Pożyczki w ostatnim rozdaniu TLTRO przekroczyły oczekiwania
Wczwartek 23 marca miał miejsce czwarty i zarazem ostatni przetarg w ramach drugiej edycji ukierunkowanych dłuższych operacji refinansujących (targeted longer-term refinancing operations, TLTRO II). Nikt się nie spodziewał, że wyniki czwartego przetargu będą dwukrotnie wyższe od i tak optymistycznych prognoz.
(CC0 Angelolucas)
Wczoraj 474 banki (EBC w swoich komunikatach określa drugą stronę biorącą udział w takiej transakcji mianem counterparty albo bidder) pożyczyły łącznie ponad 233 mld euro (średnio 500 mln euro). Zasilenie płynności netto będzie wynosić niespełna 217 mld euro.
Przed ogłoszeniem wyników przetargu, spodziewano się powszechnie wyższego niż w dwóch ostatnich aukcjach popytu na tego rodzaju oferowane przez EBC pożyczki. Barclays oczekiwał popytu rzędu ok. 110 mld euro.
Przypomnijmy, że w trakcie drugiego (wrzesień 2016 r.) oraz trzeciego (grudzień 2016 r.) przetargu w ramach TLTRO II EBC pożyczył bankom odpowiednio 45 mld i 62 mld euro.
Tym razem oczekiwania były większe z dwóch powodów. Po pierwsze, jest to ostatnia edycja tak atrakcyjnych pożyczek (gdzie de facto przy niezbyt dużym wysiłku ze strony danego banku, to pożyczkodawca płaci pożyczkobiorcy oprocentowanie, gdyż cena pożyczek równa się stopie depozytowej EBC). Po drugie, na uczestnikach rynku duże wrażenie wywarło przesłanie prezesa EBC, w myśl którego rynki nie mają co liczyć na kolejny program wsparcia płynności ze strony EBC.
EBC ogłosił w ubiegły piątek, że banki zamierzają w ramach dobrowolnych przedwczesnych spłat w przyszłym tygodniu zwrócić ok 16,7 mld euro środków zaciągniętych w trakcie pierwszego oraz trzeciego przetargu pierwszej edycji TLTRO. Przypomnijmy, że we wrześniu 2014 r. 255 banków pożyczyło łącznie ok. 83 mld euro, z czego teraz dwa banki zamierzają zwrócić ok. 84 mln euro. Z kolei w trakcie trzeciego przetargu z marca 2015 r. ze 143 banków, które łącznie pożyczyły około 98 mld euro, teraz 14 banków będzie chciało zwrócić około 16,66 mld euro).
Mimo dobrowolnych spłat, po wczorajszym przetargu należy się spodziewać wzrostu sumy bilansowej eurosystemu do końca tego miesiąca powyżej progu 4 bln euro oraz wzrostu nadpłynności powyżej 1,5 bln euro.
Program TLTRO
TLTRO I
Wartość
(w mld euro)
Liczba banków biorąca udział w edycji
1. TLTRO
IX.2014
82,6
255
2. TLTRO
XII.2014
129,84
306
3. TLTRO
III.2015
97,85
143
4. TLTRO
VI.2015
73,79
128
5. TLTRO
IX.2015
15,55
88
6. TLTRO
XII.2015
18,3
55
7. TLTRO
III.2016
7,34
19
8. TLTRO
VI.2016
6,7
25
TLTRO II
Wartość
(w mld euro)
Kwota netto (po skorygowaniu kwoty brutto o spłaty) w mld euro
Liczba banków biorąca udział w edycji
1. TLTRO II
VI.2016
399,29*
30
514
2. TLTRO II
IX.2016
45,27
34
249
3. TLTRO II
XII.2016
62,16
48
200
4. TLTRO II
III.2017
233,47
217
474
*z tego prawie 370 mld euro to rolowanie pożyczek zaciągniętych w ramach TLTRO I.
Współczesną rzeczywistość charakteryzuje szybki postęp. Dynamiczny rozwój technologii informatycznych i cyfryzacja gospodarki wymuszają zmiany także w funkcjonowaniu systemu płatniczego i w samych płatnościach. Zjawisko to ma zasięg globalny. Dotyczy również strefy euro. W dyskusji publicznej pada pytanie, czy po 25 latach od wprowadzenia banknotów i monet euro nadszedł już czas na równoległe wprowadzenie przez Eurosystem (tj. Europejski Bank Centralny i 20 banków centralnych państw strefy euro) cyfrowego odzwierciedlenia gotówki?
Czarny Kontynent przez wiele lat był swego rodzaju poligonem globalnych graczy. Ostatnie dekady pokazują jednak, że to Pekin zadomowił się tam na dobre. Chiny są największym pożyczkodawcą państw afrykańskich. W XXI w. łączna wartość kredytów sięgnęła 170 mld dol. Pomimo spadku akcji kredytowej w ostatnim czasie, Afryka wciąż jest ambitnym celem Inicjatywy Pasa i Szlaku. Chiny podbijają ten kontynent na trzy sposoby: poprzez pożyczki, inwestycje i handel. Choć zrealizowano tam wiele potrzebnych inwestycji, wiele rzeczy stoi pod znakiem zapytania.
