Autorzy analizują długookresowe trendy w zakresie długoterminowych realnych stóp procentowych, wykorzystując dane obejmujące siedem wieków. Znajdują dowody na to, że realne stopy procentowe są trendostacjonarne (trend-stationary), ze stopniowym trendem spadkowym począwszy od XIV wieku. To ustalenie ma istotne znaczenie dla bieżących dyskusji na temat polityki fiskalnej, polityki pieniężnej i stabilności zadłużenia (tj. zdolności do obsługi zadłużenia).