Tytuł: Crisis Economics: Crash Course in the Future of Finance. Autor: Nouriel Roubini, Stephen Mihm. Wydawnictwo: Penguin, 2010. Polskie wydanie: “Ekonomia kryzysu”, Wolters Kluwer, lipiec 2007
Tytuł: Ekonomia kryzysu
Spokojnie, to tylko gospodarka – można powiedzieć sobie patrząc na drugą falę kryzysu, po przeczytaniu „Crisis Economics”.
Autor, Nouriel Roubini, jest profesorem ekonomii w Stern School of Business Uniwersytetu Nowojorskiego oraz szefem firmy doradczej i think tanku Roubini Global Economics. Jest jednocześnie jednym z ważniejszych komentatorów współczesnej gospodarki światowej. Roubini ma bowiem doświadczenie nie tylko akademickie i finansowe; lecz również to z zakresu służby publicznej i finansów publicznych. Był ekspertem Banku Światowego, Międzynarodowego Funduszu Walutowego oraz zasiadał w radzie doradców ekonomicznych Billa Clintona (1998-2000), a dziś jest doradcą banków centralnych na całym świecie. I właśnie tym bankom radzi zwykle przez pryzmat swojego charakterystycznego sceptycyzmu, który bardzo widoczny jest w jednej z jego ostatnich książek.
„Crisis Economics”, wydana w 2010 roku, opatrzona została podtytułem „Przyszłość finansów. Instruktaż” („Crash Course In The Future of Finance”). Tytuł odnosi się do czasów, które mają dopiero nadciągnąć, w rzeczywistości książka jest jednak wielką lekcją historii gospodarki. Nourini udziela jest razem ze Stephenem Mihmem, historykiem (wykłada na Uniwersytecie Georgii), publicystą The New York Tines Magazine i The Boston Globe.
Z lekcji, której obaj udzielają czytelnikowi, wynika – w skrócie – następujący wniosek: kryzysy ekonomiczne są przewidywalne i oczywiste, występują gdy na rynku pojawia się łatwy pieniądz, rynek jest zderegulowany, a gracze ulegają irracjonalnej euforii. W takich właśnie sytuacjach dochodzi do pompowania tzw. „baniek”, z których wiele wybucha, powodując nieprzyjemne ekonomiczne skutki.
Istnieje zresztą kilka rodzajów baniek i nie wszystkie są szkodliwe. Są też te napędzane rzeczywistymi ludzkimi osiągnięciami, takimi jak kolej czy Internet. Wówczas, mimo krótkotrwałych dojmujących skutków ekonomicznych, pozostaje po tych chwilach euforii jakaś wartość dla społeczeństwa.
Spłycanie treści książki jedynie do poziomu rozważań o przyczynach pompowania się baniek i występowania kryzysów ekonomicznych (w tym do kryzysu dzisiejszego), byłoby nieuczciwe. Roubini i Mihm dzielą się z czytelnikami wiedzą, obejmującą ekonomiczne analizy dotyczące krajów takich jak Stany Zjednoczone, Meksyk, Tajlandia, Brazylia, Argentyna; różnego rodzaju statystykami; modelami matematycznymi. Za ich pomocą pokazują, że wszystkie kolejne kryzysy (w tym Wielka Depresja początku XX wieku) są do siebie ramowo podobne, jeśli chodzi o przyczyny. Kapitalizm posiada bowiem – wpisane w ten system – pewne autodestruktywne cechy. Według autorów „Crisis Economics” można je neutralizować.
Jak? Tego można dowiedzieć się, przeczytawszy książkę. Od lipca 2011 roku jest dostępne jej polskie tłumaczenie. „Ekonomia kryzysu” wydana została przez Wolters Kluwer; wstęp napisał prof. Grzegorz Kołodko.
Tytuł: Crisis Economics: Crash Course in the Future of Finance
Autor: Nouriel Roubini, Stephen Mihm
Wydawnictwo: Penguin, 2010
Polskie wydanie: “Ekonomia kryzysu”, Wolters Kluwer, lipiec 2007
Oprac. Katarzyna Kozłowska
Spokojnie, to tylko gospodarka – można powiedzieć sobie patrząc na drugą falę kryzysu, po przeczytaniu „Crisis Economics”.
Autor, Nouriel Roubini, jest profesorem ekonomii w Stern School of Business Uniwersytetu Nowojorskiego oraz szefem firmy doradczej i think tanku Roubini Global Economics. Jest jednocześnie jednym z ważniejszych komentatorów współczesnej gospodarki światowej. Roubini ma bowiem doświadczenie nie tylko akademickie i finansowe; lecz również to z zakresu służby publicznej i finansów publicznych. Był ekspertem Banku Światowego, Międzynarodowego Funduszu Walutowego oraz zasiadał w radzie doradców ekonomicznych Billa Clintona (1998-2000), a dziś jest doradcą banków centralnych na całym świecie. I właśnie tym bankom radzi zwykle przez pryzmat swojego charakterystycznego sceptycyzmu, który bardzo widoczny jest w jednej z jego ostatnich książek.
