Główna siedziba Banku Światowego (CC BY-NC-ND World Bank Photo Collection)
W zeszłym tygodniu Brazylia, Rosja, Indie, Chiny i RPA podpisały porozumienie o utworzeniu nowego banku rozwojowego, którego fundusze mają sięgać 50 mld dolarów. To posunięcie interpretuje się jako stworzenie konkurencji dla Banku Światowego i Międzynarodowego Funduszu Walutowego. Wiele przeszkód i wyzwań jest przed tym nowym bankiem, ale najważniejsza będzie odpowiedź na pytanie: po co inwestować publiczne pieniądze na tak dużą skalę, jeśli wzrost gospodarczy pojawia się w wyniku głównie inwestycji prywatnych?
Interesującym argumentem za takimi inwestycjami jest ten wysunięty przez Keynesa, który pisał, że rząd powinien robić nie to, co już robią jednostki, ale robić te rzeczy, za które aktorzy rynkowi nie zabierają się wcale. Innymi słowy, ocena sensowności istnienia banków rozwojowych powinna bazować na ich zdolności do tworzenia i kształtowania nowych rynków. Taka misyjna rola powinna stanowić podstawę do opracowania nowych wskaźników ich wydajności.
Cały komentarz na stronie Guardiana.
W styczniu 2020 roku Wielka Brytania formalnie opuściła Unię Europejską. Oczekiwane korzyści z brexitu, poza odzyskaniem suwerenności w zakresie kształtowania prawa i zewnętrznych relacji gospodarczych, jednak się nie zmaterializowały. Widoczny jest natomiast spadek wydajności i konkurencyjności brytyjskiej gospodarki, co wpływa także na kondycję rynku pracy.
