Aprecjacja renminbi korzystna dla Chin i reszty świata

Dziś na początek ostra debata dwóch zwolenników Keynesa na temat obserwacji profesora finansów Johna Cochrane`a z Uniwersytetu w Chicago, dotyczących m.in. sensu pakietu stymulacyjnego. Prof. Brad DeLong próbuje doszukać się w rozumowaniu Cochrane’a modelu wychodzenia z kryzysu. DeLong wyklucza modele związane z pakietami stymulacyjnymi [who make a living forecasting the economy use–those all suggest substantial effects from fiscal stimulus], również model Miltona Friedmana, Irvinga Fishera i Knutta Wicksella. DeLong konkluduje:

The closest we can come is that Cochrane is working in a pure cash-in-advance economy in which the velocity of money has not only a technological upper limit but also a technological lower limit–that spending is by assumption proportional to the quantity of money and to nothing else.

Zdenerwowany Krugman (bardzo interesująca sylwetka) gani DeLonga we wpisie „Głupota Brada DeLonga”:

Ever since I got into this fight, I’ve been trying to explain that there isn’t any model there. (…) Brad is wasting his time looking for it.

Na blogu The Becker-Posner gorąca dyskusja na temat roli eksportu w pobudzeniu gospodarki. Podwojenie eksportu zapowiadał prezydent Obama w ramach strategii postkryzysowych. Jednak prof. Posner wskazuje na kilka problemów, które się z tym wiążą, m.in.: 

– należałoby wprowadzić restrykcje antydumpingowe, aby wstrzymać import tanich towarów (a to niemożliwe ze względu na niebezpieczeństwo zaburzenia stosunków handlowych np. z Chinami)

–  dewaluację,

– założenie, że eksporterzy na tę politykę USA nie będą reagować.

Natomiast prof. Becker widzi problem zupełnie gdzie indziej:

However, the basic problem is not US exports, but it is getting the federal government to cut its spending, and to implement policies that increase the rate of growth of the US economy.

Prof. Simon Johnson na blogu Economix i Baseline Scenario przekonuje, dlaczego świat (pamiętając, że niemal cała gospodarka jednak opiera się wciąż na dolarze) i Chiny zyskałyby, gdyby dokonały do 20-40 proc. aprecjacji swojej waluty renminbi.

Such a change in the value of the dollar would help expand our exports and improve our ability to compete against imports; this would aid in the process of recovery, job creation and broader adjustment in the American economy

Na Baseline Scenario prof. Johnson proponuje, jak zmusić Chiny do dowartościowania renminbi.

The most plausible proposal is to expand the mandate of the World Trade Organization – which should operate in this respect without the involvement of the IMF – in assessing exchange manipulation on the same basis as it deals with unfair trade practices (as proposed by Mattoo and Subramanian)

Dr Rick Hanushek i współautor Ludger Woessmann ciekawego studium ukazują, w jaki sposób podniesienie poziomu wykształcenia wpływa na wzrost realnego PKB. Gdyby np. poziom edukacji w USA podnieść do fińskiego. to w ciągu 80 lat PKB wzrosłoby o 100 bln ISD (w 2009 wynosiło 817,8 bln USD).

Prof. John Taylor w odpowiedzi na polemikę na temat swojej wypowiedzi o skuteczności pakietu ostrzega przed nadużywaniem modeli do jego oceny. Jego zdaniem już kryzys wykazał ich niedoskonałość.

 I jeden z najbardziej konkretnych członków Komisji ds. Budżetu Izby Reprezentantów Paul Ryan. Naprawdę warto poświęcić 23:18. Trudno o lepszą informację.

„We know that for a fact. All the actuaries, all the objective scorekeepers of the federal government, are predicting bankruptcy.”

„They say we are $53 trillion short of fulfilling the promises the government is making to the American people, in today’s dollars”