Niemcy wprowadziły kontrole na granicy z Austrią, Czesi zapowiadają zwiększenie sił policyjnych na swoich granicach.
Problem migracji jest problemem strukturalnym Europy – pisze Andrew Michta na łamach American Interest. Antyimigracyjne nastawienie obywateli umacnia się m.in. w Szwecji i Wielkiej Brytanii, nasilają się ataki na schroniska dla uchodźców w Niemczech. Prawdziwy strukturalny problem dotyczy jednak układu z Schengen i tego, czy zostanie utrzymane zniesienie granic wewnętrznych w Unii. Nie ma wspólnego mechanizmu zabezpieczenia granic, nie ma scentralizowanego procesu zarządzania wnioskami azylowymi, nie ma również paneuropejskiego odpowiednika ministerstw spraw wewnętrznych. Dyskusje koncentrują się na pomocy i rozsiedleniu azylantów, natomiast mało jest pomysłów, jak ochronić granice i zatrzymać strumień uchodźców w ich krajach. Do czasu zabezpieczenia granic i stworzenia struktur zarządzających napływem uchodźców pierwszą ofiara kryzysu może być swobodny przepływ ludzi wewnątrz pozbawionej granic wewnętrznych Unii.
Alex Nowrasteh z Cato Institute pisze, że Stany Zjednoczone powinny powitać uchodźców z Syrii. Na początek należy pozwolić obywatelom i fundacjom dobroczynnym na sponsorowanie uchodźców, bez żadnych ograniczeń. 150 tysięcy gospodarstw domowych Amerykanów syryjskiego pochodzenia ma średnie dochody wyższe niż amerykańska średnia i mogą stanowić bazę materialną oraz tworzyć miejsca pracy dla imigrantów. Po drugie, rząd nie powinien ograniczać wydawania pozwoleń na pracę. Wielu z potencjalnych syryjskich migrantów nich ma przydatne kwalifikacje, ale nawet ci bez kwalifikacji i znajomości języka, też mają szanse na zatrudnienie, poprawiając także sytuację Amerykanów bez kwalifikacji, którzy będą wypychani w ten sposób do miejsc pracy wymagających przynajmniej umiejętności komunikowania się po angielsku. Symbolicznie – Syryjczycy pójdą na zmywak, Amerykanie ze zmywaka przejdą do zawodu kelnera.
W weekend odbyły się konwencje wyborcze czterech partii. PSL obiecuje poł miliona miejsc pracy i inwestycje na wsi za 150 mld złotych. PiS do znanych wcześniej propozycji dołożył płacę minimalną 12 złotych za godzinę i bezpłatne leki dla seniorów. Lewica podbiła płacę minimalną do 2500 złotych. W programie Platformy Obywatelskiej kluczowa jest propozycja zmian w PIT i składkach na NFZ i ZUS. Najpełniej ją relacjonuje program dostępny na stronie Platformy, ale najogólniej mówiąc – wbrew sensacyjnym zapowiedziom – stawka PIT miałaby nie być liniową 10 procent, lecz wynosiłaby od 10 do niemal 40 procent, a zmniejszenie składek na NFZ i ZUS nastąpi, gdy finanse na to pozwolą.
Dość szczegółowo o programie PO pisze też i Jan Gmurczyk w propagandowym teście na stronie Instytutu Obywatelskiego (autor rzetelnie zaznacza, że tekst został sfinansowany przez Komitet Wyborczy Platforma Obywatelska).
Pojawiły się także pierwsze komentarze dotyczące programu PO, m.in. Lewiatana, ale wiele w nich nie ma, ze względu na brak szczegółów, rachunków, danych i symulacji w materiałach Platformy, co wyklucza merytoryczną ocenę tych propozycji.
Po konwencjach partyjnych, z dziennikarzami spotkał się Ryszard Petru z nowoczesna.pl. Jego zdaniem Platforma złożyła skrajnie populistyczne obietnice, o których wie, że i tak nie będzie ich realizować. „PO robi tak od 8 lat – obiecuje i nie realizuje” – stwierdził Petru i wyliczył 10 niedotrzymanych obietnic PO, m.in.: „Miała być obniżka podatków, a była podwyżka VAT o 1 pkt. proc. do 23 proc. Miało być „szybkie dokończenie reformy emerytalnej”, a były dwa skoki na nasze pieniądze w OFE. Miała być prywatyzacja, jest rozpaczliwe dosypywanie pieniędzy do państwowego górnictwa. Miał być „podatek liniowy PIT i CIT”, jest podatek progresywny.Miało być „obniżenie pozapłacowych kosztów pracy”, była podwyżka składki rentowej o 2 pkt. proc.”