„Crisis Economics”, wydana w 2010 roku, opatrzona została podtytułem „Przyszłość finansów. Instruktaż” („Crash Course In The Future of Finance”). Tytuł odnosi się do czasów, które mają dopiero nadciągnąć, w rzeczywistości książka jest jednak wielką lekcją historii gospodarki. Nourini udziela jest razem ze Stephenem Mihmem, historykiem (wykłada na Uniwersytecie Georgii), publicystą The New York Tines Magazine i The Boston Globe.
Z lekcji, której obaj udzielają czytelnikowi, wynika – w skrócie – następujący wniosek: kryzysy ekonomiczne są przewidywalne i oczywiste, występują gdy na rynku pojawia się łatwy pieniądz, rynek jest zderegulowany, a gracze ulegają irracjonalnej euforii. W takich właśnie sytuacjach dochodzi do pompowania tzw. „baniek”, z których wiele wybucha, powodując nieprzyjemne ekonomiczne skutki.
Istnieje zresztą kilka rodzajów baniek i nie wszystkie są szkodliwe. Są też te napędzane rzeczywistymi ludzkimi osiągnięciami, takimi jak kolej czy Internet. Wówczas, mimo krótkotrwałych dojmujących skutków ekonomicznych, pozostaje po tych chwilach euforii jakaś wartość dla społeczeństwa.
Spłycanie treści książki jedynie do poziomu rozważań o przyczynach pompowania się baniek i występowania kryzysów ekonomicznych (w tym do kryzysu dzisiejszego), byłoby nieuczciwe. Roubini i Mihm dzielą się z czytelnikami wiedzą, obejmującą ekonomiczne analizy dotyczące krajów takich jak Stany Zjednoczone, Meksyk, Tajlandia, Brazylia, Argentyna; różnego rodzaju statystykami; modelami matematycznymi. Za ich pomocą pokazują, że wszystkie kolejne kryzysy (w tym Wielki Kryzys początku XX wieku) są do siebie ramowo podobne, jeśli chodzi o przyczyny. Kapitalizm posiada bowiem – wpisane w ten system – pewne autodestruktywne cechy. Według autorów „Crisis Economics” można je neutralizować.
Jak? Tego można dowiedzieć się, przeczytawszy książkę. Od lipca 2011 roku jest dostępne jej polskie tłumaczenie. „Ekonomia kryzysu” wydana została przez Wolters Kluwer; wstęp napisał prof. Grzegorz Kołodko.
Tytuł: Crisis Economics: Crash Course in the Future of Finance. Autor: Nouriel Roubini, Stephen Mihm. Wydawnictwo: Penguin, 2010. Polskie wydanie: “Ekonomia kryzysu”, Wolters Kluwer, lipiec 2007
Tradycyjnie rozumieliśmy zagrożenia bezpieczeństwa jako wyzwania wobec nas samych, naszych najbliższych czy naszego państwa. Dzisiaj, po doświadczeniu pandemii COVID-19 oraz po rosyjskiej agresji na Ukrainę mamy rosnącą świadomość, iż paleta zagrożeń rośnie. Niektóre z nich mają wymiar globalny, a nie lokalny, natomiast wielkie mocarstwa znalazły się w ruchu. Będzie pewnie z tego jakiś nowy ład, tylko nie do końca wiadomo, jaki.
Lubimy słuchać plotek i opowiadać historie. Gdy się spotykamy ze znajomymi kochamy wymieniać się ciekawostkami dotyczącymi bieżących spraw politycznych czy ekonomicznych. Podobnie jest na rynku finansowym, który w ujęciu klasycznym powinien być efektywny, czyli ceny w pełni i natychmiastowo powinny odzwierciedlać wszystkie dostępne informacje.
Obraz edukacji ekonomicznej w Polsce jest dynamiczny i złożony. W całym kraju wiele organizacji i instytucji – interesariuszy z sektora publicznego, prywatnego oraz organizacji niekomercyjnych tworzy i wdraża projekty edukacyjne zarówno z zakresu ekonomii, jak i finansów. W czerwcu 2024 r. z inicjatywy Rady Edukacji Finansowej, w której NBP ma swojego przedstawiciela, a także we współpracy z OECD, została przyjęta w Polsce „Krajowa Strategia Edukacji Finansowej”. Tym samym nasz kraj dołączył do grona państw, które mają ogólnokrajową strategię na rzecz edukacji finansowej.
O obronie gotówki jako ważnego środka płatniczego w obrocie gospodarczym i roli państwa w tej wojnie mówił w rozmowie z „Obserwatorem Finansowym“ Rafał Górski, prezes Instytutu Spraw Obywatelskich.
Marketing miejsc długo uchodził za luksusowy dodatek – „ładne hasła i logotypy”. Dziś to narzędzie zniuansowanej rywalizacji o mieszkańców, inwestorów i turystów – mówi dr Jarosław Górski, adiunkt na Wydziale Nauk Ekonomicznych UW.
