Wewnętrzna stopa zwrotu OFE licząc od początku ich działalności w 1999 roku do maja 2016 roku, z uwzględnieniem opłat manipulacyjnych i przepływów pieniężnych, wyniosła średniorocznie 4,65 proc.
Takie wnioski płyną z raportu „Efektywność OFE na tle innych form oszczędzania” przygotowanego przez Analizy Online na zlecenie Izby Gospodarczej Towarzystw Emerytalnych.
Wewnętrzna stopa zwrotu OFE w badanym okresie okazała się słabsza niż w przypadku stopy zwrotu funduszy dłużnych uniwersalnych (5,24 proc.) i waloryzacji (5,55 proc.). W pokonanym polu OFE zostały natomiast: fundusze akcji polskich (3,31 proc.), fundusze stabilnego wzrostu (3,62 proc.), fundusze zrównoważone (2,42 proc.), fundusze gotówkowe i pieniężne (4,07 proc.) i depozyty 3,80 proc. Średnioroczna inflacja w tym okresie wyniosła 1,87 proc.
Bez uwzględniania opłat manipulacyjnych wewnętrzna stopa zwrotu OFE wyniosłaby 5,30 proc.
Jeśli oceniać efektywność OFE tylko do końca stycznia 2014 r., czyli okresu poprzedzającego wejście w życie ostatniej reformy, to fundusze emerytalne (uwzględniając opłaty manipulacyjne) osiągnęły najwyższą wewnętrzną stopę zwrotu (tj. 6,42 proc. w ujęciu zannualizowanym).
„Symulacja wyników OFE przy założeniu braku reformy wskazuje, że pod względem wygenerowanej wewnętrznej stopy zwrotu (IRR) była to forma oszczędzania na emeryturę zbliżona wynikiem (choć nieco słabsza) do tej poprzez składki gromadzone w ZUS” – napisano w raporcie Analiz Online.