Rządy Platformy-PSL od strony polityki fiskalnej i świadczeń społecznych oceniła grupa ekonomistów z think-tanku Cenea. Kilka dni temu opublikowali kolejny raport przedwyborczy, z którego wynika, że sumaryczny efekt netto kilkudziesięciu dużych zmian w PIT i składkach i świadczeniach w latach 2007-2015 wynosi… 2 miliardy złotych na plus dla społeczeństwa. Z analiz wynika także, że od obiecanek przedwyborczych i programów partyjnych ważniejsze w 2007 i 2011 (Tusk) oraz w 2014 roku (Kopacz) było expose premiera. O obietnicach programowych rząd często zapominał (np. podatek liniowy), o deklaracjach z expose raczej pamiętał. Lepszą pamięć miał w kończącej się obecnie kadencji niż poprzedniej.
CASE opublikowało niedawno raport o luce podatkowej w VAT w Unii Europejskiej. Jak podaje w komunikacie z analizy wynika, że w 26 krajach Unii z tytułu VAT do fiskusa nie trafiło w 2013 roku łącznie 168 mld euro. Polska luka jest jedną z największych. W 2013 roku stanowiła ona 26,7 proc. całkowitej wartości zobowiązań vatowskich – 10,1 mld euro, co stawia Polskę na 7. miejscu w rankingu krajów o największym udziale luki w zobowiązaniach z tytułu VAT. Najlepiej w zestawieniu wypadły Finlandia (4,1 proc.), Holandia (4,2 proc.) i Szwecja (4,3 proc). Lepiej od Polski radzą sobie: Węgry (mimo, że tam podstawowa stawka VAT wynosi aż 27 proc.), Czechy, Bułgaria i Estonia. Gorzej wypadają natomiast: Słowacja, Litwa, Łotwa i Rumunia.
Business Insider zwraca uwagę na przemówienie ministra finansów Niemiec Wolfganga Schauble, który stwierdził, że tworzy się nowy bąbel na rynkach finansowych, a nieruchomości w Niemczech są przewartościowane o 20 procent w wyniku polityki taniego pieniądza. W notce jest link do wystąpienia ministra. Co ciekawe, w oficjalnym tekście nie ma sformułowania o narastaniu bąbla na rynkach finansowych, które musiało zostać zaimprowizowane w trakcie przemawiania.
Były minister finansów Bułgarii, Simeon Djankov pisze o nowym szlaku jedwabnym. Idea powstała w 2012 roku. Teraz zaczyna się realizacja. Chiny m.in. finansują budowę mostu na Dunaju w Serbii i linii kolejowej z Budapesztu do Belgradu. Zainwestowali w port w Pireusie, który w 2016 roku stanie się kontenerową bramą do Europy o rozmiarach zbliżonych do Antwerpii i Rotterdamu.
Zgodnie z przewidywaniami Jeremy Corbyn, zwolennik Karola Marksa, został nowym liderem brytyjskiej Partii Pracy. „Żegnaj Partio Pracy, miło było cię poznać” – tytułuje swój komentarz na stronie capx Jeff Mitchell. Fragment: ”Brytania i jej gospodarka zmieniają się zostawiając za sobą Partię Pracy. Było oczywiste, że rewolucja przedsiębiorczości, która teraz zachodzi – wzrost samozatrudnienia i zwiększenie niepewności co do bezpieczeństwa pracy – wykreują głosujących, którzy są trzeźwymi realistami i przyzwyczajeni są do polegania na sobie. Zamiast popatrzeć na zmieniający się kraj, Partia Pracy ma lidera, który ględzi ciągle o związkach zawodowych”.
W styczniu 2020 roku Wielka Brytania formalnie opuściła Unię Europejską. Oczekiwane korzyści z brexitu, poza odzyskaniem suwerenności w zakresie kształtowania prawa i zewnętrznych relacji gospodarczych, jednak się nie zmaterializowały. Widoczny jest natomiast spadek wydajności i konkurencyjności brytyjskiej gospodarki, co wpływa także na kondycję rynku pracy.
