Trzymiesięczna londyńska stopa procentowa oferowana na rynku międzybankowym dla dolara została ustalona po raz ostatni w piątek, kończąc 50 lat jako globalny benchmark.
Stopa procentowa dla pożyczek między bankami wzrosła o około 1,2 punktu bazowego do 5,5454 proc. Spread Libor w stosunku do swapów indeksowych overnight, niegdyś barometr presji na finansowanie, był szerszy i wyniósł 26,6 punktu bazowego.
Pomimo zakorzenienia w globalnym systemie finansowym, Libor zniknął na długo przed terminem 30 czerwca. Instrumenty pochodne powiązane ze zdyskredytowanym benchmarkiem zostały wycofane w kwietniu, kiedy to kontrakty futures i opcje eurodolarowe, przez dziesięciolecia „chleb powszedni” tych, którzy obstawiali decyzje Fed lub zabezpieczali ruchy krótkoterminowych stóp procentowych, w większości przestały istnieć.
„Nie będę tęsknił za tymi późniejszymi dniami [Liboru] po całkowitym wyschnięciu wolumenów bazowych i wchodzeniu do biura z tuzinem pytań o to, dlaczego Libor losowo spadł o 4 pb przy zerowych katalizatorach makroekonomicznych” – powiedział Blake Gwinn, szef ds. strategii stóp procentowych w USA w RBC Capital Markets.
„Duże ruchy sektorowe to jedno, ale było też wiele jednorazowych zmian, które były tak idiosynkratyczne i nieprzejrzyste” – dodał.
han/ ana/
W styczniu 2020 roku Wielka Brytania formalnie opuściła Unię Europejską. Oczekiwane korzyści z brexitu, poza odzyskaniem suwerenności w zakresie kształtowania prawa i zewnętrznych relacji gospodarczych, jednak się nie zmaterializowały. Widoczny jest natomiast spadek wydajności i konkurencyjności brytyjskiej gospodarki, co wpływa także na kondycję rynku pracy.
