Maciej Grelowski z BCC, były wieloletni dyrektor Orbisu, komentuje zawieszenie strajku w Jastrzębskiej Spółce Węglowej i prawdopodobne odejście prezesa Jarosława Zagórowskiego: „To niespotykane, żeby prezes negocjował ze związkowcami warunki swojego ustąpienia. To wejdzie do światowych annałów zarządzania, bo wydawało mi się, że w Polsce o obsadzie funkcji prezesa decyduje właściciel, a nie związkowcy. Najwyraźniej rozwiązania hybrydowe zaczynają funkcjonować już nie tylko w polityce, ale i w zarządzaniu. W tym przypadku hybrydowe działanie zastępuje politykę właścicielską. Można oczywiście obwiniać związki, ale można tu zastosować stare piłkarskie porzekadło, że gra się tak jak przeciwnik pozwala. Wygląda na to, że w tej spółce związkowcom pozwalano na bardzo dużo. Nie wnikałem w sytuację tej spółki, ale jeśli wierzyć doniesieniom prasowym, że za rządów tego prezesa płace w spółce wzrosły o 60 proc. bez wzrostu wydajności, to już samo to raczej jest okolicznością dyskwalifikującą kompetencje menedżerskie prezesa”.
Także w portalu wnp.pl. ciekawa sylwetka prezesa JSW. Fragment: „Ostatnia dekoniunktura na rynku i spadek cen to dla Zagórowskiego żadna nowość. Wielkie problemy kierowana przez niego Jastrzębska Spółka Węglowa miała w roku 2009, kiedy to znaczna część rynku po prostu zanikła. W konsekwencji odnotowano 340 mln zł strat, wobec niemal 568 mln zł zysku w 2008 roku. Przez kilka miesięcy 2009 roku w kopalniach JSW nie wydobywano węgla w piątki, zamrożono też płace – fundusz wynagrodzeń zmniejszył się o 100 mln zł. A zatem Jarosław Zagórowski znał smak dekoniunktury. I – między innymi dywersyfikując działalność grupy – starał się ją poukładać tak, by była bardziej odporna na wahania koniunktury”.
Nadal nie jest jasne, kto i ile zapłaci za podtrzymanie finansowe Ukrainy. Oczekuje się, że MFW udzieli pomocy 17,5 mld dol. w ramach ogólnego pakietu wartego 40 mld dol. Ale szefowa Funduszu, pani Lagarde, nie podała jaką częścią pozostałej pomocy będą „operacje na długu”, czyli jego redukcja, rozłożenie spłat czy zmniejszenie oprocentowania. Nowy raport Institute of International Finance, czyli analitycznego ramienia światowych banków, wyliczył, że 9,2 mld pomocy pochodzić będzie z Banku Światowego, EBOR-u, gospodarek zachodnich Europy i USA. Pozostałe 13,3 mld dol. – z takich właśnie operacji dotykających posiadaczy długu ukraińskiego (łącznie dług i gwarancje rządowe to ponad 20 mld dol., z których m.in. 7 miliardów ma fundusz Templeton, 3 mld Rosja), przy czym żadna metoda nie jest wykluczona. >>więcej
Ukraina przede wszystkim musi sobie sama poradzić – pisze Dalibor Rohac z Cato Institute. Nie należy nie doceniać tragedii na wschodzie Ukrainy, ale dla przyszłości państwa uzdrowienie gospodarki, powstrzymanie korupcji i złodziejstwa rządowego oraz budowa sprawnych instytucji politycznych i ekonomicznych, są tak samo ważne jak powstrzymanie sponsorowanej przez Kreml agresji. Wojna dotyczy zaledwie 3 procent terytorium, a wydatki na nią to 5 procent wydatków budżetowych. Jak mówi Balasz Jarabik z fundacji Carnegie cytowany przez Rohaca nadal endemiczna korupcja i zawłaszczanie państwa przez oligarchów są regułą a nie wyjątkiem.
