Poziom rządowego i prywatnego finansowania badań naukowych w Stanach Zjednoczonych zmieniał się z biegiem czasu. W ciągu ostatnich 15 lat wsparcie rządowe dla akademickiej działalności badawczej i rozwojowej zostało istotnie ograniczone. Zróżnicowanie źródeł finansowania obserwujemy też w przypadku poszczególnych obszarów badawczych, w obrębie tych samych obszarów badawczych w miarę upływu czasu, a nawet w przypadku poszczególnych badaczy na przestrzeni czasu. W pracy zatytułowanej The Color of Money: Federal vs. Industry Funding of University Research (Kolor pieniędzy: finansowanie federalne a finansowanie przemysłowe akademickich badań naukowych; NBER Working Paper 28160) Tania Babina, Alex Xi He, Sabrina T. Howell, Elisabeth Ruth Perlman oraz Joseph Staudt badają, czy źródło finansowania – federalne czy też prywatne – prowadzi do różnych wyników naukowych i różnych ścieżek kariery naukowców.
Autorzy analizują zbiór danych obejmujący ponad 235 000 osób na 22 uniwersytetach, które otrzymały wsparcie finansowe dla badań prowadzonych w latach 2001-2016. Spośród tych badaczy, 44,5 proc. stanowili doktoranci lub pracownicy naukowi z tytułem doktora, 28,8 proc. pracownicy naukowi, 19,3 proc. pracownicy naukowo-dydaktyczni, a 13,4 proc. studenci. Autorzy badania charakteryzują źródło finansowania grantów dla każdego naukowca, stwierdzając, że rząd federalny zapewnił 82 proc. finansowania, a sektor prywatny 11 proc. (reszta pochodziła z innych źródeł).
Aby ocenić wpływ jaki ma struktura źródeł finansowania indywidualnego badacza, autorzy wykorzystują zmiany na poziomie zagregowanego wsparcia federalnego w obszarze badawczym danej jednostki. Na tej podstawie autorzy wykazują, że zmiany priorytetów finansowania Kongresu USA skutkują zmianami w podziale funduszy w wąskich dziedzinach badawczych i tym samym wpływają na podaż finansowania federalnego i strukturę źródeł finansowania poszczególnych naukowców. Zmiany na poziomie zagregowanym cechują się wysoką zmiennością i wykazują tendencję do powrotu do średniej. Ponadto, zwłaszcza w przypadku silnych wstrząsów jednorazowych, nie są one skorelowane z możliwościami technologicznymi ani dotacjami związanymi z wdrożeniem danych badań na dalszym etapie.
Finansowanie federalne generuje mniejszą liczbę patentów, to patenty te są częściej cytowane.
Autorzy stwierdzają, że 10 proc. wzrost udziału finansowania pochodzącego z rządu federalnego skutkował zmniejszeniem prawdopodobieństwa otrzymania jakichkolwiek patentów o 0,4 punktu procentowego, czyli około połowę średniego poziomu. Nie zanotowano przy tym żadnego wpływu na prawdopodobieństwo otrzymania patentu często cytowanego, co pokazuje że choć finansowanie federalne generuje mniejszą liczbę patentów, to patenty te są częściej cytowane. Udział finansowania federalnego zwiększał także prawdopodobieństwo otrzymania patentu ogólnego, który jest cytowany w wielu dziedzinach. Zgodnie z logiką wskazującą, że przedsiębiorstwa są zainteresowane kontrolą nad patentami uzyskanymi w wyniku sponsorowanych przez nie badań, wyższy udział finansowania prywatnego znacznie zwiększał prawdopodobieństwo, że patent miał prywatnego właściciela (podmiot uprawniony). Ponadto 40 proc. patentów z prywatnymi właścicielami zostało przypisanych do firmy finansującej badania.
Źródło finansowania wpływało również na przyszłość kariery naukowej doktorantów lub pracowników naukowych z tytułem doktora. Wzrost udziału finansowania federalnego o 10 proc. zwiększał prawdopodobieństwo pracy danego naukowca w startupie z sektora wysokich technologii o 0,34 proc., w porównaniu ze średnim prawdopodobieństwem na poziomie 0,74 proc. Ponadto, zwiększał również prawdopodobieństwo pozostania badacza w środowisku akademickim. Najsilniejsze efekty zaobserwowano w dziedzinie inżynierii oraz biologii, medycyny i farmacji, natomiast nie zauważono ich w naukach ścisłych i naukach humanistycznych. Tymczasem większy udział finansowania prywatnego zwiększał skłonność naukowców do pracy w przedsiębiorstwach o ugruntowanej pozycji rynkowej (incumbent firms), co sugeruje, że jednym z powodów, dla których firmy mogą sponsorować badania, jest chęć przeszkolenia lub rekrutacji badaczy. Obserwacje te prowadzą do wniosku, że spośród naukowców, których badania były finansowane ze środków prywatnych i którzy następnie znajdowali zatrudnienie w firmie finansującej badania, jedna piąta pracowała dla firmy, która sfinansowała ich własny projekt badawczy.
Ogólnie rzecz biorąc, uzyskane wyniki pokazują, że finansowanie prywatne i federalne nie są substytutami. Finansowanie federalne skłania naukowców do pozostania na ścieżce kariery akademickiej oraz „w instytucjach, w których mogą nadal prowadzić akademickie badania naukowe”. Wyniki ich badań rzadziej są patentowane i „częściej wykorzystywane są w startupach z branży wysokich technologii zakładanych przez samych naukowców”. Wyniki badań finansowanych ze źródeł prywatnych są częściej przejmowane przez sektor prywatny, a w szczególności przez podmiot finansujący badanie, podczas gdy finansowanie federalne generuje wyniki bardziej otwarte, lepiej przekładające się na powstawanie innowacyjnych startupów.
Artykuł pochodzi z marcowego wydania The NBER Digest.
W styczniu 2020 roku Wielka Brytania formalnie opuściła Unię Europejską. Oczekiwane korzyści z brexitu, poza odzyskaniem suwerenności w zakresie kształtowania prawa i zewnętrznych relacji gospodarczych, jednak się nie zmaterializowały. Widoczny jest natomiast spadek wydajności i konkurencyjności brytyjskiej gospodarki, co wpływa także na kondycję rynku pracy.
