W przypadku pojawienia się zagrożeń dla stabilności finansowej i konieczności dostosowania polityki pieniężnej, organy monetarne powinny jasno komunikować determinację do jak najszybszego obniżenia inflacji po ustąpieniu sytuacji stresowej – rekomenduje Międzynarodowy Fundusz Walutowy.
„Jeżeli napięcia finansowe znacząco się pogorszą i zagrożą kondycji światowego systemu finansowego w otoczeniu wysokiej inflacji, to może pojawić się konieczność znalezienia kompromisu między inflacją, a celami stabilności finansowej. Jasna komunikacja o celach i funkcji reakcji banków centralnych będzie kluczowa dla uniknięcia niepotrzebnej niepewności. Decydenci powinni działać szybko, żeby zapobiec jakimkolwiek wydarzeniom o charakterze systemowym, które mogłoby negatywnie wpłynąć na zaufanie i odporność globalnego systemu finansowego” – napisano w cyklicznej publikacji MFW Global Financial Stability Report.
„Utrzymanie zaufania jest najważniejsze dla funkcjonowania globalnego systemu finansowego. Jeżeli decydenci będą musieli dostosować nastawienie polityki pieniężnej do celów stabilności finansowej, powinni oni jasno komunikować determinację do sprowadzenia inflacji do celu, gdy tylko sytuacja stresowa w systemie ustąpi” – dodano.
W odniesieniu do ostatnich zawirowań w amerykańskim sektorze bankowym MFW rekomenduje globalnym organom nadzoru, aby zapewniły, że jakość corporate governance oraz zarządzania ryzykiem odpowiada profilowi ryzyka banków, także w obszarze monitorowania ryzyka przez zarząd, czy w ramach zdolności i adekwatności stress testów kapitałowych i płynnościowych.
„Decydenci powinni rozważyć reguły ostrożnościowe, które zapewnią, że banki posiadać będą kapitał na ryzyko stopy procentowej, co uchroni przed ukrytymi stratami, które mogą zmaterializować się nagle w przypadku szoków płynnościowych. (…) Banki powinny utrzymywać poduszkę nieobciążonych, wysokiej jakości płynnych aktywów i posiadać formalny plan awaryjnego finansowania, który jasno nakreśla strategię rozwiązania problemu luki płynnościowej w sytuacji stresowej” – ocenia MFW.
Równolegle MFW rekomenduje, żeby państwa były przygotowane na pojawienie się niestabilności finansowej, w tym na wczesną interwencję, czy wzmocnienie reżimów resolution.
„W obecnym otoczeniu uporczywej inflacji oraz wysokich stóp procentowych władze powinny szczególną uwagę przykładać do klasyfikacji aktywów i odpisów bankowych, a także na ich ekspozycje na ryzyko stopy procentowej i płynności” – napisano.
Fundusz uważa, że instrumenty płynnościowe stosowane przez banki centralne powinny być nakierowane na pomoc płynnościową, a nie na pomoc związaną z wypłacalnością podmiotów, które mają problemy.
„Kwestie wypłacalności powinny być domeną władz fiskalnych lub instytucji prowadzących proces resolution. Płynność powinna być dostarczana instytucjom, które są zmuszone przez nadzór i regulacje do zinternalizowania ryzyka płynności (<kij>), tak żeby banki centralne musiały interweniować tylko w zakresie systemowych zagrożeń płynnościowych (<marchewka>). Znaczna część ryzyka powinna pozostać na rynku (<częściowe ubezpieczenie>), żeby minimalizować ryzyko hazardu moralnego. Same interwencje powinny mieć dobrze określoną datę końcową, żeby siły rynkowe mogły ponownie wkroczyć do gry, gdy tylko silne napięcia ustąpią” – napisano.
MFW zwraca uwagę, że choć proces zacieśniania ilościowego głównych banków centralnych do tej pory przebiegał sprawnie, to instytucje monetarne powinny być wyczulone na funkcjonowanie rynku pieniężnego, by uniknąć nieuzasadnionych napięć, które mogłyby negatywnie wpłynąć na działania nakierowane na utrzymanie stabilności cen.
W razie konieczności MFW postuluje, by banki centralne dostosowały proces zacieśniania ilościowego, gdyby wystąpiły problemy z funkcjonowaniem rynków.
„W strefie euro, gdzie spłacane są pożyczki TLTRO, władze monetarne powinny być wyczulone na możliwą negatywną dynamikę rynku i ryzyko fragmentacji. Decydenci powinni jasno komunikować cele oraz działania ograniczające płynność, czy prowadzące do zmniejszenia sumy bilansowej, zwłaszcza jeżeli dostosowania są konieczne w odpowiedzi na perspektywy makroekonomiczne lub rozwój sytuacji na rynkach” – wskazuje MFW.
Fundusz sygnalizuje, że polityka pieniężna mogłaby w obecnej sytuacji uzyskać wsparcie ze strony działań fiskalnych.
„(…) konsolidacja fiskalna pomogłaby złagodzić presję ze strony zagregowanego popytu na ceny, ograniczając skalę podwyżek stóp procentowych koniecznych do opanowania inflacji. W ramach ograniczeń budżetowych rządy mogą zmienić priorytety wydatkowe w celu ochrony najbardziej potrzebujących, na przykład ze względu na wysokie ceny żywności, czy energii” – podano.
MFW zaleca uważne monitorowanie ryzyka na rynkach nieruchomości.
„Władze krajowe powinny stosować rygorystyczne stress testy, żeby oszacować potencjalny wpływ: a) rosnących stóp procentowych na możliwości spłaty zobowiązań przez kredytobiorców; b) mocnych spadków cen nieruchomości mieszkalnych i komercyjnych na bilanse gospodarstw domowych i ostatecznie na instytucje finansowe” – napisano.
„Niektórzy nadzorcy już zaostrzyli narzędzia makroostrożnościowe w odpowiedzi na przegrzewanie się rynku. Powinni oni rozważyć, czy zajdzie potrzeba przeglądu takich decyzji, żeby zapobiec wystąpieniu silnych skutków makroekonomicznych, wynikających z gwałtownego zacieśnienia warunków finansowych w przypadku spadku cen nieruchomości, zachowując i zachęcając do właściwych praktyk w procesie udzielania kredytu” – dodano.
tus/ gor/
W styczniu 2020 roku Wielka Brytania formalnie opuściła Unię Europejską. Oczekiwane korzyści z brexitu, poza odzyskaniem suwerenności w zakresie kształtowania prawa i zewnętrznych relacji gospodarczych, jednak się nie zmaterializowały. Widoczny jest natomiast spadek wydajności i konkurencyjności brytyjskiej gospodarki, co wpływa także na kondycję rynku pracy.