Górny jeden procent, czyli najzamożniejsi Rosjanie nadal popierają Putina, mimo że sankcje są kosztowne, koszty pożyczek coraz wyższe, a rubel szoruje po dnie. Timothy Ash, analityk Standard banku stwierdza krótko: „Nacjonalizm bardzo odpowiada różnym ludziom”. Alexander Kliment z Eurasia Group mówi, że poparcie elit biznesowych dla Putina rośnie, bo rząd stał się dla nich pożyczkodawcą ostatniej instancji. „Jeśli jesteś oligarchą, to oczywiście sankcje cię dotykają, ale ciągle jesteś w całkiem dobrej sytuacji jako element systemu rosyjskiego”.
Gang rosyjskich hakerów przez dwa lata włamywał się do ponad 100 instytucji finansowych na świecie, a ich straty mogą wynieść 650 mln funtów, donosi Telegraph. Ofarami padły banki w Europie, Chinach i Ameryce. Byli w stanie wydać dyspozycję przelewu pieniędzy na fałszywe konta, a nawet wypłaty z bankomatu o określonej godzinie, bez posiadania karty. Przestępstwa wykryła również rosyjska firma – Kaspersky Lab.
Czy Indie rozwijają się już w chińskim tempie? William Pesek z Bloomberga ma wątpliwości. Wprawdzie w tym tygodniu ogłoszono, że PKB Indii wzrośnie w ciągu 12 miesięcy do marca 2015 r. o 7,4 procent, ale dane na temat produkcji przemysłowej, handlu i inwestycji tego nie potwierdzają. Nadto ważne jest, co będzie dalej się działo. Już w czasie pierwszej kadencji poprzedniego rządu Partii Kongresowej tempo wzrostu doszło do 8 procent, ale zamiast otworzyć Indie na inwestycje zagraniczne, zderegulować gospodarkę i zmniejszyć biurokrację, rząd w czasie drugiej kadencji zaczął wprowadzać wielkie programy socjalne i wzrost spadł do 5 procent. Chiński wzrost – mimo różnych problemów – ma natomiast cechy szczególnie ważne dla jego jakości, między innymi nadwyżkę na rachunku obrotów bieżących bilansu płatniczego, niską inflację, rosnącą produktywność i polityków odsuniętych od mieszania w gospodarce.
Z Indii mamy też zdjęcia z wesela w rodzinie Hinduja. 16 tysięcy gości bawiło się w sumie przez tydzień, za 20 mln dolarów, a śpiewała im Jennifer Lopez. Familijny konglomerat Hinduja group powstał w 1914 roku, ma obroty przekraczające 25 mld dol.
Skutki wprowadzenia w Szwecji negatywnej stopy podstawowej tłumaczy Krzysztof Rybiński. Jeśli banki mogą pożyczać środki z banku centralnego na przykład na negatywne 5 procent, to kredytobiorcy pożyczą od banku komercyjnego na negatywne 3 procent, czyli z kredytu 100 milionów oddadzą po roku 97, a nie 100 mln. Natomiast jeśli jesteś oszczędzającym, dostaniesz po roku ze swoich 100 mln już tylko 94 – (pięć procent mniej i marża banku). „Na kursach finansów studenci uczą się o IRR, wewnętrznej stopie zwrotu projektu inwestycyjnego – przypomina Rybiński. Projekt znajduje fundusze tylko wtedy, gdy IRR jest wyższa niż koszt kredytu. Ale w tej hipotetycznej sytuacji banki będą finansowały projekty o ujemnej stopie IRR, na przykład minus 2 procent. Czyli finansowane będą projekty, który przynoszą stratę zabierając wartość społeczeństwu. Taka polityka oznacza także konfiskatę oszczędności (na przykład na emeryturę), zniechęca do ciężkiej pracy i promuje lekkomyślne zachowania”.
W ostatnich miesiącach ceny ropy naftowej utrzymywały się w relatywnie wąskim przedziale wahań. Główne czynniki wpływające na rynek tego strategicznego surowca to eskalacja działań wojennych w kilku regionach świata oraz polityka krajów OPEC.
W styczniu 2020 roku Wielka Brytania formalnie opuściła Unię Europejską. Oczekiwane korzyści z brexitu, poza odzyskaniem suwerenności w zakresie kształtowania prawa i zewnętrznych relacji gospodarczych, jednak się nie zmaterializowały. Widoczny jest natomiast spadek wydajności i konkurencyjności brytyjskiej gospodarki, co wpływa także na kondycję rynku pracy.