Potrzebny jest nowy sposób myślenia o ekonomii politycznej, który odrzuca dychotomię „rynek kontra rząd”, zastępując ją wizją dotyczącą tego, w jaki sposób przedsiębiorczy liderzy mogą wykorzystać siłę rynków do osiągania celów politycznych i społecznych – przekonuje Chris Hughes w książce „Marketcrafters”.
W połowie maja najnowsza odsłona trwającego wiele lat handlowego sporu amerykańsko-chińskiego przygasła, choć konflikt będzie się tlił. Wszystko paradoksalnie za sprawą bomby informacyjnej, którą rzucił w media społecznościowe Donald Trump. Stany Zjednoczone postanowiły nałożyć gigantyczne – na poziomie 145% – cła na towary importowane z Państwa Środka. A ponieważ akcja wywołuje reakcję, Chiny nie pozostały dłużne i podwyższyły stawki chroniące własny rynek do poziomu 125%. Brzmi jak dobry news, ale to ślepa uliczka.
Trudno znaleźć na gospodarczej mapie świata państwo, które nie miałoby jakiegoś długu. Istnieją jednak takie, które są zadłużone bardziej i takie, których dług jest mniejszy. Szczególne miejsce na tej liście zajmuje Japonia. Na czym polega fenomen Kraju Kwitnącej Wiśni, jeśli chodzi o zadłużenie i dlaczego jest to ciekawe zjawisko dla analizy ekonomicznej?
Pomimo wyzwań gospodarczych i społecznych, coraz dłuższe życie otwiera również nowe możliwości ekonomiczne, które mogą przekształcić starzenie się społeczeństw z obciążenia w źródło wzrostu i rozwoju.
Światowe bezpieczeństwo kosztuje coraz więcej, a kolejne państwa przeznaczają rekordowe kwoty na wojsko i modernizację armii. To zjawisko, które nie omija również Polski, a jego konsekwencje gospodarcze, polityczne i społeczne są ogromne. Najnowsze wydanie kwartalnika „Obserwator Finansowy” — od dziś dostępne w kioskach — rzuca światło na te tematy.
Kraj byłego bloku wschodniego, który – podobnie jak my – zaczął dynamicznie się rozwijać po upadku komunizmu to Rumunia. Dziś ma apetyt na znacznie więcej, ale czy wystarczy jej sił i ambicji, by sięgnąć po więcej?
Sztuczna inteligencja może nie tylko przejąć wiele zadań wykonywanych przez ludzi, ale też radykalnie zmienić fundamenty globalnego ładu. W optymistycznym scenariuszu oznaczać to może „w pełni zautomatyzowany luksusowy komunizm”. Jednak jeszcze bardziej prawdopodobne są mroczne wizje: podział ludzkości na kasty, neokolonializm technologiczny, ekstremalne nierówności czy cyfrowe dyktatury zarządzane przez ogólną sztuczną inteligencję. Utopia może łatwo przerodzić się w dystopię – przestrzega prof. Jakub Growiec, doradca ekonomiczny w Departamencie Analiz i Badań Ekonomicznych NBP i wykładowca SGH.
Unia Europejska jako pierwsza na świecie wdrożyła kompleksowe przepisy regulujące sztuczną inteligencję. Czy AI Act wystarczy, by zapewnić bezpieczeństwo obywatelom, a jednocześnie nie zahamować innowacji? – Na pewno to dobry krok, ale wciąż brakuje nam technologicznego przywództwa – mówi dr Michał Nowakowski, radca prawny i ekspert ds. etyki AI.
O obronie gotówki jako ważnego środka płatniczego w obrocie gospodarczym i roli państwa w tej wojnie mówił w rozmowie z „Obserwatorem Finansowym“ Rafał Górski, prezes Instytutu Spraw Obywatelskich.
Polska chce zablokować umowę o wolnym handlu z krajami Ameryki Południowej. Powodem są głównie obawy rolników o konkurencyjność ich produktów. W jaki sposób realizacja umowy z Mercosur może wpłynąć na unijne rolnictwo i jakie mogą być też jej inne skutki?
Czy Polska rzeczywiście dokonała gospodarczego cudu? Ostatnie trzy i pół dekady pokazują, że odpowiedź może być tylko jedna – tak. Nowy numer kwartalnika „Obserwator Finansowy” to opowieść o sukcesie, który nie wydarzył się w naszej gospodarce sam, ale był efektem odwagi, determinacji i pracy całego społeczeństwa. A także o wyzwaniach, które dopiero przed nami.
Rosnące napięcia geopolityczne, demontaż globalnych łańcuchów dostaw, protekcjonizm, wojny handlowe i ekspansja sztucznej inteligencji coraz mocniej kształtują nowy, wielobiegunowy ład gospodarczy. Najnowszy numer kwartalnika Narodowego Banku Polskiego stawia pytania o przyszłość światowej gospodarki.
