Amerykańscy politycy zgadzają się dziś w niewielu kwestiach. Ale są jednogłośni w uwielbieniu dla małego biznesu. Zarówno demokraci jak i republikanie starają się wspomóc MSP, które ponoć mają niezrównaną zdolność do tworzenia miejsc pracy i pobudzania innowacji. To może być wynikiem politycznej kalkulacji – lobby małego biznesu w Waszyngtonie jest silne.
Amerykańscy politycy zgadzają się dziś w niewielu kwestiach. Ale są jednogłośni w uwielbieniu dla małego biznesu. Zarówno demokraci jak i republikanie starają się wspomóc MSP, które ponoć mają niezrównaną zdolność do tworzenia miejsc pracy i pobudzania innowacji. To może być wynikiem politycznej kalkulacji – lobby małego biznesu w Waszyngtonie silne. Ale jest to także odbicie wysokiej oceny jaką cieszą się małe firmy. Być może wydajemy pieniądze w Walmarcie i Ikei, ale w sercu mamy słabość do małego sklepu na rogu.
Prawda jest jednak taka, że z perspektywy gospodarki jako całości, małe firmy nie są głównym motorem rozwoju. Kraje rozwinięte, które mają największy udział pracowników zatrudnionych przez mały biznes to m.in. Grecja, Portugalia, Hiszpania i Włochy – to są państwa które powoduje dzisiaj zamieszanie na światowych rynkach. Z drugiej strony, najmniej pracowników w małym biznesie jest w Niemczech, Szwecji, Danii i Stanach Zjednoczonych – są to jedne z najsilniejszych gospodarek na świecie.
Ta korelacja nie jest przypadkowa. Statystycznie rzecz biorąc, małe firmy nie są tak produktywne jak duże i choć tworzą najwięcej miejsc pracy, także niszczą najwięcej miejsc pracy. Założenie firmy jest łatwe, ale jej utrzymanie jest trudne. Ta zasada obowiązuje na całym świecie, jak pokazują ostatnie badania Banku Światowego.
Cały artykuł na stronie New Yorkera
