Stopa referencyjna bez zmian – 5,75 proc. „Przestrzeń do obniżek zmniejszyła się”
Po wcześniejszym dostosowaniu przestrzeń do ewentualnych obniżek stóp proc. w krótkim okresie wyraźnie się zmniejszyła. Dokonaliśmy szybkiego dostosowania przez obniżenie stóp o 75 pb. i 25 pb. Nadgoniliśmy to, co było niezbędne – mówił prof. Adam Glapiński.
„Nie można obecnie stwierdzić, czy nastąpiła przerwa w cyklu obniżek stóp procentowych, czy jego zatrzymanie na dłuższy czas” – dodał prezes Narodowego Banku Polskiego i przewodniczący Rady Polityki Pieniężnej podczas konferencji prasowej 9 listopada.
8 listopada Rada Polityki Pieniężnej brak dalszych obniżek stóp procentowych uzasadniała w komunikacie następująco: „Biorąc pod uwagę dokonane w poprzednich miesiącach dostosowanie stóp procentowych NBP, a także niepewność co do kształtu przyszłej polityki fiskalnej i regulacyjnej oraz jej wpływu na inflację, Rada postanowiła utrzymać stopy procentowe na niezmienionym poziomie”.
„Nie wiemy, jaka będzie polityka fiskalna i regulacyjna w przyszłym roku (…) Nie wiemy, ile będziemy płacić za żywność, czy zostanie utrzymany VAT zerowy czy nie (…) ile będziemy płacić za energię, jakie będą stawki podatkowe, jaka będzie wysokość transferów społecznych, jaka będzie dynamika płac w sektorze publicznym” – wymieniał prof. Adam Glapiński podczas konferencji.
Z zaprezentowanych slajdów i komunikatu po posiedzeniu RPP wynika, że przyjmując obecny stan prawny i założenie braku zmian stóp procentowych średnioroczna inflacja w 2024 r. może wynieść 4,7 proc. (środek przedziału prawdopodobieństwa) oraz 3,8 proc. w 2025 r. Górne odchylenie od 2,5 proc. celu inflacyjnego – 3,5 proc. – byłoby osiągnięte pod koniec 2025 r.
„Oznacza to, że horyzont powrotu inflacji do celu znacząco się nie zmienił w stosunku do tego, co przewidywaliśmy w lipcu, mimo że obniżyliśmy stopy procentowe” – zauważył prof. Adam Glapiński. W lipcowej projekcji NBP przewidywał 5,2 proc. inflację na 2024 r. i 3,6 proc. na 2025 r.
W porównaniu z prognozami lipcowymi w listopadzie wzrosła ścieżka wzrostu PKB. Z 2,4 proc. do 2,9 proc. w 2024 r. (środek przedziału prawdopodobieństwa) i z 3,3 proc. do 3,6 proc. w 2025 r.
Prezes NBP podkreślił jednak, że najnowsza projekcja obarczona jest większą niepewnością niż poprzednie i co za tym idzie, może nie być tak trafna jak dotychczas.
„W marcu będziemy wszystko wiedzieć. W marcu mamy projekcję nową i w marcu już będziemy po noweli budżetowej i proszę do tej marcowej projekcji przywiązać dużą uwagę” – zapowiedział Prezes NBP.
„Przyjęliśmy najrozsądniejszą strategię: decydujemy na podstawie tego, co jest i natychmiast będziemy wprowadzać do naszego modelu informacje, które będą pewne (…). Jakikolwiek rząd powstanie, musi przyjąć ten budżet, który jest i wnieść później nowelę” – podsumował prof. Adam Glapiński.
W odpowiedzi na pytania dziennikarzy Prezes NBP ujawnił także, że „w ostatnim czasie nie miały miejsca interwencje na rynku walutowym”, a kurs złotego jest „mocny dzięki fundamentom polskiej gospodarki”.
