsów (65 dol), ćwiczeń cielesnych (30 dol. za 45 minut lekcji) albo operacji plastycznych (10-13 tysięcy dol.). To efekt skutecznego oddziaływania „gwiazd” popkultury takich jak Lopez, Kardashian czy Minaj na konsumentki.
W styczniu 2020 roku Wielka Brytania formalnie opuściła Unię Europejską. Oczekiwane korzyści z brexitu, poza odzyskaniem suwerenności w zakresie kształtowania prawa i zewnętrznych relacji gospodarczych, jednak się nie zmaterializowały. Widoczny jest natomiast spadek wydajności i konkurencyjności brytyjskiej gospodarki, co wpływa także na kondycję rynku pracy.
