Po przystąpieniu krajów Europy Środkowej do UE w kilku z nich nastąpił gwałtowny przyrost kredytów nominowanych w euro i we frankach. Szybki wzrost wynikał z osadzonego w myśli ekonomicznej przekonania, że waluty krajowe są „skazane” w dłuższym okresie na aprecjację realną, a być może także nominalną. Teoria jednak się nie sprawdziła.