Podczas konferencji padła ważna deklaracja dotycząca rezerw NBP: „Nie ukrywam, że czasami za posiadane dewizy – euro czy dolary – kupujemy złoto. Zarząd podjął taką decyzję i dokonujemy intensywnych zakupów złota (…). Chcemy dojść do 20 proc. rezerw w złocie, bo czasy są niespokojne – i agencje ratingowe i handel międzynarodowy patrzy, ile rezerw złota ma dany bank” – zapowiedział prof. Adam Glapiński.
Rola złota ulegała znaczącym przemianom wraz z ewolucją międzynarodowego systemu walutowego. Doprowadziło to do stopniowego spadku roli złota w odniesieniu do trzech klasycznych funkcji pieniądza: środka wymiany, jednostki obrachunkowej oraz środka tezauryzacji. Był to proces stopniowej eliminacji tego kruszcu z systemu monetarnego. Należy jednak podkreślić, że okres braku oficjalnej roli złota w systemie monetarnym jest relatywnie krótki w porównaniu z czasem, kiedy pełniło ono wszystkie klasyczne funkcje pieniądza.
Banki centralne w 2023 r. kontynuowały politykę zwiększania rezerw złota. Trend ten trwa nieprzerwanie od globalnego kryzysu finansowego, pod wpływem którego nastąpiła decydująca zmiana nastawienia banków do złota.
Ceny złota osiągnęły rekordowe poziomy w pierwszym tygodniu marca 2024 r., generując tym samym dyskusję na temat zalet inwestowania w ten szlachetny metal. Wbrew pozorom, nie jest to takie oczywiste. Chętnych jednak do kupna złota nie brakuje. Nie bez przyczyny nazywane jest bowiem diabelskim kruszcem płatającym różnego rodzaju figle. Najlepiej przekonał się o tym nie kto inny, jak były premier Wielkiej Brytanii Gordon Brown.
Polska ma dzisiaj już ponad 500 ton złota, a jego udział w rezerwach przekroczył 20 proc. – poinformował Narodowy Bank Polski 24 kwietnia 2025 r. Obecne rezerwy są niemal 5-krotnie wyższe niż siedem lat temu.
Zaczynał mając 43 lat i 20 tys. juanów w ręku. Założona przez niego firma w 2024 r. osiągnęła 8,6 mld dol. zysku i była jednym z najważniejszych graczy na rynku telekomunikacyjnym. A historię o nim i firmie, którą stworzył opowiada napisana przez Li Hongwena książka „Ren Zhengfei & Huawei”.
Kiedyś przeokropna nędza, dziś pieniędzy pod dostatkiem. Miło po wiekach udręki dostać klucze do Sezamu. Mowa o Irlandii, będącej przez stulecia kolonią brytyjską. W połowie XIX w. zmarło tam z głodu milion ludzi. Sto lat potem Dublin stanął z Londynem w biznesowo-finansowe szranki i ma się dziś znakomicie.
Amerykańskie cła spadły na Kanadę w trudnym momencie. Produktywność w gospodarce nie rośnie, a zależność od rynku USA jest bardzo duża. W krótkiej perspektywie kraj nie ma dużego pola manewru.
W obliczu gwałtownego wzrostu taryf celnych i dużej niepewności politycznej Międzynarodowy Fundusz Walutowy oczekuje, że globalny wzrost gospodarczy spadnie w tym i przyszłym roku, ale światowa gospodarka nie wpadnie w recesję.
W obliczu narastających napięć geopolitycznych pozycja Chin jako kluczowego ogniwa w globalnym łańcuchu dostaw zaczyna się chwiać. Zmusza to międzynarodowe korporacje do rozważenia ewentualnych dodatkowych lokalizacji dla swoich oddziałów. W tych strategiach nie chodzi o alternatywę dla „Made in China”, gdyż taki scenariusz jest mało prawdopodobny, ale chodzi raczej o dywersyfikację.
Prawdopodobieństwo wyginięcia ludzkości przed końcem XXI w. wynosi około 85 proc. – ocenia prof. Jakub Growiec, doradca ekonomiczny w Departamencie Analiz i Badan Ekonomicznych NBP, wykładowca SGH. Jego zdaniem kluczowym zagrożeniem jest niekontrolowany rozwój sztucznej inteligencji ogólnej (AGI), która może przejąć kontrolę nad światem. O losie ludzkości zadecyduje kilka najbliższych lat.
