Politolog, specjalista w zakresie europeistyki, absolwent Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. Ukończył również studia podyplomowe na Wydziale Nauk Ekonomicznych Uniwersytetu Warszawskiego (realizowane wspólnie z Narodowym Bankiem Polskim), w Kolegium Zarządzania i Finansów Szkoły Głównej Handlowej w Warszawie oraz w Instytucie Studiów Politycznych Polskiej Akademii Nauk i Collegium Civitas w Warszawie.
Bez wolnego handlu nie ma dobrobytu – to przekonanie łączy Unię Europejską i Japonię, które odpowiadają za niemal 1/5 światowego PKB, a niedawno ogłosiły powstanie Sojuszu na rzecz Konkurencyjności.
Bruksela przekonuje, że unia oszczędności i inwestycji wzmocni rynek kapitałowy, co pobudzi wzrost gospodarczy, zwiększy konkurencyjność i korzystnie wpłynie na portfele.
Unia Europejska coraz bardziej zacieśnia relacje polityczne, gospodarcze i handlowe z Republiką Mołdawii – jednym z najmłodszych państw Starego Kontynentu, które Rosja uznaje za swoją strefę wpływów.
Komisja Europejska nałożyła cła antydumpingowe na import papieru dekoracyjnego z Chin, aby chronić unijnych producentów.
Kraje Zachodu wyzbyły się kontroli nad gałęziami przemysłu o fundamentalnym znaczeniu dla transformacji cyfrowej, uzasadniając to chęcią ochrony środowiska. Skorzystały na tym zwłaszcza Chiny – zarówno...
Do końca 2025 r. mają zakończyć się unijno-indyjskie negocjacje umowy o wolnym handlu. Ma to być porozumienie przynoszące obu stronom nie tylko ekonomiczne korzyści.
Komisja Europejska zdecydowała się na konsultacje dotyczące dobrowolnych programów emerytalnych. Jedną z przyczyn jest nikłe zainteresowanie OIPE, czyli ogólnoeuropejskim indywidualnym produktem emerytalnym.
W debacie publicznej mało uwagi poświęca się zmianie podejścia Unii Europejskiej wobec regionu Morza Czarnego. Tymczasem ma on istotne znaczenie w kontekście politycznym i gospodarczym.
Dzięki kompleksowej umowie gospodarczo-handlowej między Unią Europejską a Kanadą, handel towarami i usługami wzrósł o 71 proc. w ciągu kilku lat, a to prawdopodobnie jeszcze nie koniec.
Przez długie lata firma Nvidia – główny beneficjent boomu na sztuczną inteligencję –poświęcała marże na rzecz zysków spodziewanych dopiero w przyszłości, co przyniosło fortunę wielu posiadaczom jej akcji.