Rola złota ulegała znaczącym przemianom wraz z ewolucją międzynarodowego systemu walutowego. Doprowadziło to do stopniowego spadku roli złota w odniesieniu do trzech klasycznych funkcji pieniądza: środka wymiany, jednostki obrachunkowej oraz środka tezauryzacji. Był to proces stopniowej eliminacji tego kruszcu z systemu monetarnego. Należy jednak podkreślić, że okres braku oficjalnej roli złota w systemie monetarnym jest relatywnie krótki w porównaniu z czasem, kiedy pełniło ono wszystkie klasyczne funkcje pieniądza.
Amerykańska nadkonsumpcja rozumiana jako życie ponad stan wyznaczany przez produktywność własnej gospodarki, jest narzędziem, za pomocą którego Chiny dokonują dezindustrializacji Stanów Zjednoczonych.
Na październikowym posiedzeniu Rada Polityki Pieniężnej (RPP) obniżyła stopy procentowe NBP o 0,25 pkt. proc. w tym referencyjną do 4,50 proc. Co dalej? „Członkowie Rady widzą przestrzeń do obniżek, ale kiedy to nastąpi jeszcze nie wiedzą” - poinformował prof. Adam Glapiński.
Nie istnieje jedna ponadczasowa i prawdziwa historia o inflacji; ceny potrafią rosnąć z różnych powodów, a podnoszenie stóp procentowych to nie jedyne remedium – o czym starają się przekonywać Mark McGann Blyth i Nicolo Fraccaroli w „Inflation: A Guide for Users and Losers”.
Waluty cyfrowe powiązane z pieniądzem fiducjarnym, czyli stablecoins, mierzą się z nieuniknionym w ich sytuacji napięciem pomiędzy wiarygodnością a konkurencyjnością – czyli „paradoksem stablecoina". By go lepiej zrozumieć, w artykule analizujemy konkurencyjne strategie USA i Chin.
Regulacje tworzone w dobrej wierze czasem stają się jednak dla firm biurokratycznym ciężarem. Unijna dyrektywa CSRD jest tego przykładem – zmusza duże przedsiębiorstwa do raportowania danych ESG, czyli informacji o wpływie na środowisko, społeczeństwo i ład korporacyjny. Ratunkiem dla spółek coraz częściej okazuje się sztuczna inteligencja.
O obronie gotówki jako ważnego środka płatniczego w obrocie gospodarczym i roli państwa w tej wojnie mówił w rozmowie z „Obserwatorem Finansowym“ Rafał Górski, prezes Instytutu Spraw Obywatelskich.
Sztuczna inteligencja może nie tylko przejąć wiele zadań wykonywanych przez ludzi, ale też radykalnie zmienić fundamenty globalnego ładu. W optymistycznym scenariuszu oznaczać to może „w pełni zautomatyzowany luksusowy komunizm”. Jednak jeszcze bardziej prawdopodobne są mroczne wizje: podział ludzkości na kasty, neokolonializm technologiczny, ekstremalne nierówności czy cyfrowe dyktatury zarządzane przez ogólną sztuczną inteligencję. Utopia może łatwo przerodzić się w dystopię – przestrzega prof. Jakub Growiec, doradca ekonomiczny w Departamencie Analiz i Badań Ekonomicznych NBP i wykładowca SGH.
Unia Europejska jako pierwsza na świecie wdrożyła kompleksowe przepisy regulujące sztuczną inteligencję. Czy AI Act wystarczy, by zapewnić bezpieczeństwo obywatelom, a jednocześnie nie zahamować innowacji? – Na pewno to dobry krok, ale wciąż brakuje nam technologicznego przywództwa – mówi dr Michał Nowakowski, radca prawny i ekspert ds. etyki AI.
Marketing miejsc długo uchodził za luksusowy dodatek – „ładne hasła i logotypy”. Dziś to narzędzie zniuansowanej rywalizacji o mieszkańców, inwestorów i turystów – mówi dr Jarosław Górski, adiunkt na Wydziale Nauk Ekonomicznych UW.
Potrzebny jest nowy sposób myślenia o ekonomii politycznej, który odrzuca dychotomię „rynek kontra rząd”, zastępując ją wizją dotyczącą tego, w jaki sposób przedsiębiorczy liderzy mogą wykorzystać siłę rynków do osiągania celów politycznych i społecznych – przekonuje Chris Hughes w książce „Marketcrafters”.
Kiedyś skomplikowane operacje w sieci dla anarcho-kapitalistów, wkrótce forma aktywów inwestycyjnych dla amerykańskich emerytów dostarczana przez miliarderów z Wall Street – bitcoin przez prawie 17 lat przeszedł długą drogę.
Polska chce zablokować umowę o wolnym handlu z krajami Ameryki Południowej. Powodem są głównie obawy rolników o konkurencyjność ich produktów. W jaki sposób realizacja umowy z Mercosur może wpłynąć na unijne rolnictwo i jakie mogą być też jej inne skutki?
Czy Polska rzeczywiście dokonała gospodarczego cudu? Ostatnie trzy i pół dekady pokazują, że odpowiedź może być tylko jedna – tak. Nowy numer kwartalnika „Obserwator Finansowy” to opowieść o sukcesie, który nie wydarzył się w naszej gospodarce sam, ale był efektem odwagi, determinacji i pracy całego społeczeństwa. A także o wyzwaniach, które dopiero przed nami.
Rosnące napięcia geopolityczne, demontaż globalnych łańcuchów dostaw, protekcjonizm, wojny handlowe i ekspansja sztucznej inteligencji coraz mocniej kształtują nowy, wielobiegunowy ład gospodarczy. Najnowszy numer kwartalnika Narodowego Banku Polskiego stawia pytania o przyszłość światowej gospodarki.