Czy Polska rzeczywiście dokonała gospodarczego cudu? Ostatnie trzy i pół dekady pokazują, że odpowiedź może być tylko jedna – tak. Nowy numer kwartalnika „Obserwator Finansowy” to opowieść o sukcesie, który nie wydarzył się w naszej gospodarce sam, ale był efektem odwagi, determinacji i pracy całego społeczeństwa. A także o wyzwaniach, które dopiero przed nami.
Do wybudowania elektrowni jądrowej na Pomorzu potrzeba m.in. 39 tys. ton stali. Wylewanie tzw. betonu jądrowego w lokalizacji Lubiatowo-Kopalino rozpocznie się w 2028 r., a pierwszy blok zostanie ukończony w 2035 r.
W ostatnim czasie wiele się mówiło o „metalach ziem rzadkich na terenie Ukrainy”. Wszystko z powodu umowy surowcowej pomiędzy USA a Kijowem. Warto przeanalizować, czym dokładnie są metale ziem rzadkich, jak dużo ich ma Ukraina, a także, dlaczego na tych pierwiastkach tak bardzo zależy Stanom Zjednoczonym.
Pandemia, problemy z łańcuchami dostaw, przemiany klimatyczne, wojna w Ukrainie i napięcia geopolityczne, a także konkurencja technologiczna (zwłaszcza na rynku samochodów elektrycznych i półprzewodników) postawiły pod znakiem zapytania ideę globalnego wolnego handlu. W efekcie coraz więcej państw i organizacji międzynarodowych wdraża rozwiązania interwencjonistyczne – w tym politykę przemysłową.
Kiedy świat wynurzył się z chaosu II wojny światowej, władzę objęli ludzie o przekonaniach makroekonomicznych, ukształtowanych w formacyjnym dla nich doświadczeniu lat 30. XX w.
Cena złota osiągnęła w kwietniu najwyższy poziom w historii. W głównym stopniu przełożyły się na to zakupy dokonywane przez banki centralne, czynniki behawioralne oraz przejściowy wzrost ryzyka geopolitycznego, wynikający z walk na Bliskim Wschodzie.
Mija blisko trzydzieści lat od chwili, gdy Narodowy Bank Polski przeprowadził denominację złotego. Jej przygotowanie było złożonym procesem – należało bowiem wszystko zaplanować, zaprojektować nowe monety i banknoty, zlecić ich produkcję, przygotować całą logistykę, a na koniec przekazać je przy pomocy banków do portfeli wszystkich Polaków.
W ostatnich latach, a szczególnie po rozpoczęciu wojny z Ukrainą, z Rosji płynie nieprzerwany przekaz o sukcesach. Ich skala narasta – gospodarka uodporniła się na sankcje i nawet się rozwija oraz restrukturyzuje, bieda spada, a zamożność rośnie, produkcja krajowa wypiera zaś import. Czy sukcesy mają jednak realny wymiar, czy głównie propagandowomedialny?
Odbudowa gospodarcza kraju i opanowanie chaosu walutowego należały do największych wyzwań, jakie stanęły przed władzami niepodległego państwa polskiego w 1918 r. Sanacja gospodarcza zależała zarówno od skutecznie przeprowadzonych reform finansów publicznych i skarbu państwa, jak również od szybkiego wprowadzenia do obiegu nowej, pełnowartościowej polskiej waluty. A to właśnie dobrze zorganizowany aparat skarbowy, sprawny obieg pieniądza i jego stabilna wartość stanowiły podstawę rozwoju ekonomicznego i społecznego odrodzonej Polski.
W ciągu najbliższych 30 lat rynek pracy będzie podlegał rozmaitym trendom. Do najważniejszych należą rozwój sztucznej inteligencji, starzenie się społeczeństw i ekologiczna transformacja. Każdy z nich będzie się wiązał z nowymi zagrożeniami, ale też i zawodowymi szansami.
