Od pizzy do wiedzy

Tym razem nie będzie o kryzysie. A w każdym razie nie o kryzysie ekonomicznym, zapoczątkowanym w 2008 roku. Paul Trummer jest wiedeńskim dziennikarzem biznesowym (pisze m.in. dla „Wiener Tageszeitung Kurier). W ubiegłym roku wydał książkę, która w dość niepowtarzalny sposób opowiada o światowym rynku spożywczym i o międzynarodowym rolnictwie. Otóż Trummer tłumaczy mechanizmy rządzące tym biznesem nie tyle ze znanej dobrze perspektywy kieszeni czytelnika, co przez… żołądek. Jego książka pt. „Pizza Globale. Ein lieblingsessen erklärt die welt wirtschaft“ („Globalna Pizza. Światowa gospodarka z perspektywy łasucha” – tak mogłoby brzmieć polskie tłumaczenie tytułu) kreśli stan współczesnych rynków, używając za probierz pizzy.

Kolejne rozdziały książki to „Nowe odżywianie”, „Dodatki do sukcesu”, „Ciasto”, „Sos pomidorowy”, „Ser” i tak dalej. Poszczególne składniki pizzy służą Trummerowi do opisywania rzeczywistości. Na przykład do nakreślenia sposobu pracy globalnych wytwórców. Dziennikarz zmaga się z problemem rosnących cen zboża, modyfikowanych genetycznie roślin i warzyw, pokazuje wektory eksportu w Europie i do Europy. Wyjaśnia, w jaki sposób wielcy wytwórcy, narzucając ludziom pewien styl życia, osiągają swoje ekonomiczne cele.

Z uwagi na aspekt demaskatorski oraz globalne spektrum, kiążka podobna jest nieco do dzieła Naomi Klein sprzed kilku lat – „No logo”. Jednak Trummer skupia się prawie wyłącznie na żywności, a w epilogu robi coś, co wykracza daleko poza ramy literatury ekonomicznej. Udziela bowiem wskazówek o do tego, jak zmienić swoje nawyki żywieniowe. Co jeść i jak jeść, żeby nie tylko z ekonomicznego punktu widzenia, żyło nam się lepiej.

Czy to ciekawa formuła pisania o biznesie? Na pewno nieczęsto spotykana.