Publikacja raportu autorstwa śledczego komisji badającej przyczyny upadku Lehman Brothers Inc. odbiła się szerokim echem na blogach ekonomistów.
Jedną z najciekawszych części raportu jest ta poświęcona sposobom stosowania Repo 105 czyli mechanizmu, za pomocą którego zarząd ukrywał prawdziwy stan zadłużenia. Prof. John Kwak z Baseline scenario zwraca uwagę na jeszcze jeden aspekt tej sprawy:
One theme that has been sounded is that Lehman was an outlier (a „bad apple”, a recent president might have said), and there is an internal email in which a Lehman exec says that the other banks were not engaging in Repo 105-type transactions. Should we believe this? (…) reader saying that other banks (or at least one other bank) were using total return swaps to dress up their balance sheets. I find it plausible that some banks were not cooking the books because, like Goldman, they had shorted the real estate market enough to protect themselves. But Lehman was not the only bank that was in deep trouble in 2007-2008.
Naked Capitalism podkreśla związki obecnego sekretarza skarbu Timothy Geithnera, gdy był jeszcze w nowojorskim Fed, z manipulacjami w Lehman. I domaga się ujawnienia całej korespondencji między wysokimi urzędnikami Fed a menedżerami banku.
We need to demand an immediate release of the e-mails, phone records, and meeting notes from the NY Fed and key Lehman principals regarding the NY Fed’s review of Lehman’s solvency. If, as things appear now, Lehman was allowed by the Fed’s inaction to remain in business, when the Fed should have insisted on a wind-down (and the failed Barclay’s said this was not infeasible: even an orderly bankruptcy would have been preferrable, as Harvey Miller, who handled the Lehman BK filing has made clear; a good bank/bad bank structure, with a Fed backstop of the bad bank, would have been an option if the Fed’s justification for inaction was systemic risk), the NY Fed at a minimum helped perpetuate a fraud on investors and counterparties.
Także gościnnie w Naked Capitalism prof. Randall Wry pisze, o czym i kiedy wiedział Timothy Geithner w kwestii katastrofy Lehman. Wry sugeruje, że nowojorski Fed mógł pozwolić Lehman stworzyć własny „stress test”.
To the extent that debt is hidden, financial institution balance sheets present an overly rosy picture—of course, that is the purpose of the financial „innovations”. Enron did it; AIG did it; Lehman did it. What about Bank of America, Citi, JP Morgan, Wells Fargo and Goldman? We now know that the New York Fed subjected Lehman to three wimpy „stress tests”, all of which it failed. Timmy’s Fed then allowed Lehman to construct its own sure-to-pass „stress” test. (We know, of course, that the test was absolutely meaningless because, well, Lehman passed the test and then immediately failed spectacularly. Timmy then let the biggest banks run their own stress tests, which they (surprise, surprise) managed to pass.
Naked Capitalism ujawnia, że bank stosowal nie tylko Repo 105. W grę wchodziły też derywaty:
Around Dec 2007 bank I work for was approached by XXX to transact a total return swap transaction. The underlying for the TRS would be a large portfolio of ABSes (and CDO tranches – name your toxic stuff, it was there). The deal was offered as „You do TRS with us, we sell you the portfolio and at the end of the deal we buy the portfolio back, no risk, hey?”. It was very clear to me that this was a balance-sheet dressing exercise, as they were very keen to do the transaction before their reporting date.
A Rorty Bomb zastanawia się, kiedy obecna administracja posłuży się raportem, by przekonać opinię publiczną do wprowadzenia ostrzejszych regulacji na rynku finansowym. Jak dotąd, tylko senator Ted Kaufman z Komisji ds. Finansów publicznie zwrócił uwagę na ten raport.
Raport został ujawniony w chwili gdy nastąpił przypływ optymizmu co do rozwoju gospodarki USA po opublikowaniu najnowszych danych o wzrastającej produkcji przemysłowej i PKB (18 proc. wytwarza rząd czyli podatnik – obecny lub przyszły) . John Mauldin jednak nie patrzy na tę rzeczywistość przez różowe okulary i cytuje swojego przyjaciela Davida Rosenberga, prezesa Gluskig Sheff. A zdaniem Rosenberga warto zwracać uwagę na inne czynniki wskazujące na kondycję gospodarki:
